San Giacomo alla Lungara

San Giacomo alla Lungara
San Giacomo alla Lungara
	Ang patsada
Relihiyon
Pagkakaugnay	Katolika
Province	Roma
Region	Lazio
Rite	Latino
Taong pinabanal	1644
Lokasyon
Lokasyon	Roma
Estado	Italya
Arkitektura
Istilo	Romaniko, Baroque
Nakumpleto	1644

Ang San Giacomo alla Lungara ay isang simbahan sa Roma (Italya), sa Rione Trastevere, nakaharap sa Via della Lungara. Tinatawag din itong San Giacomo in Settimiano o in Settignano, dahil sa lapit nito sa Porta Settimiana, na itinayo ni Septimius Severus at isinama ni Aurelianus loob ng mga pader ng lungsod.

Ang simbahan ay may mga pinagmulang medyebal: marahil ay nagmula ito sa pagka-papa ni Leon IV noong ika-9 na siglo. Gayunman, ang mga dating dokumento na nagpapatunay na ito ay umiiral ay ang mga bula ng papa na inilathala noong 1198 at 1228, nang ideklara ni Papa Inocencio III ang simbahan bilang isang sangay ng Basilika ni San Pedro. Noong ika-12 dantaon ay pinayagan ito ni Papa Inocencio IV sa Sylvesinsip Congregation; noong 1620 ipinagkatiwala ng Balangay Vaticano ang simbahan sa mga Franciscano at pagkatapos ay sa mga Penitent Nuns, na, noong 1644, nagtulak kay Luigi Arrigucci (1575–1644) sa restawrasyon ng gusali. Dahil sa mga restawrasyong ito, nawala sa simbahan ang layout ng basilika na may tatlong naves at naging isang simbahan na may iisang nave na may coffering sa kisame. Sa parehong panahon ay itinayo rin ng mga madre ang kadikit na klaustro, na nakatuon sa mga patutot na nais baguhin ang kanilang buhay; ang klaustro ay winasak noong 1887, sa panahon ng pagtatayo ng Lungotevere. Sa parehong panahon ang simbahan, matapos magdusa ng 15 taon ng pag-abandona at malapit nang magiba, sa wakas ay isinaayos.

Sa may Lungotevere posibleng makita ang Romanikong kampanaryo, na mula pa noong ika-12 siglo at ang nag-iisang natitirang katangiang medyebal. Ang loob ng simbahan ay mayroong solong nave. Ang pinakatanyag na likhang sining ay ang Memorial to Ippolito Merenda ni Gian Lorenzo Bernini: isang lapida na may hugis ng isang gusot na tela, na hawak ng parehong mga kamay at ngipin ng isang may kalansay na may pakpak. Ang mataas na altar ay naglalaman ng pinta ni Giovanni Francesco Romanelli na naglalarawan kay Santiago Apostol .

Bibliograpiya

Armellini, Mariano (1891). Le chiese di Roma dal secolo IV al XIX . Roma
Buchowiecki, Walther; Kuhn-Forte, Brigitte (1997). Handbuch der Kirchen Roms: der römische Sakralbau in Geschichte und Kunst von der altchristlichen Zeit bis zur Gegenwart. Bd 4, Die Kirchen innerhalb der Mauern Roms: S. Teodoro bis Ss. Vito, Modesto e Crescenzia; Die Kirchen von Trastevere . Wien: Hollinek. pp. 497-507. ISBN Buchowiecki, Walther; Kuhn-Forte, Brigitte (1997). Buchowiecki, Walther; Kuhn-Forte, Brigitte (1997).
Carpaneto, Giorgio (2001). "Rione XIII. Trastevere". In Carpaneto, Giorgio; et al. (eds.). La grande guida dei rioni di Roma . Roma: Newton at Compton Editori. pp. 831–923. ISBN Carpaneto, Giorgio (2001). "Rione XIII. Trastevere". In Carpaneto, Giorgio; et al. (eds.). Carpaneto, Giorgio (2001). "Rione XIII. Trastevere". In Carpaneto, Giorgio; et al. (eds.).
Hülsen, Christian (1927). Le chiese di Roma nel Medio Evo . Patatagin.
Rendina, Claudio (2000). Guida insolita ai misteri, ai segreti, alle leggende e alle curiosità delle chiese di Roma . Roma: Newton at Compton Editori. p. 121. ISBN Rendina, Claudio (2000). Rendina, Claudio (2000).