İnhalasyon anesteziği

İnhalasyon anesteziği, volatil/uçucu anestezik olarak da bilinen, inhalasyon (solunum) yoluyla verilen genel anestezik özelliklere sahip kimyasal bir bileşiktir. Anestezik buharlaştırıcıya ve anestezik dağıtım sistemine bağlı bir yüz maskesi, laringeal maske hava yolu veya trakeal tüp aracılığıyla uygulanırlar. Güncel klinik açıdan önemli ajanlar arasında izofluran, sevofluran ve desfluran gibi uçucu sıvı anestezik ajanların yanı sıra nitröz oksit ve ksenon gibi belirli anestezik gazlar yer alır.

Yaygın olarak anestezide kullanılan Halojenli eterler sevofluran, izofluran, enfluran ve desfluranın şişeleri. Bu maddelerin şişeleri güvenlik amacıyla renk kodludur. Oda sıcaklığında kaynayan (K.N.: 23,5 °C) desfluran için özel kapağa dikkat edin.

İnhalasyon anestezikleri listesi

Günümüzde kullanılanlar

• Desfluran
• İzofluran
• Nitröz oksit (N
  2O)
• Sevofluran
• Ksenon (Xe)

Geçmişte kullanılanlar

Bunlardan bazıları hâlâ klinik pratikte ve araştırmalarda kullanılıyor olsa da, aşağıdaki anestezik ajanlar öncelikle gelişmiş ülkeler için tarihi öneme sahiptir:

• Asetilen
• Cryofluorane
• Dietil eter
• Divinil eter
• Enfluran
• Etilen
• Fluroksen
• Halotan (hâlâ bazı ülkelerde kullanılmaktadır)
• Kloroetan (etil klorür)
• Kloroform
• Metoksifluran (şu an sadece analjezik olarak kullanılıyor)
• Metoksipropan
• Siklopropan
• Trikloroetilen
• Vinil klorür

Hiç yaygınlaşmamış anestezikler

• Alifluran
• Halopropan
• Norfluran
• Rofluran
• Synthan
• Tefluran

Tarihçe

Paracelsus, 1540 yılında bir inhalasyon anesteziği geliştirdi. Kümes hayvanlarına, Valerius Cordus tarafından hazırlanan ve Frobenius tarafından Aether adı verilen "tatlı vitriol yağını (dietil eter) verdi: “tavuklar bir süre onunla uykuya dalarlar, ancak daha sonra hiçbir zarar görmeden uyanırlar”. Daha sonra, yaklaşık 40 yıl sonra, 1581'de Giambattista Delia Porta, herhangi bir cerrahi anestezi türü için kullanılmamasına rağmen eterin insanlar üzerinde kullanımını gösterdi.

Modern tıpta Dr. Horace Wells, 1844 yılında kendi diş çekimi için nitröz oksit kullanmıştır. Ancak bu sonuçları Massachusetts General Hospital'da (MGH) tekrarlama girişimi kısmî anestezi yaratmış ve başarısızlıkla sonuçlanmıştır.

William T.G. Morton, 16 Ekim 1846'da MGH'de ilk kez cerrahi anesteziyi başarıyla gösterdiği için itibar kazandı. Bu olayın ardından Batı tıbbında eter ve diğer uçucu anesteziklerin kullanımı yaygınlaştı.