Kserokopiarka
Kserokopiarka – urządzenie umożliwiające tworzenie kopii dokumentów i dwuwymiarowych elementów graficznych.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Nazwa kserokopiarka wywodzi się od greckiego słowa kseros (ξηρός), oznaczającego suchy. Wykorzystywany proces uzyskiwania obrazów nie wymaga bowiem żadnych kąpieli chemicznych, w porównaniu do klasycznej fotografii.
Producentem pierwszych urządzeń, pod marką Xerox, była firma Haloid. 22 października 1938 roku Chester Carlson wykonał pierwszą udaną kopię dokumentu zawierającego napis: 10.22.38 Astoria[1]. W Polsce pierwsze modele kopiarek pojawiły się w latach sześćdziesiątych XX wieku[2][3]. Ponieważ nie było polskiej nazwy na nowe urządzenia[potrzebny przypis], zaczęto je nazywać powszechnie ksero. Później nazwa przekształciła się w kserokopiarka.
Zasada działania kserokopiarki
[edytuj | edytuj kod]Zasadniczym elementem kopiarki jest metalowy wałek, tzw. bęben pokryty warstwą związków selenu, organicznego fotoprzewodnika (OPC) lub krzemu amorficznego. Związki te wykazują właściwości fotoelektryczne, w ciemności są izolatorem prądu elektrycznego, a światło generuje w nich nośniki prądu elektrycznego, co odpowiada temu, że warstwa przewodzi w tych miejscach prąd elektryczny. Bęben obraca się przechodząc przez kolejne etapy tworzenia obrazu.
Elektryzowanie
[edytuj | edytuj kod]W pobliżu bębna umieszczona jest elektroda naelektryzowana do napięcia kilku tysięcy woltów. Elektroda ta, poprzez wyładowanie koronowe elektryzuje bęben.
Naświetlanie
[edytuj | edytuj kod]Naelektryzowana część bębna jest oświetlana światłem odbitym od kopiowanego dokumentu. Układ optyczny tworzy fragment obrazu kopiowanego dokumentu na bębnie. W miejscach oświetlonych, w wyniku zjawiska fotoelektrycznego wewnętrznego, substancja pokrywająca bęben przewodzi prąd elektryczny i w tych miejscach bęben przestaje być naelektryzowany. W wyniku tego na bębnie tworzy się fragment kopiowanego dokumentu.
Przenoszenie tonera na bęben
[edytuj | edytuj kod]Następnie ta część bębna przesuwa się tuż obok elementu wywołującego tzw. wywoływaczki z tonerem. W niektórych modelach toner w wywoływaczce jest mieszany z tzw. deweloperem. Developer na metalowym wałku, we wnętrzu którego znajdują się magnesy tworzy szczotkę, która nanosi toner w miejscach, gdzie bęben jest naelektryzowany, tworząc na bębnie obraz rzeczywisty.
Przenoszenie na papier lub inny materiał
[edytuj | edytuj kod]Papier dotykając bębna pokrytego miejscami tonerem, przejmuje toner z bębna. By ułatwić przenoszenie się tonera z bębna na papier, pod papierem umieszczona jest rolka transferowa, która jest naładowana ujemnie i powoduje przeskok cząstek tonera z bębna na kartkę.
Wybielanie bębna i czyszczenie
[edytuj | edytuj kod]Następnie z bębna usuwany jest ładunek, poprzez rolkę, listwę lub szczotkę rozładowującą. Bęben jest czyszczony z resztek tonera. Kartka jest transportowana do utrwalacza.
Utrwalanie
[edytuj | edytuj kod]Papier pokryty tonerem przechodzi między silnie ogrzanymi (ok. 200 °C) wałkami, toner ulega stopieniu i przykleja się do papieru. By uniknąć przyklejania się tonera do wałka utrwalającego jest on wykonany z teflonu lub delikatnie pokrywany olejem. Wałek lub listwa nanosząca olej na wałek utrwalający i czyszczący go z przyklejonego tonera nazywa się wałkiem olejowym.
Drukarka laserowa
[edytuj | edytuj kod]W identyczny sposób działają drukarki zwane laserowymi, z tym że dane do wydrukowania dostarczane są przez komputer do urządzenia naświetlającego bęben, a nie jak w przypadku kserokopiarki – z modułu skanującego dokument. W drukarkach zwanych laserowymi stosuje się kilka technologii naświetlania bębna:
- laser wraz z układem optycznym kierującym światło w odpowiednie miejsce bębna,
- linijkę diodową (na listewce umieszczony jest rząd gęsto rozmieszczonych miniaturowych diod świecących),
- lampa świecąca cały czas i układ pochłaniający światło np. ciekłe kryształy.
Kserokopiarki cyfrowe
[edytuj | edytuj kod]Urządzenia wielofunkcyjne (zawierające skaner, drukarkę, a często również fax) lub kserokopiarki zwane cyfrowymi działają na trochę innej zasadzie niż zwykłe kserokopiarki analogowe. Głównymi ich elementami funkcjonalnymi są: komputer wewnętrzny, skaner i drukarka.
Komputer steruje całością urządzenia, a w szczególności skanuje kopiowany obraz, który w postaci cyfrowej może być przez niego przetwarzany, a następnie drukowany na wbudowanej drukarce. W tanich urządzeniach stosuje się drukarki atramentowe, natomiast w droższych laserowe czarno-białe lub laserowe kolorowe.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Komputer Świat 23/2008, s. 9, ISSN 1506-4026.
- ↑ Biblioteka Narodowa (Poland), National Library year-book, t. 43, Biblioteka, 2012, s. 321 [dostęp 2018-11-21] (pol.).
- ↑ XERREX | Historia kserografii w Polsce [online], Zdjęcia w Muzeum kserografii, www.xerrex.pl [dostęp 2018-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-01] .