Jacek Puget

Jacek Puget
	; Jacek Puget (z lewej) w towarzystwie naukowca franuskiego prof. Boueta (w środku) i red. Ludwika Tomanka (z prawej) na dachu Pałacu Prasy w Krakowie (1937).
Data i miejsce urodzenia	15 października 1904 ; Kraków
Data i miejsce śmierci	26 sierpnia 1977 ; Kraków
Dziedzina sztuki	rzeźba
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jacek Puget (ur. 15 października 1904 w Krakowie, zm. 26 sierpnia 1977 tamże) – polski rzeźbiarz, profesor akademicki.

Życiorys

Urodził się w rodzinie rzeźbiarza Ludwika Pugeta i Julii hr. Kwileckiej h. Byliny (1877–1951). Miał siostrę Marię (1903–1951) i brata Antoniego Jana (1905–1947)^[1]. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, uczeń Xawerego Dunikowskiego i Henryka Kuny. Od 1923 roku uczeń Émile-Antoine Bourdelle. W 1933 był współtwórcą krakowskiego teatru awangardowego Cricot^[2]. Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dziekan Wydziału Rzeźby.

Autor rzeźb: „Słoneczko” (1923), „Popiersie dziewczyny” (1932), „Ecce Homo” (1943), popiersia: Jana Cybisa (1946), Stefana Jaracza (1951), Henryka Sienkiewicza (lata 1961–1966), projekty scenograficzne dla teatru Cricot^[3].

W 1952 otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia za rzeźbę pt. „Stefan Jaracz” wystawioną na II Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki^[4]^[5]. W 1953 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[6].

27 października 1926 ożenił się z malarką Zofią Franciszką Szczęsnowicz (1898–1982), z którą miał synów Franciszka Jacka (1926–1980) i Jana Łukasza (1927–1993). Ze związku z Marią Sochą miał syna Grzegorza (ur. 1955)^[1].

Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera S-zach-po prawej Kuszpecińskich)^[7]^[8].

Przypisy

↑ ^a ^b Jacek Jakub bar. du Puget-Puszet h. wł. M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-08-01].
↑ Jacek Puget [online], Muzeum Ziemi Lubuskiej [dostęp 2024-08-01] (pol.).
↑ Puget Jacek - Zapytaj.onet.pl [online], portalwiedzy.onet.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-16] (pol.).
↑ Uchwała Prezydium Rządu w sprawie przyznania nagród za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki za rok 1952. „Trybuna Ludu”. Rok V, Nr 203 (1265), s. 6, 23 lipca 1952. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2024-08-01].
↑ Dziennik Polski, r. VIII, nr 176 (2639), s. 2.
↑ M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1254 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2024-08-01] .
↑ Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd.Kraków 2003 s.127

[:0-1] Jacek Jakub bar. du Puget-Puszet h. wł. M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-08-01].

[2] Jacek Puget [online], Muzeum Ziemi Lubuskiej [dostęp 2024-08-01] (pol.).

[3] Puget Jacek - Zapytaj.onet.pl [online], portalwiedzy.onet.pl [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-16] (pol.).

[4] Uchwała Prezydium Rządu w sprawie przyznania nagród za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki za rok 1952. „Trybuna Ludu”. Rok V, Nr 203 (1265), s. 6, 23 lipca 1952. Warszawa: KC PZPR. [dostęp 2024-08-01].

[5] Dziennik Polski, r. VIII, nr 176 (2639), s. 2.

[6] M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1254 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

[7] Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2024-08-01] .

[8] Karolina Grodziska Zaduszne ścieżki-przewodnik po Cmentarzu Rakowickim wyd.Kraków 2003 s.127

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]