węgieł

węgieł (język polski)

węgieł (1.1)

węgieł (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈvɛ̃ŋʲɟɛw], AS: [vẽŋʹǵeu̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bud. zewnętrzny róg budynku

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	węgieł	węgły
dopełniacz	węgła	węgłów
celownik	węgłowi	węgłom
biernik	węgieł	węgły
narzędnik	węgłem	węgłami
miejscownik	węgle	węgłach
wołacz	węgle	węgły

przykłady:

(1.1) Uciekinier pobiegł za węgieł.

składnia:

kolokacje:

(1.1) strzelać / wyskakiwać zza węgła • kryć się za węgłem

synonimy:

(1.1) róg; pot. winkiel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. węgielny, węgłowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) nie mylić z: węgiel

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) quoin
• białoruski: (1.1) вугал m
• hiszpański: (1.1) esquina ż, ángulo m
• niemiecki: (1.1) Gebäudeecke ż, Mauerecke ż
• rosyjski: (1.1) угол (здания) m

źródła: