koleina

koleina (język polski)

koleiny (1.1)

koleiny (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌkɔlɛˈ^jĩna], AS: [kole^i ̯ĩna], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯ • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ślad, wgłębienie pozostawione przez koła lub płozy pojazdu; zob. też koleiny w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

(1.1) Przejazd czołgów pozostawił głębokie koleiny na ulicach Warszawy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koło n, kolej ż, kołowanie n, kolejnictwo n

czas. kołować ndk.

przym. kołowy

przyim. koło

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wheel-rut
• bułgarski: (1.1) коловоз m
• czeski: (1.1) vyjetá kolej ż
• hiszpański: (1.1) rodera ż, rodada ż
• nowogrecki: (1.1) αυλακιά ż από τροχούς, τροχιά ż
• rosyjski: (1.1) колея ż
• włoski: (1.1) carrareccia ż, rotaia ż

źródła: