Baków Groń
 Widok z południa. Baków Groń po prawej. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
759 m n.p.m. |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
 49°41′50,0″N 19°23′27,7″E/49,697222 19,391028
| |
Baków Groń (759 m n.p.m.)[1], Gachów Groń lub Gachowizna[2] – szczyt w Paśmie Pewelskim, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[3], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Pasm Pewelsko-Krzeszowskich[4]. Znajduje się w tym paśmie pomiędzy Uboczą (740 m) a Kościanką (701 m)[5][6].
Według Aleksego Siemionowa prawidłowa nazwa szczytu to Gachów Groń i pochodzi ona od nazwiska Gach, które występowało i występuje w okolicznych wsiach. Na mapach austriackich, a później polskich pojawiła się błędna nazwa Gachowizna. Końcówka izna jest charakterystyczna dla nazw roli, ewentualnie przysiółków, nigdzie jednak w Beskidach nie występuje szczyt z taką końcówką[2]. W państwowym rejestrze nazw geograficznych szczyt ma nazwę Baków Groń – taką jak na mapach Geoportalu[6][1]. Pochodzenie tej nazwy jest nieznane.
Północno-zachodnie stoki Baków Gronia, opadające do potoku Z Czeretnika porasta las, ale na lotniczej mapie Geoportalu widać, że dawniej znaczną ich część stanowiły pola uprawne, obecnie zarastające lasem. Stok południowo-wschodni, opadający do Pewlicy jest bardziej bezleśny, zajęty przez pola i zabudowania miejscowości Pewel Wielka. Dzięki temu Baków Groń jest dobrym punktem widokowym[6].
Na szczycie Baków Gronia graniczą z sobą 3 miejscowości: Pewel Ślemieńska (województwo śląskie), Pewelka i Hucisko (obydwie w województwie małopolskim) oraz krzyżują się dwa szlaki turystyczne[1][5].
Szlak turystyczny
[edytuj | edytuj kod]
Jeleśnia – Janikowa Grapa – Beskid – Madeje – Garlejów Groń – Gracówka – Zawaliska – Bigosy – Bąków – Ubocz – Baków Groń. Czas przejścia: 2:30 h, ↓ 2:10 h[5]
niebieski: Ślemień – Baków Groń – Przełęcz Hucisko. Czas przejścia: 1:20 h, ↓ 1:20 h[5]
-
Widok z Kalikowego Gronia -
Skrzyżowanie szlaków turystycznych -
Zarastające dawne pola uprawne -
Na szczycie -
Widok na Beskid Mały
.jpg)
.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-03-19].
- ↑ a b Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 369–370.
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 327–328, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Balon, M.Jodłowski, Regionalizacja fizycznogeograficzna Karpat Zachodnich – studium metodologiczne, [w:] W. Ziaja. M. Jodłowski (red.), Struktura środowiska przyrodniczego a fizjonomia krajobrazu, Kraków 2014, s. 85–106.
- ↑ a b c d Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.
- ↑ a b c Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-03-19].