The family is named in official Church documents as the domestic church where the domestic liturg... more The family is named in official Church documents as the domestic church where the domestic liturgy is celebrated-the action of the family in union with the universal Church. The source for domestic liturgy is the common priesthood of all baptized, strengthened by the sacrament of marriage, where the spouses perform the priestly function for their children. In March 2020, at the beginning of the SARS-CoV-2 virus pandemic, when the possibility of the faithful's participation in masses and services was significantly limited, Polish bishops encouraged the renewal of the liturgy celebrated in the family. Thanks to this, the faithful had the opportunity to experience the mysteries of faith and the liturgical year. In this study, the author deals with the issue of the ecclesiogenetic role of the domestic liturgy. To fully understand the subject, he first presents the nature and role of the liturgy and its relationship to the Church. The author then refers to the texts of the New Testament (mainly the Acts of the Apostles and Paul's Letters), the patrology of St. John Chrysostom, and the contemporary teachings of the Church (documents of the Second Vatican Council and John Paul II). The author also presents the terms of domestic church and domestic liturgy. On this basis, the author puts forward the thesis that in the first period of the coronavirus pandemic, the home liturgy played an important role in the process of ecclesiogenesis. He presents the proposals of the Easter domestic liturgy that appeared at that time and was prepared by the pastors, as well as the first theological reflections and explanations. In conclusion, the author formulates pastoral conclusions and postulates to maintain care for the home liturgy in Christian families.
Streszczenie
Dostęp do transmisji Mszy świętej jest współcześnie właściwie niczym nie ograniczon... more Streszczenie
Dostęp do transmisji Mszy świętej jest współcześnie właściwie niczym nie ograniczony. Ta nieograniczoność powoduje zacieranie się granic między uczestnictwem fizycznym w świątyni, a „uczestnictwem” zdalnym z domu wiernego. W niniejszym artykule podjęto studium teologiczno-medioznawcze z zakresu przekazu medialnego celebracji Eucharystii i znaczenia pojęcia „duchowa łączność” używanego od początku wybuchu pandemii koronawirusa. Badaniu liturgii w czasie pandemii poświęcono już wiele prac. Niniejsza stawia sobie za cal dokonanie refleksji nad łącznością duchową ze wspólnotą Kościoła w czasie pandemii koronawirusa. Autor w poszczególnych częściach pracy analizuje dotychczasową wiedzę z zakresu teologii i nauk o mediach reinterpretuje pojęcia uczestnictwa bezpośredniego i pośredniego we Mszy świętej, przedstawia teoretyczne ujęcie mediatyzacji religii i liturgii oraz odpowiada na pytanie dotyczące celu transmisji Eucharystii. W ostatniej części opisuje pojęcie „duchowej łączności” i wyprowadza wnioski teologiczne czym owa łączność jest. Wskazuje na konieczność właściwej intencji wiernego, która jest potrzebna do nawiązania takiej łączności oraz przedstawia ją jako formę przedłużenia człowieka. Na zakończenie opracowuje pojęcie nowej kategorii czasu, bez jedności miejsca.
Summary
Access to the Holy Mass broadcast is practically unlimited nowadays. This limitlessness blurs the boundaries between physical participation in the temple and “participation” remotely from the home of the faithful. This article undertakes a theological and media study in the field of media coverage of the celebration of the Eucharist and the meaning of the term “spiritual connectivity” used since the outbreak of the coronavirus pandemic. Much work has been done to study the liturgy during the pandemic. This article aims to reflect on the spiritual connection with the Church community during the coronavirus pandemic. In individual parts of the work, the author analyses the existing knowledge in the field of theology and media studies, reinterprets the notions of direct and indirect participation in the Holy Mass, presents the theoretical approach to the mediatization of religion and liturgy, and answers the question regarding the purpose of the transmission of the Eucharist. In the last part, he describes the concept of “spiritual connectivity” and draws theological conclusions about what this connection is. He indicates the need for the proper intention of the faithful, which is needed to establish such a connection, and presents it as a form of human extension. Finally, he develops the concept of a new category of time, without the unity of place.
