Richard Swinburne

Izvor: Wikipedija
Prijeđi na navigaciju Prijeđi na pretragu
Richard Swinburne
Filozofija 20. i 21. vijeka
Zapadna filozofija
Biografske informacije
RođenjeRichard Granville Swinburne
(1934-12-26)26. 12. 1934.
Smethwick, Staffordshire, Engleska, UK
Obrazovanje
Alma materKoledž Exeter (Oxford)
Zanimanjefilozof, autor, profesor
Filozofija
Škola/Tradicijaanalitička filozofija
Glavni interesifilozofija religije, filozofija nauke, metafizika, epistemologija, etika
Glavna djela
trilogija o teizmu (1977–1981)
tetralogija o kršćanskim doktrinama (1989–1998)
Inspiracija

Richard G. Swinburne (Smethwick, 26. 12. 1934. – ), britanski filozof, autor i profesor, poznat kao pionir u korištenju Bayesove vjerojatnosti u filozofiji religije, po rigoroznim filozofskim analizama odnosno rekonstrukcijama centralnih kršćanskih doktrina, te po temeljitom istraživanju raznih problema u filozofiji nauke, metafizici, epistemologiji, etici i drugim oblastima filozofije.

Biografija

[uredi | uredi kod]

Swinburne je rođen 1934. u Smethwicku, engleskom gradiću u blizini Birminghama. Iako je odrastao u ireligioznoj porodici, još u školskim danima počeo je iskazivati interes za kršćanstvom i postajao je religiozan. Pohađao je prestižnu školu Charterhouse u Godalmingu i potom odslužio obvezni vojni rok u Kraljevskoj ratnoj mornarici gdje je postao prevodilac s ruskog jezika. Godine 1952. dobio je stipendiju za klasične studije i dvije godine kasnije upisao se na Koledž Exeter pri Univerzitetu u Oxfordu na kojem je studirao filozofiju, politiku i ekonomiju. Tokom studija fokusirao se na filozofiju i završio dva akademska stupnja (B.A. i B.Phil.) 1957. odnosno 1959. godine.

Na Oxfordu je otkrio da se studij filozofije ne bavi metafizičkim sistemima poput kršćanskog teizma, no ostao je u uvjerenju da filozofija pruža alate koji bi se mogli koristiti da se kršćanstvo dokaže kao intelektualno vjerodostojno, što je postavio kao svoj osobni zadatak. U završnoj fazi studija Swinburne se planirao zarediti kao anglikanski svećenik Engleske Crkve i upisao se na oxfordski teološki koledž St Stephen's House na kojem je 1960. stekao diplomu teologije, međutim, u konačnici se predomislio i odlučio se za karijeru profesionalnog filozofa. Od 1961. do 1963. zahvaljujući stipendiji Leverhulme radio je kao istraživački član Univerziteta u Leedsu gdje je proučavao historiju i filozofiju nauke, čije je poznavanje smatrao ključnim za intelektualne izazove suvremenom kršćanstvu.

Akademsku karijeru Swinburne je započeo 1963. kao predavač na Univerzitetu Hull u Kingstonu gdje je radio devet godina, uključujući tri posljednje godine kao viši predavač. U ovo doba fokusirao se uglavnom na filozofiju nauke i 1968. izdao svoju prvu knjigu Prostor i vrijeme (engl. Space and Time). Godine imenovan je za profesora filozofije na Univerzitetu Keele u Newcastleu na kojem je radio ukupno trinaest godina. Tokom ove faze više se orijentirao na filozofiju religije i objavio trilogiju o teizmuKoherentnost teizma (engl. The Coherence of Theism), Postojanje Boga (engl. The Existence of God) i Vjera i razum (engl. Faith and Reason). Od 1982. do 1984. održao je predavanja na prestižnom seminaru Gifford (engl. Gifford Lectures) pri Univerzitetu u Aberdeenu i prezentirani materijal objavljen je u dvije publikacije – Lični identitet (engl. Personal Identity) i Evolucija duše (engl. The Evolution of the Soul).

Vrhunac karijere za Swinburnea nastupa 1985. kada je postavljen za profesora filozofije na Univerzitetu u Oxfordu, zamijenivši na toj poziciji Basila Mitchella. Nakon 17 godina plodnog rada, godine 2002. je umirovljen i zamijenio ga je Brian Leftow. Za vrijeme ove profesure sastavio je novu seriju knjiga, tetralogiju o kršćanskim doktrinama – Odgovornost i pomirenje (engl. Responsibility and Atonement), Otkrovenje (engl. Revelation), Kršćanski Bog (engl. The Christian God) i Providnost i problem zla (engl. Providence and the Problem of Evil). Godine 1992. postao je članom Britanske akademije, a 1995. prešao je s anglikanstva na pravoslavlje.

Swinburne je u međuvremenu je radio i kao gostujući profesor na Univerzitetu u Marylandu (19691970), Univerzitetu u Liverpoolu (1977), Univerzitetu u Londonu (1981), Univerzitetu u Adelaideu (1982), Univerzitetu u Cardiffu (1983), Univerzitetu Syracuse, Univerzitetu u Birminghamu (1987), Univerzitetu u St. Louisu (1990), Indijskom vijeću za filozofska istraživanja, Državnom univerzitetu u Pennsylvaniji (1992), Univerzitetu Marquette (1997), Univerzitetu Sapienza u Rimu, Katoličkom univerzitetu u Lublinu (2002), Univerzitetu Yale, Univerzitetu u St. Louisu (2003), Univerzitetu u Minnesoti (2006), Univerzitetu Stetson (2008), Univerzitetu u Liverpoolu (2009), Pacifičkom univerzitetu Azusa (2013) i Univerzitetu Trent (2014). Uz povremena gostujuća predavanja, nakon umirovljenja posvetio se prvenstveno doradi svojih publikacija koje uključuju dvadesetak monografija i preko 120 naučnih članaka.

Literatura

[uredi | uredi kod]

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]