Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Przejdź do zawartości

Jan Janik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Janik
major intendent z wsw major intendent z wsw
Data i miejsce urodzenia

13 maja 1895
Dominikowice

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Komenda Junackich Hufców Pracy

Stanowiska

szef wydziału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939

Jan Janik[a] (ur. 13 maja 1895 w Dominikowicach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Michała i Krystyny z Kiełtyków[2]. Absolwent Gimnazjum w Jaśle i Seminarium Nauczycielskiego w Tarnowie[3]. Członek Strzelca[2]. 10 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 pułku piechoty. Został mianowany sierżantem. Następnie w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po bitwie pod Rarańczą internowany w Szeklence[4]. W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. W czasie wojny z bolszewikami służył w 34 pułku piechoty.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku. W 1923 jako oficer nadetatowy II Okręgowego Zakładu Gospodarczego w stopniu kapitana (starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 i 200 lokatą w korpusie oficerów administracji – dział gospodarczy) służył w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[5]. Z dniem 1 listopada 1924, „po odbyciu przedwstępnej praktyki”, został przydzielony do Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1924/26[6][7]. Po ukończeniu studiów wrócił MSWojsk.[8] W 1932 służył w Szefostwie Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu nr I[9]. Od 1936 pełnił służbę w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie na stanowisku szefem wydziału wyszkolenia Komendy Junackich Hufców Pracy[2][10]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 13. lokatą w korpusie oficerów intendentów[11][12].

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej około 19 września w rejonie Tarnopola. Najpierw osadzony kozielszczańskim obozie przejściowym (stan na 28.10.1939). Na karcie z obozu kozielszczańskiego widnieje adres urodzenia – Warszawa. 2 listopada 1939 odesłany do obozu w Kozielsku, dokąd przybył 4 listopada. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 015/2 z 05.04.1940. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[3]. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943. W Archiwum Robla (pakiet 0747-05) w pamiętniku znalezionym przy szczątkach Feliksa Gadomskiego, Janik jest wymieniony na liście oficerów obozu w Kozielsku. Krewni do 1945 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Był żonaty z Aliną z Piotrowskich, z którą miał córki Danutę i Wiesławę oraz syna Jerzego[2].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. W latach 30. XX w. w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Jan I Janik”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 1030, 1032.
  2. a b c d Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 224.
  3. a b УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 867.
  4. Janik Jan. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-10-03].
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 22, 1283, 1318.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 113 z 25 października 1924, s. 630.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1165, 1199, 1367.
  8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 772.
  9. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 316, 454.
  10. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 445.
  11. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 385.
  12. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 333, w marcu 1939 zajmował 9. lokatę w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów z wyższymi studiami wojskowymi.
  13. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  14. M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
  15. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 22, 1283.
  16. M.P. z 1937 r. nr 277, poz. 431.
  17. a b na podstawie zdjęcia zamieszczonego w http://www.muzeumkatynskie.pl
  18. Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]