brytan
brytan (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) pot. wielki i silny pies podwórzowy[1]
- (1.2) daw. łow. pies myśliwski używany przy polowaniu na dziki, wilki[2]
- (1.3) daw. kynol. rasa psa wyhodowanego w Wielkiej Brytanii jako krzyżówka innych ras, wykorzystywana do walki z dzikimi zwierzętami[3] (prawdop. mastiff)
- (1.4) daw. kynol. osobnik rasy brytan (1.3)
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brytan brytany dopełniacz brytana brytanów celownik brytanowi brytanom biernik brytana brytany narzędnik brytanem brytanami miejscownik brytanie brytanach wołacz brytanie brytany
- przykłady:
- (1.1) Był to wielki, smoliście czarny pies, brytan, noszący na karku najeżoną kolcami obrożę.[4]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) pies
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- gdzie jedna kość, a dwa brytany – tam pokój nie znany
- uwagi:
- (1.3-4) zobacz też: Indeks:Polski - Rasy psów
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969.
- ↑ Słownik ilustrowany języka polskiego, Michał Arct, Wydawnictwo M. Arcta, Warszawa 1916.
- ↑
Hasło „brytan” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
- ↑ Andrzej Sapkowski, Narrenturm, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, Warszawa 1900–1927.