Perkozek białosmugi
| Tachybaptus pelzelnii[1] | |||
| (Hartlaub, 1861) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
perkozek białosmugi | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Perkozek białosmugi[4] (Tachybaptus pelzelnii) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny perkozów (Podicipedidae), endemit Madagaskaru. Monotypowy[5]. Zagrożony wyginięciem.
- Występowanie
Znany jest głównie z zachodnich i centralnych terenów Madagaskaru. Nie występuje na suchszych obszarach w południowej i południowo-zachodniej części wyspy[6].
- Morfologia
Długość ciała około 25 cm; masa ciała: samce średnio 177 g, samice 145 g[6]. Obie płcie są do siebie podobne, choć samce są nieco większe[6].
- Ekologia
Zamieszkuje stałe lub tymczasowe zbiorniki wodne z obfitą roślinnością, w tym z grzybieniami (Nymphaea). Preferuje stojące wody słodkie, ale czasami spotyka się go w wodach słonawych lub wolno płynących rzekach[6].
Ptak ten żywi się owadami wodnymi, małymi rybami, czasami także skorupiakami[6].
Lęgi stwierdzano w ciągu całego roku[3], ale generalnie sezon lęgowy ma miejsce pod koniec pory deszczowej – między lutym a kwietniem, także między sierpniem a październikiem, gdy na półkuli południowej panuje wiosna[6]. Zazwyczaj pary gniazdują samotnie, lecz odnotowano też gniazdowanie kolonijne maksymalnie do 150 osobników[3]. Gniazdo to pływająca platforma z płytkim zagłębieniem na górze, wykonana z fragmentów roślin wodnych, liści i miękkich kłączy trzciny. Może być zakotwiczone do roślin wodnych lub w pobliżu pływającej roślinności. Samica składa 3–4 bladoniebieskawe lub białawe jaja, które szybko się zabarwiają wskutek kontaktu z mokrym materiałem z gniazda[6].
- Status i zagrożenia
Od 2018 roku Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) klasyfikuje perkozka białosmugiego jako gatunek zagrożony wyginięciem (EN – Endangered); wcześniej, od 1994 roku miał on status gatunku narażonego (VU – Vulnerable)[3]. Jego populacja wynosi około 2000 osobników (stan w roku 2018), a jej trend jest spadkowy[3].
Największym zagrożeniem dla tego gatunku jest uszczuplenie terenów bytowania, głównie poprzez przekształcanie ich w pola uprawne ryżu i innych roślin. Do innych zagrożeń należą wprowadzenie do środowiska agresywnych gatunków ryb (np. z rodzaju Channa), które niszczą lęgi ptaków, a nawet atakują osobniki dorosłe, a także zaplątywanie się w rybackie sieci[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tachybaptus pelzelnii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ G. Hartlaub: Ornithologischer Beitrag zur Fauna Madagascar's. Mit Berücksichtigung der Inseln Mayotta, Nossi-Bé und St. Marie, sowie der Mascarenen und Seychellen. Bremen: C. Schünemann, 1861, s. 83. (niem.).
- ↑ a b c d e f BirdLife International, Tachybaptus pelzelnii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2019-2 [dostęp 2019-11-07] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Podicipedidae Bonaparte, 1831 - perkozy - Grebes (wersja: 2016-07-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2018-09-16].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-31]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g N. Bouglouan: Madagascan Grebe. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-07-31]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).