Pieter Willem Botha
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Minister obrony Południowej Afryki | |
Okres |
od 1966 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Premier Południowej Afryki | |
Okres |
od 28 sierpnia 1978 |
Przynależność polityczna |
Partia Narodowa |
Poprzednik | |
Następca |
urząd zlikwidowany |
6. Prezydent Południowej Afryki | |
Okres |
od 3 września 1984 |
Przynależność polityczna |
Partia Narodowa |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Pieter Willem Botha (wym. [ˈpitəɹ ˈvələm ˈbʊə̯tɑ]; ur. 12 stycznia 1916 w Paul Roux, zm. 31 października 2006 w Wilderness) – południowoafrykański polityk, premier RPA w latach 1978–1984, prezydent RPA w latach 1984–1989, a także szef Partii Narodowej (1978–1989). Zwano go powszechnie Groot Krokodil lub Piet Wapen[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w afrykanerskiej rodzinie, jego ojciec uczestniczył w II wojnie burskiej[2], a matka była więźniarką brytyjskich obozów koncentracyjnych[1]. Dorastał na farmie Telegraaf niedaleko Paul Roux w Oranii[1]. Ukończył szkołę średnią w Bethlehem. W latach 1932–1935 studiował prawo na Grey University College w Bloemfontein, studiów jednak nie ukończył[3][2].
W młodości zaangażował się w działalność polityczną, związał się z Partią Narodową[3]. Był działaczem skrajnie nacjonalistycznej organizacji Ossewabrandwag, później jednak odciął się od organizacji[2]. Podczas II wojny światowej wyrażał sympatię dla nazistów, przez co groziło mu internowanie[1]. W 1943 roku wziął ślub z Anną Elizabeth Rossouw (zm. 1997), para miała piątkę dzieci[2].
W 1948 został wybrany do parlamentu z ramienia Partii Narodowej[3][2] w okręgu George[1]. W październiku 1958 roku został wiceministrem spraw wewnętrznych w rządzie Hendrika Frenscha Verwoerda, pełnił także funkcję ministra rozwoju i ministra ds. ludności kolorowej, ministra infrastruktury oraz ministra obrony w gabinecie Balthazara Johannesa Vorstera[3][2][1]. W 1978 objął stanowisko premiera po rezygnacji B.J. Vorstera[3]. Za jego rządów rozpoczęła się powolna erozja systemu apartheidu, spowodowana wzrastającą aktywnością organizacji czarnej ludności oraz presją opinii międzynarodowej[3].
W 1983 z jego inicjatywy przeprowadzono (zgodnie z obowiązującym wówczas prawem tylko wśród białej ludności) referendum dotyczące wprowadzenia nowej konstytucji. Miała ona zlikwidować stanowisko premiera, a jego prerogatywy przekazać prezydentowi i tym samym znacznie wzmocnić jego pozycję. Tworzyła ona również trójizbowy parlament – z jedną izbą dla Azjatów (ang. House of Delegates), jedną dla przedstawicieli ludności kolorowej (ang. House of Representatives) oraz dla ludności białej (ang. House of Assembly). Zmiany zostały zaakceptowane i tym samym Botha w 1984 stał się prezydentem kraju[3][2]. Przez pięć lat rządów, utrzymując białą mniejszość u steru władzy, zaczął powoli demontować ustawodawstwo sankcjonujące segregację rasową. Zezwolono na małżeństwa pomiędzy przedstawicielami różnych ras oraz złagodzono obostrzenia dotyczące zamieszkiwania i pracy ludności różnych ras w konkretnych strefach obszarów miejskich. Rząd Bothy nawiązał również kontakt z centralą ANC i rozpoczął negocjacje z Nelsonem Mandelą[2]. Mimo to, w 1986 wprowadzono stan wyjątkowy na obszarze całego kraju, tłumiono ruch przeciwko apartheidowi, jego działaczy torturowano i skazywano na długoletnie kary więzienia.
W wyniku nacisku światowych przywódców na wycofanie się z Namibii oraz udaru mózgu Botha zrezygnował z funkcji przewodniczącego Partii Narodowej, którą objął Frederik Willem de Klerk[3][2][1]. Po serii tarć z nowym kierownictwem partii Botha zrezygnował w 1989 ze stanowiska prezydenta. Nie stawiał się na wezwania Komisji Prawdy i Pojednania, mimo iż ta stawiała mu ciężkie zarzuty[3][4]. W 1998 roku wziął ślub z Barbarą Robertson[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Pieter Willem Botha [online], www.sahistory.org.za [dostęp 2024-08-08] .
- ↑ a b c d e f g h i P. W. Botha, Defender of Apartheid, Is Dead at 90 - New York Times [online], archive.is, 13 września 2012 [dostęp 2024-08-08] .
- ↑ a b c d e f g h i P.W. Botha [online], www.britannica.com [dostęp 2024-08-08] (ang.).
- ↑ Chris McGreal , Botha's conviction overturned, „The Guardian”, 2 czerwca 1999, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-08-08] (ang.).