The family is named in official Church documents as the domestic church where the domestic liturg... more The family is named in official Church documents as the domestic church where the domestic liturgy is celebrated-the action of the family in union with the universal Church. The source for domestic liturgy is the common priesthood of all baptized, strengthened by the sacrament of marriage, where the spouses perform the priestly function for their children. In March 2020, at the beginning of the SARS-CoV-2 virus pandemic, when the possibility of the faithful's participation in masses and services was significantly limited, Polish bishops encouraged the renewal of the liturgy celebrated in the family. Thanks to this, the faithful had the opportunity to experience the mysteries of faith and the liturgical year. In this study, the author deals with the issue of the ecclesiogenetic role of the domestic liturgy. To fully understand the subject, he first presents the nature and role of the liturgy and its relationship to the Church. The author then refers to the texts of the New Testament (mainly the Acts of the Apostles and Paul's Letters), the patrology of St. John Chrysostom, and the contemporary teachings of the Church (documents of the Second Vatican Council and John Paul II). The author also presents the terms of domestic church and domestic liturgy. On this basis, the author puts forward the thesis that in the first period of the coronavirus pandemic, the home liturgy played an important role in the process of ecclesiogenesis. He presents the proposals of the Easter domestic liturgy that appeared at that time and was prepared by the pastors, as well as the first theological reflections and explanations. In conclusion, the author formulates pastoral conclusions and postulates to maintain care for the home liturgy in Christian families.
Streszczenie
Dostęp do transmisji Mszy świętej jest współcześnie właściwie niczym nie ograniczon... more Streszczenie
Dostęp do transmisji Mszy świętej jest współcześnie właściwie niczym nie ograniczony. Ta nieograniczoność powoduje zacieranie się granic między uczestnictwem fizycznym w świątyni, a „uczestnictwem” zdalnym z domu wiernego. W niniejszym artykule podjęto studium teologiczno-medioznawcze z zakresu przekazu medialnego celebracji Eucharystii i znaczenia pojęcia „duchowa łączność” używanego od początku wybuchu pandemii koronawirusa. Badaniu liturgii w czasie pandemii poświęcono już wiele prac. Niniejsza stawia sobie za cal dokonanie refleksji nad łącznością duchową ze wspólnotą Kościoła w czasie pandemii koronawirusa. Autor w poszczególnych częściach pracy analizuje dotychczasową wiedzę z zakresu teologii i nauk o mediach reinterpretuje pojęcia uczestnictwa bezpośredniego i pośredniego we Mszy świętej, przedstawia teoretyczne ujęcie mediatyzacji religii i liturgii oraz odpowiada na pytanie dotyczące celu transmisji Eucharystii. W ostatniej części opisuje pojęcie „duchowej łączności” i wyprowadza wnioski teologiczne czym owa łączność jest. Wskazuje na konieczność właściwej intencji wiernego, która jest potrzebna do nawiązania takiej łączności oraz przedstawia ją jako formę przedłużenia człowieka. Na zakończenie opracowuje pojęcie nowej kategorii czasu, bez jedności miejsca.
Summary
Access to the Holy Mass broadcast is practically unlimited nowadays. This limitlessness blurs the boundaries between physical participation in the temple and “participation” remotely from the home of the faithful. This article undertakes a theological and media study in the field of media coverage of the celebration of the Eucharist and the meaning of the term “spiritual connectivity” used since the outbreak of the coronavirus pandemic. Much work has been done to study the liturgy during the pandemic. This article aims to reflect on the spiritual connection with the Church community during the coronavirus pandemic. In individual parts of the work, the author analyses the existing knowledge in the field of theology and media studies, reinterprets the notions of direct and indirect participation in the Holy Mass, presents the theoretical approach to the mediatization of religion and liturgy, and answers the question regarding the purpose of the transmission of the Eucharist. In the last part, he describes the concept of “spiritual connectivity” and draws theological conclusions about what this connection is. He indicates the need for the proper intention of the faithful, which is needed to establish such a connection, and presents it as a form of human extension. Finally, he develops the concept of a new category of time, without the unity of place.
