Włosiennica: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Wspomagane przez bota ujednoznacznienie (tyle do zrobienia): Asceza |
m dr. red., przypisy Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) Zaawansowana edycja mobilna |
||
| (Nie pokazano 27 wersji utworzonych przez 22 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Plik:Cilice.jpg|thumb|right|Włosiennica używana współcześnie]] |
[[Plik:Cilice.jpg|thumb|right|Włosiennica używana współcześnie]] |
||
'''Włosiennica''' ({{w języku|grc|κιλίκιον}}, ''kilíkion'', {{w języku|la|cilicium}}) – szorstka tkanina z sierści kozy lub wielbłąda, służąca do wytwarzania żagli, namiotów i worków. W starożytności centrum jej wyrobu była [[Cylicja]]<ref>Ks. Wojciech Zyzak, ''Włosienica'' [w:] ''Leksykon duchowości katolickiej'', Lublin-Kraków 2002, s. 917.</ref>. |
|||
'''Włosiennica''' – część bielizny noszona w celach pokutnych. |
|||
Tradycyjnie odnosi się do koszuli |
Tradycyjnie nazwa ta odnosi się również do koszuli noszonej w celach pokutnych, dla samoumartwienia ciała (Zob. Iz 50,3; Hi 16,15; Ps 30,12; Mt 11,21). Asceci używali również włosiennicy jako okrycia do spania. Łatwo zagnieżdżały się w niej [[wszy]]. Pod koniec XVI wieku kozią sierść zaczęto niekiedy zastępować pasami z cieniutkiego drutu, zwróconego kolcami w stronę ciała, by zwiększyć uczucie dyskomfortu i niewygody. |
||
== Cel == |
== Cel == |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== Użytkownicy == |
== Użytkownicy == |
||
Nosił ją [[Francja|francuski]] król [[Ludwik IX Święty|Ludwik IX]] i wielkopolski książę [[Przemysł I]]. Dzięki niej [[Thomas More|Tomasz Morus]], gdy w młodości studiował prawo, przez kilka miesięcy obywał się bez snu po 19–20 godzin na dobę. Podobno rzadko kiedy się z nią rozstawał. A gdy został zamordowany [[Thomas Becket|Tomasz Becket]], [[arcybiskup]] [[Canterbury]], okazało się, że miał ją pod ubraniem. |
Nosił ją [[Francja|francuski]] król [[Ludwik IX Święty|Ludwik IX]] i wielkopolski książę [[Przemysł I]]. Dzięki niej [[Thomas More|Tomasz Morus]], gdy w młodości studiował prawo, przez kilka miesięcy obywał się bez snu po 19–20 godzin na dobę. Podobno rzadko kiedy się z nią rozstawał. A gdy został zamordowany [[Thomas Becket|Tomasz Becket]], [[arcybiskup]] [[Canterbury]], okazało się, że miał ją pod ubraniem. |
||
Nosiło ją wielu świętych i błogosławionych [[ |
Nosiło ją wielu świętych i błogosławionych [[Kościół katolicki|Kościoła katolickiego]] m.in. [[Franciszek z Asyżu]], [[Karol Boromeusz]], [[Teresa z Ávili]], [[Ignacy Loyola]], [[Tomasz Morus]], [[Franciszek Salezy]], [[Jan Maria Vianney]], [[Teresa z Lisieux]], [[Faustyna Kowalska]], [[Pio z Pietrelciny]], [[Maksymilian Kolbe]], [[Klara z Asyżu]], [[Edyta Stein]], [[Józef Sebastian Pelczar]], [[Matka Teresa z Kalkuty]]. Używali jej również np. teolog [[Hans Urs von Balthasar]] i papież [[Paweł VI]]<ref>[http://www.opusdei.pl/art.php?p=14265 Sens umartwienia na stronie Opus Dei]</ref>. |
||
=== Jan Maria Vianney === |
=== Jan Maria Vianney === |
||
[[Św. Jan Maria Vianney]] słynął z surowego ducha pokuty. |
[[Św. Jan Maria Vianney]] słynął z surowego ducha pokuty. |
||
''"Ksiądz Balley nosił włosiennicę. Oczywiście i ks. [[Jan Maria Vianney|Vianney]] zwrócił się do Klaudyny Bibost i do córki jej Kolumby z prośbą, by mu sporządziły włosienną kamizelkę, którą odtąd przywiązywał do ciała"''<ref>Francis Trochu, Proboszcz z Ars. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań 2004 |
''"Ksiądz Balley nosił włosiennicę. Oczywiście i ks. [[Jan Maria Vianney|Vianney]] zwrócił się do Klaudyny Bibost i do córki jej Kolumby z prośbą, by mu sporządziły włosienną kamizelkę, którą odtąd przywiązywał do ciała"''<ref>Francis Trochu, Proboszcz z Ars. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań 2004, s. 83.</ref>. |
