ابو العلاء المعری

ابوالعلاء معری دا پورا ناں احمد بن عبد الله بن سليمان، التنوخی المعری ہئی. ابو العلاء معری دی پیدائش 363ھ بمطابق 973ء معرۃ النعمان وچ تھئی۔ 4 سال دی عمر وچ چیچک نکل آئی تے ہیں وجہ توں بینائی ویندی رہی۔ ابو العلاء معری دا حافظہ باکمال ہئی۔ حلب، طرابلس، انطاکیہ وچ تعلیم پاتی۔ تعلیم توں فراغت دے بعد 398ھ وچ اے بغداد گیا۔ مگر اتھوں دی فضا پسند نہ آئی۔ اس واسطے اپݨے وطن معرہ واپس آ گیا۔ تے باقی زندگی دنیا توں الگ تھلگ اتھائیں گزار ݙتی۔ روشن دماغ تے ترقی پسند شاعر ہن۔ لب و لہجے دا تند تے مردم بیزار ہئی۔ عربی زبان وچ محاکاتی شاعری دا بانی تصور کیتا ویندے۔ سینکڑاں کتب دا مصنف تے مولف ہے۔ ایندی علمی خدمات دا بیشتر حصہ صلیبی جنگاں دی نذر تھی گیا۔

ابوالعلاء المعری

تصنیفات

علامہ اقبال نے نظم وچ معری دی درج ذیل پہلی ݙو تصانیف دا ذکر کیتا اے.

• ’’رسالہ غفران‘‘
• ’’لزومات‘‘

• الأيك والغصون۔ ادب وچ 100 توں زیادہ جز
• تاج الحرۃ۔ عورتاں دے اخلاق او عادات تے، 400کتابچے
• عبث الويد- ديوان البحتری دی شرح
• رسالہ الملائكۃ
• الفصول والغايات
• رسالہ الصاهل والشاحج

وفات

ابو العلاء معری دا انتقال 449ھ 1057ء وچ تھیا۔ وفات دے وقت ایندے 84 شاگرد شعرا موجود ہن۔