Graduated from the Department of English Language and Literature at the Faculty of Philology in Skopje, later obtaining an MA. The master’s thesis ‘‘Ekphrasis as a rhetorical device in the poetry of William Carlos Williams and Wallace Stevens’’ is the first more extensive work in Macedonian dedicated to the poetry of the two authors and second of this kind in Macedonian criticism in the area of poetic ekphrasis.
Трудот се занимава со дефинирање на екфразата и прикажување на нејзината практична функција во гр... more Трудот се занимава со дефинирање на екфразата и прикажување на нејзината практична функција во градењето на поетскиот стих преку анализа на избран корпус. Низ примерите од поезијата на Вилијам Карлос Вилијамс и Валас Стивенс, претставници на модернизмот но и негови критичари и пост-модернистички визионери, се утврдуваат начините на кои екфразата го претвора поетскиот текст во саморефлексивен и деконструктивен метатекст. Поради својата интеруметничка природа − при што ги користи предностите и недостатоците на вербалната и на визуелната уметност − екфразата е совршено поле за преиспитување на востановените рамки низ кои се третираат сликарството и книжевноста, или во случајов, поезијата. Екфразата се покажува како уште една дефиниција за уметноста повикувајќи го читателот на активно учество во создавањето на значења и слики преку интерпретирање на значењата и сликите кои самите автори ги нудат како резултат на сопственото набљудување на светот.
The paper deals with the definining of ekphrasis and presenting its practical function in constructing the poetic line through the analysis of an elected corpus. Through the poetry examples by William Carlos Williams and Wallace Stevens, representatives of modernism but also its critics and post-modernist visionaries, the ways in which ekphrasis transforms the poetic text into a self-reflexive and deconstructive meta-text are established. Because of its interartistic nature—using the advantages and disadvantages of the verbal and visual art—ekphrasis is the perfect field for the reviewing of the established frames through which painting and literature, or in this case, poetry are handled. Ekphrasis proves itself as yet another definition of art calling the reader to actively participate in the creation of meanings and images by interpreting the meanings and images that the authors themselves offer up as a result of their own observation of the world.
One of the most well-known poems by Williams is “The Red Wheelbarrow”, where through the way the ... more One of the most well-known poems by Williams is “The Red Wheelbarrow”, where through the way the poetic image is being built, the poet wants to direct the reader’s gaze to the way we perceive through our senses. Not allowing the mind to create its own, mental images, Williams forces it to stay on the problem of the eyesight and how it creates reality through what it allows and what it discards as a consequence of its own biological framework.
In “Anecdote of the Jar” by Stevens, the interesting thing is that the role of the human subject which carries meaning and structures the objective surroundings is taken over by a man-made product, that is an inanimate object. In this case, there is no, as with Williams, “miscellany” of different and at first sight disparate objects, but a focusing on one thing that challenges and resolves the poetic-pictorial paradox.
Една од најпознатите песни на Вилијамс е кусата Црвената количка (" The Red Wheelbarrow ") каде п... more Една од најпознатите песни на Вилијамс е кусата Црвената количка (" The Red Wheelbarrow ") каде преку начинот на градење на поетската слика, поетот сака да го насочи читателскиот поглед кон начинот на кој сетилно перципираме. Не дозволувајќи му на умот да создава свои, ментални слики, Вилијамс го тера да се задржи на проблемот на видот и како тој ја создава стварноста преку она што го дозволува и преку она што го отфрла како последица на сопствената биолошка рамка.
Во Анегдота за теглата („Anecdote of the Jar“) на Стивенс, интересно е што улогата на човечкиот субјект кој носи значење и ја структурира објективната околина ја презема човечки изработен продукт, односно нежив предмет. Во случајов немаме, како кај Вилијамс, „мешавина“ од различни и на прв поглед неспоиви предмети, туку фокус на едно нешто кое го предизвикува и го разрешува поетскиот сликовен парадокс.
Трудот се занимава со дефинирање на екфразата и прикажување на нејзината практична функција во гр... more Трудот се занимава со дефинирање на екфразата и прикажување на нејзината практична функција во градењето на поетскиот стих преку анализа на избран корпус. Низ примерите од поезијата на Вилијам Карлос Вилијамс и Валас Стивенс, претставници на модернизмот но и негови критичари и пост-модернистички визионери, се утврдуваат начините на кои екфразата го претвора поетскиот текст во саморефлексивен и деконструктивен метатекст. Поради својата интеруметничка природа − при што ги користи предностите и недостатоците на вербалната и на визуелната уметност − екфразата е совршено поле за преиспитување на востановените рамки низ кои се третираат сликарството и книжевноста, или во случајов, поезијата. Екфразата се покажува како уште една дефиниција за уметноста повикувајќи го читателот на активно учество во создавањето на значења и слики преку интерпретирање на значењата и сликите кои самите автори ги нудат како резултат на сопственото набљудување на светот.