||
=== Faustyna Kowalska === |
=== Faustyna Kowalska === |
||
[[Faustyna Kowalska|Św. Faustyna Kowalska]] pokutowała, by wyprosić łaski dla dusz grzeszników. |
[[Faustyna Kowalska|Św. Faustyna Kowalska]] pokutowała, by wyprosić łaski dla dusz grzeszników. |
||
''"Dziś nosiłam siedem godzin pas łańcuszkowy, aby uprosić danej duszy łaskę skruchy, w siódmej godzinie doznałam odpocznienia, gdyż dusza ta już we własnym wnętrzu doznawała odpuszczenia, choć jeszcze się nie spowiadała."''<ref>[[Dzienniczek Siostry Faustyny]], 1247-1248.</ref> |
''"Dziś nosiłam siedem godzin pas łańcuszkowy, aby uprosić danej duszy łaskę skruchy, w siódmej godzinie doznałam odpocznienia, gdyż dusza ta już we własnym wnętrzu doznawała odpuszczenia, choć jeszcze się nie spowiadała."''<ref>[[Dzienniczek Siostry Faustyny]], 1247-1248.</ref> |
||
''"Otrzymałam pozwolenie na żądane pozwolenia: na pół godziny w czasie Mszy Św. bransoletki codziennie, a w tych chwilach wyjątkowych, na dwie godziny paska noszenie. Powiedział Ojciec: niech Siostra zachowa tę jak największą wierność Panu Jezusowi"''<ref>[[Dzienniczek Siostry Faustyny]], 1347.</ref>. |
''"Otrzymałam pozwolenie na żądane pozwolenia: na pół godziny w czasie Mszy Św. bransoletki codziennie, a w tych chwilach wyjątkowych, na dwie godziny paska noszenie. Powiedział Ojciec: niech Siostra zachowa tę jak największą wierność Panu Jezusowi"''<ref>[[Dzienniczek Siostry Faustyny]], 1347.</ref>. |
||
== Współcześnie == |
== Współcześnie == |
||
W czasach współczesnych nazwa odnosi się do kolczastej, metalowej opaski lub łańcucha noszonych na udzie. |
W czasach współczesnych nazwa odnosi się do kolczastej, metalowej opaski lub łańcucha noszonych na udzie. Bywa ona noszona przez część zakonników<ref>{{Cytuj |autor = [[Joachim Badeni]] |tytuł = Przepis na ascezę |data = 2004-04-30 |data dostępu = 2024-02-28 |opis = Artykuł pochodzi z miesięcznika "List". |opublikowany = Liturgia.pl |url = http://www.liturgia.pl/Przepis-na-asceze/ |język = pl}}</ref>. |
||
Niektórzy postulują o przywrócenie włosiennicy w seminariach: "''Wychowanie do modlitwy, ascezy, wyrzeczenia pozostać zatem powinny, poza formacją intelektualną, podstawowym elementem życia seminaryjnego. |
Niektórzy postulują o przywrócenie włosiennicy w seminariach: "''Wychowanie do modlitwy, ascezy, wyrzeczenia pozostać zatem powinny, poza formacją intelektualną, podstawowym elementem życia seminaryjnego. Nie ma powodów, by sprawdzone przez wieki sposoby radzenia sobie z pokusami (nawet jeśli są one tak nienowoczesne jak biczowanie, włosiennica czy lodowate prysznice), nie były nadal propagowane w seminariach. To, co pomagało w osiągnięciu świętości św. Franciszkowi czy Benedyktowi, może pomagać także ludziom współczesnym''<ref>[http://www.ostatniaszuflada.pl/ksieza/szukajac-korzeni-zla.html Tomasz P. Terlikowski, Szukając korzeni zła, 17/18 III 2007]</ref>". |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
* [[suknie pokutnicze|koszula pokutna]] |
* [[suknie pokutnicze|koszula pokutna]] |
||
* [[koszula Dejaniry]] |
|||
== Przypisy == |
|||
{{przypisy}} |
|||
{{Przypisy}} |
|||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Bielizna]] |
|||
| ⚫ | |||
[[br:Gouriz-reun]] |
|||
[[Kategoria:Religia w średniowieczu]] |
|||
[[de:Bußgürtel]] |
|||
[[en:Cilice]] |
|||
[[es:Cilicio]] |
|||
[[fr:Cilice]] |
|||
[[it:Cilicio]] |
|||
[[nl:Cilice]] |
|||
[[pt:Cilício]] |
|||
[[ru:Власяница]] |
|||
[[sl:Cilicij]] |
|||
[[fi:Cilice]] |
|||
[[sv:Cilice]] |
|||
Aktualna wersja na dzień 22:53, 28 lut 2024
Włosiennica (stgr. κιλίκιον, kilíkion, łac. cilicium) – szorstka tkanina z sierści kozy lub wielbłąda, służąca do wytwarzania żagli, namiotów i worków. W starożytności centrum jej wyrobu była Cylicja[1].