Uploads
Papers by Łukasz Paluch
Dostęp do transmisji Mszy świętej jest współcześnie właściwie niczym nie ograniczony. Ta nieograniczoność powoduje zacieranie się granic między uczestnictwem fizycznym w świątyni, a „uczestnictwem” zdalnym z domu wiernego. W niniejszym artykule podjęto studium teologiczno-medioznawcze z zakresu przekazu medialnego celebracji Eucharystii i znaczenia pojęcia „duchowa łączność” używanego od początku wybuchu pandemii koronawirusa. Badaniu liturgii w czasie pandemii poświęcono już wiele prac. Niniejsza stawia sobie za cal dokonanie refleksji nad łącznością duchową ze wspólnotą Kościoła w czasie pandemii koronawirusa. Autor w poszczególnych częściach pracy analizuje dotychczasową wiedzę z zakresu teologii i nauk o mediach reinterpretuje pojęcia uczestnictwa bezpośredniego i pośredniego we Mszy świętej, przedstawia teoretyczne ujęcie mediatyzacji religii i liturgii oraz odpowiada na pytanie dotyczące celu transmisji Eucharystii. W ostatniej części opisuje pojęcie „duchowej łączności” i wyprowadza wnioski teologiczne czym owa łączność jest. Wskazuje na konieczność właściwej intencji wiernego, która jest potrzebna do nawiązania takiej łączności oraz przedstawia ją jako formę przedłużenia człowieka. Na zakończenie opracowuje pojęcie nowej kategorii czasu, bez jedności miejsca.
Summary
Access to the Holy Mass broadcast is practically unlimited nowadays. This limitlessness blurs the boundaries between physical participation in the temple and “participation” remotely from the home of the faithful. This article undertakes a theological and media study in the field of media coverage of the celebration of the Eucharist and the meaning of the term “spiritual connectivity” used since the outbreak of the coronavirus pandemic. Much work has been done to study the liturgy during the pandemic. This article aims to reflect on the spiritual connection with the Church community during the coronavirus pandemic. In individual parts of the work, the author analyses the existing knowledge in the field of theology and media studies, reinterprets the notions of direct and indirect participation in the Holy Mass, presents the theoretical approach to the mediatization of religion and liturgy, and answers the question regarding the purpose of the transmission of the Eucharist. In the last part, he describes the concept of “spiritual connectivity” and draws theological conclusions about what this connection is. He indicates the need for the proper intention of the faithful, which is needed to establish such a connection, and presents it as a form of human extension. Finally, he develops the concept of a new category of time, without the unity of place.
Dostęp do transmisji Mszy świętej jest współcześnie właściwie niczym nie ograniczony. Ta nieograniczoność powoduje zacieranie się granic między uczestnictwem fizycznym w świątyni, a „uczestnictwem” zdalnym z domu wiernego. W niniejszym artykule podjęto studium teologiczno-medioznawcze z zakresu przekazu medialnego celebracji Eucharystii i znaczenia pojęcia „duchowa łączność” używanego od początku wybuchu pandemii koronawirusa. Badaniu liturgii w czasie pandemii poświęcono już wiele prac. Niniejsza stawia sobie za cal dokonanie refleksji nad łącznością duchową ze wspólnotą Kościoła w czasie pandemii koronawirusa. Autor w poszczególnych częściach pracy analizuje dotychczasową wiedzę z zakresu teologii i nauk o mediach reinterpretuje pojęcia uczestnictwa bezpośredniego i pośredniego we Mszy świętej, przedstawia teoretyczne ujęcie mediatyzacji religii i liturgii oraz odpowiada na pytanie dotyczące celu transmisji Eucharystii. W ostatniej części opisuje pojęcie „duchowej łączności” i wyprowadza wnioski teologiczne czym owa łączność jest. Wskazuje na konieczność właściwej intencji wiernego, która jest potrzebna do nawiązania takiej łączności oraz przedstawia ją jako formę przedłużenia człowieka. Na zakończenie opracowuje pojęcie nowej kategorii czasu, bez jedności miejsca.
Summary
Access to the Holy Mass broadcast is practically unlimited nowadays. This limitlessness blurs the boundaries between physical participation in the temple and “participation” remotely from the home of the faithful. This article undertakes a theological and media study in the field of media coverage of the celebration of the Eucharist and the meaning of the term “spiritual connectivity” used since the outbreak of the coronavirus pandemic. Much work has been done to study the liturgy during the pandemic. This article aims to reflect on the spiritual connection with the Church community during the coronavirus pandemic. In individual parts of the work, the author analyses the existing knowledge in the field of theology and media studies, reinterprets the notions of direct and indirect participation in the Holy Mass, presents the theoretical approach to the mediatization of religion and liturgy, and answers the question regarding the purpose of the transmission of the Eucharist. In the last part, he describes the concept of “spiritual connectivity” and draws theological conclusions about what this connection is. He indicates the need for the proper intention of the faithful, which is needed to establish such a connection, and presents it as a form of human extension. Finally, he develops the concept of a new category of time, without the unity of place.