The paper deals with the definining of ekphrasis and presenting its practical function in constructing the poetic line through the analysis of an elected corpus. Through the poetry examples by William Carlos Williams and Wallace Stevens, representatives of modernism but also its critics and post-modernist visionaries, the ways in which ekphrasis transforms the poetic text into a self-reflexive and deconstructive meta-text are established. Because of its interartistic nature—using the advantages and disadvantages of the verbal and visual art—ekphrasis is the perfect field for the reviewing of the established frames through which painting and literature, or in this case, poetry are handled. Ekphrasis proves itself as yet another definition of art calling the reader to actively participate in the creation of meanings and images by interpreting the meanings and images that the authors themselves offer up as a result of their own observation of the world.
One of the most well-known poems by Williams is “The Red Wheelbarrow”, where through the way the ... more One of the most well-known poems by Williams is “The Red Wheelbarrow”, where through the way the poetic image is being built, the poet wants to direct the reader’s gaze to the way we perceive through our senses. Not allowing the mind to create its own, mental images, Williams forces it to stay on the problem of the eyesight and how it creates reality through what it allows and what it discards as a consequence of its own biological framework.
In “Anecdote of the Jar” by Stevens, the interesting thing is that the role of the human subject which carries meaning and structures the objective surroundings is taken over by a man-made product, that is an inanimate object. In this case, there is no, as with Williams, “miscellany” of different and at first sight disparate objects, but a focusing on one thing that challenges and resolves the poetic-pictorial paradox.
Една од најпознатите песни на Вилијамс е кусата Црвената количка (" The Red Wheelbarrow ") каде п... more Една од најпознатите песни на Вилијамс е кусата Црвената количка (" The Red Wheelbarrow ") каде преку начинот на градење на поетската слика, поетот сака да го насочи читателскиот поглед кон начинот на кој сетилно перципираме. Не дозволувајќи му на умот да создава свои, ментални слики, Вилијамс го тера да се задржи на проблемот на видот и како тој ја создава стварноста преку она што го дозволува и преку она што го отфрла како последица на сопствената биолошка рамка.
Во Анегдота за теглата („Anecdote of the Jar“) на Стивенс, интересно е што улогата на човечкиот субјект кој носи значење и ја структурира објективната околина ја презема човечки изработен продукт, односно нежив предмет. Во случајов немаме, како кај Вилијамс, „мешавина“ од различни и на прв поглед неспоиви предмети, туку фокус на едно нешто кое го предизвикува и го разрешува поетскиот сликовен парадокс.
Uploads
Papers by Aleksandra Jurukoska
The paper deals with the definining of ekphrasis and presenting its practical function in constructing the poetic line through the analysis of an elected corpus. Through the poetry examples by William Carlos Williams and Wallace Stevens, representatives of modernism but also its critics and post-modernist visionaries, the ways in which ekphrasis transforms the poetic text into a self-reflexive and deconstructive meta-text are established. Because of its interartistic nature—using the advantages and disadvantages of the verbal and visual art—ekphrasis is the perfect field for the reviewing of the established frames through which painting and literature, or in this case, poetry are handled. Ekphrasis proves itself as yet another definition of art calling the reader to actively participate in the creation of meanings and images by interpreting the meanings and images that the authors themselves offer up as a result of their own observation of the world.
In “Anecdote of the Jar” by Stevens, the interesting thing is that the role of the human subject which carries meaning and structures the objective surroundings is taken over by a man-made product, that is an inanimate object. In this case, there is no, as with Williams, “miscellany” of different and at first sight disparate objects, but a focusing on one thing that challenges and resolves the poetic-pictorial paradox.
Во Анегдота за теглата („Anecdote of the Jar“) на Стивенс, интересно е што улогата на човечкиот субјект кој носи значење и ја структурира објективната околина ја презема човечки изработен продукт, односно нежив предмет. Во случајов немаме, како кај Вилијамс, „мешавина“ од различни и на прв поглед неспоиви предмети, туку фокус на едно нешто кое го предизвикува и го разрешува поетскиот сликовен парадокс.
The paper deals with the definining of ekphrasis and presenting its practical function in constructing the poetic line through the analysis of an elected corpus. Through the poetry examples by William Carlos Williams and Wallace Stevens, representatives of modernism but also its critics and post-modernist visionaries, the ways in which ekphrasis transforms the poetic text into a self-reflexive and deconstructive meta-text are established. Because of its interartistic nature—using the advantages and disadvantages of the verbal and visual art—ekphrasis is the perfect field for the reviewing of the established frames through which painting and literature, or in this case, poetry are handled. Ekphrasis proves itself as yet another definition of art calling the reader to actively participate in the creation of meanings and images by interpreting the meanings and images that the authors themselves offer up as a result of their own observation of the world.
In “Anecdote of the Jar” by Stevens, the interesting thing is that the role of the human subject which carries meaning and structures the objective surroundings is taken over by a man-made product, that is an inanimate object. In this case, there is no, as with Williams, “miscellany” of different and at first sight disparate objects, but a focusing on one thing that challenges and resolves the poetic-pictorial paradox.
Во Анегдота за теглата („Anecdote of the Jar“) на Стивенс, интересно е што улогата на човечкиот субјект кој носи значење и ја структурира објективната околина ја презема човечки изработен продукт, односно нежив предмет. Во случајов немаме, како кај Вилијамс, „мешавина“ од различни и на прв поглед неспоиви предмети, туку фокус на едно нешто кое го предизвикува и го разрешува поетскиот сликовен парадокс.