panik

panik (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) panika

odmiana:

(1.1) en panik, panikken, blm

przykłady:

(1.1) Lige før eksamen blev han grebet af panik. → Tuż przed egzaminem zdjęła go panika.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. panisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. panique

uwagi:

źródła:

panik (język grenlandzki)

wymowa:

IPA: /pa nik/

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) córka

odmiana:

(1.1) lp panik; lm paniit

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: