Wormski konkordat
Wormski konkordat (njemački: Wormser Konkordat), originalno Pakt Kalista sa Heinrichom (latinski: Pactum Calixtinum sive Heinricianum) je sporazum sklopljen 23. septembra 1122. u Wormsu između rimsko-njemačkog cara Heinricha na jednoj, i katoličkog pape Kalista II, kojim je okončan višedecenijski sukob rimsko-njemačkih careva i papa oko njihovih svjetovnih i duhovnih ovlasti poznat kao Borba za investituru. Njime su carevi odustali od svjetovne investiture, odnosno od prava na imenovanje biskupa uključujući samog papu. Time su ispunjeni zahtjevi reformskog pokreta na čelu s papom Grgurom VII koji je pokrenuo spor. Jedini ustupak koji je Heinrich uspio ishoditi bilo je pravo da bude prisutan prilikom izbora svih biskupa u Njemačkoj i presudi u slučaju spora, odnosno jednakog broja glasova između više kandidata. Wormski konkordat je sljedeće godine potvrđen na Prvom lateranskom koncilu.
U srednjem vijeku i kasnije se držalo da je Wormski konkordat okončao cezaropapizam, odnosno stavljanjem cara sve druge vladare stavio u inferioran položaj prema papi, te konačno uspostavio hegemoniju Crkve nad politikom i svim oblastima života u tadašnjoj Evropi.