Binabago ang James Rosenquist (seksiyon)

==Trabaho==
===Kanyang Maagang mga Taon at Pop===
Mula 1957 hanggang 1960, nakuha niya ang kanyang pamumuhay bilang isang pintor ng paskilan. Ito ay perpektong pagsasana para sa isang pintor na sasabog papunta sa pop sining na tanawin. Maliksing inilapat ni Rosenquist ang pamamaraan ng “sign art” sa malakihang mga kuwadro na sinimulan niyang gawin noong 1960. Tulad ng iba pang mga pop artist, inangkop ni Rosenquist ang visual na wika ng adbertismo at popular na  kultura (na madalas nakakatawa, bulgar, at nakakapangilabot) sa konteksto ng pinong sining. Si Rosenquist ay nakakamit ng internasyonal na pagbubunyi noong 1965 dahil sa kuwadrado niyand iskaleng-silid na F-111.
Sinabi ni Rosenquist ang mga sumusunod tungkol sa kanyang paglahok sa kilusan ng Pop-sining: "Sila (ang mga kritiko ng sining) ay tinatawag na akong Pop artist dahil gumagamit ako ng madaling makilalang imahe. Ang mga kritiko gustong ginugrupo ng sama-sama ang mga tao. Hindi ko natugunan si Andy Warhol hanggang 1964. Hindi ko talaga kilala sina Andy o Roy Lichtenstein ng mabuti. Hiwa-hiwalay kaming lumitaw."<ref>[http://www.myartspace.com/blog/2008/04/art-space-talk-james-rosenquist.html "Art Space Talk: James Rosenquist"] {{Webarchive|url=https://archive.today/20080530015730/http://www.myartspace.com/blog/2008/04/art-space-talk-james-rosenquist.html |date=2008-05-30 }}, ''Myartspace'', 4 Abril 2008. Retrieved 16 Mayo 2008.</ref>

===May edad na trabaho===
Ang kanyang espesyalidad ay pagkuha ng pira-pirasong, nakapagtatakang deproporsyonadong mga imahe at pinagsasama-sama, pinapang-abot-abot, at pinaglalalagay sila sa mga katsa upang lumikha ng mga viswal na kuwento. Ito ay maaaring iwanan ang ilang mga manonood na humihingal o di nama’y nalilito, kaya nagagawa niya na mapakita ang pinaka-pamilyar na mga bagay (tulad ng isang U-haul trailer, o ng isang kahon ng Oxydol sabong panglaba, atbp) sa higit na abstract at nagbubunsod na paraan.

===Kopya===
Karagdagan sa kuwadro, siya ay gumagawa ng isang malawak na ayos ng mga kopya, mga guhit at mga collage. Isa sa kanyang mga kopya, ang Alikabok ng Oras (1992), ay nabansagang ang pinakamalaking print sa mundo, na may pagsukat na humigit-kumulang na 7 x 35 na talampakan.
Noong 1994, siya ay lumikha ng print na ngalang “Tuklasinang  Graphics” para sa pagdiriwang ng isang programa ng Smithsonian na pang-edukasyon na nagdedetalye sa proseso ng paggawa ng mga prints. Ang mga nalikom na suporta ay napunta sa Smithsonian Associates' pangkultura at pang-edukasyon na programa, at isang orihinal na lithograph ay patuloy pa ring nakasabit sa eksibisyon sa Smithsonian Art Collectors Program na Graphic Eloquence sa sentro ng S. Dillon ng Ripley Center sa Pambansang Mall.