Dama dworu
Dama dworu, także dworka lub dwórka, panna dworska[1] – kobieta należąca do świty dworskiej żony lub córki władcy albo wysoko postawionej arystokratki. Powinna pochodzić ze szlacheckiego rodu. Jej zadaniem jest m.in. usługiwanie królowej czy księżnej przy oficjalnych okazjach.
Polska
[edytuj | edytuj kod]Służbą żeńską na polskim dworze królewskim zarządzała ochmistrzyni, która była jednocześnie przełożoną dam dworu[2].
Dwory magnackie, a zwłaszcza dwór królewski, były w XVI–XVIII wieku ważnym miejscem wykształcenia przyjmowanych jako dwórki młodych, dobrze urodzonych dziewcząt. Szczególnie istotną rolę edukacyjną odegrały dwory królowych Ludwiki Marii Gonzagi i Marii Kazimiery, a także dwór Jadwigi Elżbiety, żony królewicza Jakuba Sobieskiego[3].
Damami dworu polskich królowych były m.in.:
- Rozyna Małgorzata von Eckenberg
- Maria Kazimiera d’Arquien, późniejsza królowa Polski
- Klara Izabella Pacowa
- Elżbieta Helena Sieniawska
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ dworka – Wielki słownik W. Doroszewskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2020-02-24] (pol.).
- ↑ Ochmistrz / ochmistrzyni (magister curiae). wilanow-palac.pl [dostęp 2019-01-11]
- ↑ Bożena Popiołek, Rola dworów magnackich w edukacji dziewcząt na przełomie XVII i XVIII wieku [online], wilanow-palac.pl [dostęp 2020-02-25].