Giacomo Serpotta

Giacomo Serpotta
	; popiersie G. Serpotty w kościele San Domenico w Palermo
Data i miejsce urodzenia	10 marca 1656 ; Palermo
Data i miejsce śmierci	27 lutego 1732 ; Palermo
Zawód, zajęcie	rzeźbiarz
Narodowość	włoska
	Multimedia w Wikimedia Commons

Giacomo Serpotta lub Giacomo Serpòtta (ur. 10 marca 1656 w Palermo, zm. 27 lutego 1732 tamże) – włoski rzeźbiarz, tworzący głównie stiuki w stylu rokoko na Sycylii^[1].

Wykształcony w Palermo w rzemieślniczej tradycji sztukaterii, udoskonalił tę technikę, dodając jej ekspresji i autentyczności. Inspirował się barokiem rzymskim i neapolitańskim, tworząc putta, eleganckie alegorie, ornamenty, perspektywiczne płaskorzeźby, zaaranżowane w ekspresyjne sceny grupowe tzw. „teatry”. Jego najwcześniejszym osiągnięciem w Palermo jest oratorium Madonna del Deserto in S. Mercurio (1678), po którym stworzył kolejne dzieła, takie jak Oratorio della Carità in S. Bartolomeo degli Incurabili (1679) i konny pomnik Karola II w Mesynie (1680-81) oraz ołtarze kościoła del Carmine (1684): bogate sceny figuralne osadzone w spiralach gigantycznych kolumn. Kolejne jego dzieła to głównie dekoracje oratoriów, które wykazują coraz bardziej wyszukaną strukturę kompozycyjną: oratorium del Rosario in S. Zita (rozpoczęte w 1686; część absydy zbudowana w 1717), S. Francesco i S. Lorenzo (1700-1705), del Rosario in S. Domenico (ok. 1710-17) itd. Jego prace znajdują się także w Agrygencie i Alcamo. Jego brat Giuseppe (1653-1718) i jego syn Procopio (1677-1755) współpracowali z nim w realizacji prac również w innych miastach Sycylii (Mesyna, Alcamo itp.)^[1]