Scribonia
Scribonia (MÖ 70/MÖ 68- M.S. 16 civarı) Lucius Scribonius Libo ve Cornelia Sulla'nın kızı, Pompey ve Lucius Cornelius Sulla'nın torunu olan Roma'lı kadın. Aynı ismi taşıyan ve Konsül olan kardeşi MÖ 34'te ölmüştür.[1] Roma İmparatoru Augustus'un ikinci karısı ve tek öz çocuğu olan Julia'nın annesidir. Ayrıca, Gaius Caesar, Vipsania Julia, Lucius Caesar, Yaşlı Agrippina ve Agrippa Postumus'un büyükanneleri, İmparator Caligula ve İmparator Claudius'un karısı İmparatoriçe Genç Agrippina'nın büyük-büyük anneleri ve İmparator Nero'nun annesinin büyükannesinin annesidir.
Hayatı
değiştirScribonia'ın çocukluğu hakkında çok az şey bilinir. Suetonius'a göre, ilk iki evliliğini eski Konsül'lerler yapmıştı. İlk kocası tanınmamakla birlikte, Konsül Gnaeus Cornelius Lentulus Marcellinus (Konsül MÖ 56) olabileceği ileri sürülmüştür ve Scribonia ve oğlu Cornelius Marcellinus'a ait bir azatlı köleye ithaf edilen yazıtta (MÖ 39) r,[2][3] ve onun önceki evliliğinden bir oğlu olduğu ve üçüncü evliliğinden de boşanmasının ardından oğlunun onunla birlikte yaşadığından bahseder. Oğlu küçük yaşta ölmüş olabilir ve bu yüzden de tarihçiler tarafından ihmal edilmiştir. İkinci kocasının adı Publius Cornelius Scipio Salvito'dur.[4] Bu evliliğinden cencor olarak görev yapan Lucius Aemilius Paullus'la evlenen Cornelia Scipio adında bir kızları olmuştur. Scribonia, bir ihtimale göre MÖ 16'da Konsüllük yapmış olan Publius Cornelius Scipio'un da annesidir. Salvito, Büyük Pompey'in destekçisiydi.
MÖ 40'ta Scribonia kocasından boşanarak kendinden birkaç yaş küçük olan Octavian ile evlenmek zorunda kaldı. Octavian, karısı Clodia'dan ayrılarak amcası Sextus Pompeius ile politik bir ittifak kurabilmek için Scribonia ile evlendi. Kızları Yaşlı Julia büyük bir ihtimalle MÖ 39 yılının Ekim ayından, tam da Octavian'ın annesini boşadığı günde doğdu.[5] Evlilikleri hiç de mutlu değildi, Octavian sürekli dırdır ettiğinden şikayet ediyordu. Scribonia bir daha evlenmedi. Cassius Dio ve Marcus Velleius Paterculus, en küçük kızı Julia zina ve vatana ihanet suçlamasıyla sürgüne gönderildiğinde ona eşlik etmek için izin verilmesini rica etmişti.[6]
Tiberius iktidara geldiğinde Scribonia'yı kızından ayırdı ve iddialara göre Julia'nın açlıktan ölmesine neden oldu. Scribonia'nın ne zaman öldüğü bilinmez. Genel olarak Julia ve Augustus'un ölümünden iki yıl sonrası kabul edilir.
Augustus'tan olası skandal boşanması nedeniyle bir propaganda sonucu şirret bir kadın gibi gösterildiğinden aslında tam olarak neye benzediği hakkında fazla bilgi yoktur. Seneca onu gravis femina; gravis in anlamı “ağırbaşlı” ve “sert” olarak tasvir eder. Günümüz bilim insanları onun hakkında bölünmüş durumdadırlar; bazıları onu "can sıkıcı" ve "huysuz" olarak tasvir ederken[7] birçoğu da onun, kızı ve yeğeninin öldürülmesi yüzünden "soğukkanlı" ve "sakin" bir şekilde bunalımlı ve intiharı bekleyen orta yaşlı Roma kadınının tipik bir örneği olduğunu söylerler.[8][9] Sextus Propertius, Cornelia Scipio'nun MÖ 16'daki cenaze ağıtında onun anneliğini "iyi anne Scribonia" olarak tasvir ederek övmüştür.
Evlilikleri ve çocukları
değiştir- İlk kocası, Gnaeus Cornelius Lentulus Marcellinus
- Cornelius Marcellinus
- İkinci kocası, Publius Cornelius Scipio Salvito
- Publius Cornelius Scipio (MÖ 16'da konsül)
- Cornelia Scipio
- Üçüncü kocası, Augustus
- Yaşlı Julia (Agrippa ve Tiberius'un karısı)
Notlar
değiştir- ^ Schied, J. Scribonia Caesaris et les Julio-Claudiens: Problèmes de vocabulaire de parenté. Mémoires de l'École francaise de Rome et Athènes. 87: 349-71.
- ^ CIL 6.26033: Libertorum et familiae Scribonae Caes. et Corneli Marcell. f. eius
- ^ Schied, J, Scribonia Caesaris et les Cornelii Lentuli, Bulletin de Correspondence Helléenigue 100: 185-201.
- ^ R. Billows, Amerikan Antik Tarih Dergisi
- ^ Cassius Dio 48.34.3
- ^ Fantham, Elaine. (2006) Julia Augusti. "Routledge". ISBN 0-415-33146-3.
- ^ R. Syme, (1939) Roma Devrimi. Oxford.
- ^ Elaine Fantham, (2006) Julia Augusti. "Routledge". ISBN 0-415-33146-3.
- ^ Barrett, A.A. (2004) Livia: İmparatorluk Roma'sının ilk Leydisi. "Yale Universitesi yayınları". ISBN 0-300-10298-4