Tradycyjnie nazwa ta odnosi się również do koszuli noszonej w celach pokutnych, dla samoumartwienia ciała (Zob. Iz 50,3; Hi 16,15; Ps 30,12; Mt 11,21). Asceci używali również włosiennicy jako okrycia do spania. Łatwo zagnieżdżały się w niej wszy. Pod koniec XVI wieku kozią sierść zaczęto niekiedy zastępować pasami z cieniutkiego drutu, zwróconego kolcami w stronę ciała, by zwiększyć uczucie dyskomfortu i niewygody.
Cel
[edytuj | edytuj kod]W historii chrześcijaństwa noszona przez świętych, mnichów i ascetów po to, by oddalić pokusy cielesne lub pamiętać o męczeńskiej śmierci Chrystusa. Noszona była także przez pokutujących za grzechy.
Użytkownicy
[edytuj | edytuj kod]Nosił ją francuski król Ludwik IX i wielkopolski książę Przemysł I. Dzięki niej Tomasz Morus, gdy w młodości studiował prawo, przez kilka miesięcy obywał się bez snu po 19–20 godzin na dobę. Podobno rzadko kiedy się z nią rozstawał. A gdy został zamordowany Tomasz Becket, arcybiskup Canterbury, okazało się, że miał ją pod ubraniem.
Nosiło ją wielu świętych i błogosławionych Kościoła katolickiego m.in. Franciszek z Asyżu, Karol Boromeusz, Teresa z Ávili, Ignacy Loyola, Tomasz Morus, Franciszek Salezy, Jan Maria Vianney, Teresa z Lisieux, Faustyna Kowalska, Pio z Pietrelciny, Maksymilian Kolbe, Klara z Asyżu, Edyta Stein, Józef Sebastian Pelczar, Matka Teresa z Kalkuty. Używali jej również np. teolog Hans Urs von Balthasar i papież Paweł VI[2].
Jan Maria Vianney
[edytuj | edytuj kod]Św. Jan Maria Vianney słynął z surowego ducha pokuty.
"Ksiądz Balley nosił włosiennicę. Oczywiście i ks. Vianney zwrócił się do Klaudyny Bibost i do córki jej Kolumby z prośbą, by mu sporządziły włosienną kamizelkę, którą odtąd przywiązywał do ciała"[3].
Faustyna Kowalska
[edytuj | edytuj kod]Św. Faustyna Kowalska pokutowała, by wyprosić łaski dla dusz grzeszników.
"Dziś nosiłam siedem godzin pas łańcuszkowy, aby uprosić danej duszy łaskę skruchy, w siódmej godzinie doznałam odpocznienia, gdyż dusza ta już we własnym wnętrzu doznawała odpuszczenia, choć jeszcze się nie spowiadała."[4]
"Otrzymałam pozwolenie na żądane pozwolenia: na pół godziny w czasie Mszy Św. bransoletki codziennie, a w tych chwilach wyjątkowych, na dwie godziny paska noszenie. Powiedział Ojciec: niech Siostra zachowa tę jak największą wierność Panu Jezusowi"[5].
Współcześnie
[edytuj | edytuj kod]W czasach współczesnych nazwa odnosi się do kolczastej, metalowej opaski lub łańcucha noszonych na udzie. Bywa ona noszona przez część zakonników[6].
Niektórzy postulują o przywrócenie włosiennicy w seminariach: "Wychowanie do modlitwy, ascezy, wyrzeczenia pozostać zatem powinny, poza formacją intelektualną, podstawowym elementem życia seminaryjnego. Nie ma powodów, by sprawdzone przez wieki sposoby radzenia sobie z pokusami (nawet jeśli są one tak nienowoczesne jak biczowanie, włosiennica czy lodowate prysznice), nie były nadal propagowane w seminariach. To, co pomagało w osiągnięciu świętości św. Franciszkowi czy Benedyktowi, może pomagać także ludziom współczesnym[7]".
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ks. Wojciech Zyzak, Włosienica [w:] Leksykon duchowości katolickiej, Lublin-Kraków 2002, s. 917.
- ↑ Sens umartwienia na stronie Opus Dei
- ↑ Francis Trochu, Proboszcz z Ars. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Poznań 2004, s. 83.
- ↑ Dzienniczek Siostry Faustyny, 1247-1248.
- ↑ Dzienniczek Siostry Faustyny, 1347.
- ↑ Joachim Badeni, Przepis na ascezę [online], Artykuł pochodzi z miesięcznika "List"., Liturgia.pl, 30 kwietnia 2004 [dostęp 2024-02-28] (pol.).
- ↑ Tomasz P. Terlikowski, Szukając korzeni zła, 17/18 III 2007