Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
İçeriğe atla

Likaon

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Lykaon sayfasından yönlendirildi)
Lycaon'u kurda çeviren Zeus ; Hendrik Goltzius'un gravürü.

Yunan mitolojisinde Lycaon ya da Lykaon (Attika Yunancası: [ly.kǎː.ɔːn] ), efsanenin en popüler versiyonunda, Zeus'un gerçekten her şeyi bilip bilmediğini test etmek isteyen Lykaon, kendi oğlu Nyctimus'un öldürüp, etini Zeus'a sunan Arkadya kralıydı.

Bu korkunç eylemlere karşılık Zeus, Lykaon'u bir kurda dönüştürdü ve çocuklarını öldürdü; Nyctimus hayata döndürüldü.

Korkunç işleriyle ünlü olmasına rağmen, Lykaon bir kültür kahramanı olarak da hatırlandı: Lycosura şehrini ve Zeus Lycaeus kültünü kurduğuna inanılıyordu. Pausanias, Panathenaic Oyunlarından daha eski olan Lycaean Oyunları geleneğini, onun başlattığını düşünüyordu.[1] Gaius Julius Hyginus'a göre (d. MS 17), Lykaon ilk tapınağı Killene Hermes'e adadı.[2]

Aile

[değiştir | kaynağı değiştir]

Lykaon, Pelasgus'un oğluydu.[2][3] Annesi ya okeanid Meliboea [4] veya başka bir Lykaon'un kızı Deianira idi.[5] Karısı Killene Dağı'na [6] adını veren bir naiad perisi Cyllene idi. Ancak bazı hikâyelerde, Cyllene, annesi olarak kabul edildi.[3][7] Bazı kaynaklarda, Arkadya kasabasının, Nonakris'in karısının adını aldığı düşünülüyordu.[8] Lykaon'un en az üç kızı olduğu da biliniyordu: Callisto, Dia [9] ve Psophis .[10]

Lykaon'un Oğulları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bibliotheka'ya göre Lykaon'un 50 oğlu vardır.[11] Lycaon'un oğullarının alternatif bir listesi Pausanias tarafından hazırlanmıştır. Anlattığına göre, hemen hemen her biri Arkadya'da bir şehir kurdu ve eponim olarak bu şehirlere adlarını verdiler.[12]

Lycaon'un oğulları listesi
Ad Apollodorus Pausanias Diğerleri Notlar
Acacus ✓ Hermes'in üvey babası; Acacesium'u kurdu
Acontes 1 ✓
Aegaeon 2 ✓
Alipherus 3 ✓ ✓ Aliphera'yı kurdu
Ancyor 4 ✓
Archebates 5 ✓
Aseatas ✓ Asea'yı kurdu
Bucolion 6 ✓
Canethus 7 ✓
Carteron 8 ✓
Caucon 9 ✓ ✓ Caucones'e adını verdi
Ceteus ✓ Callisto ya da Megisto'nun babası
Charisius ✓ Charisia'yı kurdu
Cleitor 10 ✓ ✓[13] Muhtemelen Cleitor'a eeponim olarak adını verdi
Coretho 11 ✓
Cromus ✓ Cromi'ye adını verdi
Cynaethus 12 ✓
Daseatas ✓ Dasea'yı kurdu
Eleuther ✓ iğrençlikten uzak durdu
Euaemon 13 ✓ Muhtemelen Euaemon'a eponim olarak adını verdi
Eumetes 14 ✓
Eumon 15 ✓
Genetor 16 ✓
Haemon 17 ✓ ✓[13] Muhtemelen Haemoniae'a adını verdi.
Harpaleus 18 ✓
Harpalycus 19 ✓
Helix 20 ✓
Helisson ✓ Helisson şehrini kurdu (ayrıca adını yakındaki nehre verdi)
Heraeus 21 ✓ ✓ Heraea'yı kurdu
Hopleus 22 ✓
Horus 23 ✓
Hypsus ✓ Hypsus'u kurdu
Lebadus ✓[14] iğrençlikten uzak durdu
Leo(n) 24 ✓
Linus 25 ✓
Lycius 26 ✓ ✓(possibly) ✓[13] Lycoa kurdu
Macareus 27 ✓ ✓ Macaria'ı kurdu
Macednus 28 ✓ Macedonia'yı kurdu
Maenalus 29 ✓ ✓ ✓[13] Maenalus'u kurdu
Mantineus 30 ✓ ✓ ✓[13] Mantinea'yı kurdu
Mecisteus 31 ✓
Melaeneus 32 ✓ ✓ (possibly) Melaeneae'yı kurdu
Nyctimus 33 ✓ ✓ ✓[13] Lykaon'un yerine geçti
Oenotrus ✓ ✓ En genci, İtalya'da Oenotria'yı kurdu
Orchomenus 34 ✓ ✓ ✓[13] Orchomenus ve Methydrium'i kurdu
Orestheus ✓ Oresthasium'i kurdu
Pallas 35 ✓ ✓ Pallantium'i kurdu
Parrhasius ✓ Parrhasia'yı kurdu ve Arcas'ın babası olduğu söyleniyor
Peraethus ✓ Peraetheis'i kurdu
Peucetius 36 ✓
Phassus 37 ✓
Phigalus ✓ Phigalia'yı kurdu
Phineus 38 ✓
Phthius 39 ✓ ✓[13] Muhtemelen Phthiotis'e eponim olarak adını verdi.
Physius 40 ✓
Plato(n) 41 ✓
Polichus 42 ✓
Portheus 43 ✓
Prothous 44 ✓
Socleus 45 ✓
Stymphalus 46 ✓ ✓[13] Muhtemelen Stymphalus'a eponim olarak adını verdi
Teleboas 47 ✓ ✓[13]
Tegeates ✓ Tegea'yı kurdu
Thesprotus 48 ✓ ✓[13] Thesprotia'yı kurdu
Thocnus ✓ Thocnia'yı kurdu
Thyraeus ✓ Thyraeum'yı kurdu
Titanas 49 ✓
Trapezeus ✓ Trapezus'yı kurdu
Tricolonus ✓ Tricoloni'yı kurdu

Ana efsanenin versiyonları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Hesiodos (Fragmenta Astronomica, Eratosthenes, Catasterismi) tarafından aktarılan, daha önce Lykaon mitinin çeşitli yazarlar tarafından anlatıldığı çeşitli versiyonları vardır. En popüler versiyon, Ovid'in Metamorfozlarının ilk kitabında bildirdiği versiyondur.

Efsanenin farklı versiyonları şu şekildedir:[15]

  • Bibliotheka'ya göre, Lykaon'un birçok karısından 50 oğlu vardı. Bu oğullar tüm insanların en haini ve kaygısızlarıydı. Onları denemek için Zeus, bir köylü kılığında onları ziyaret etti. Bir çocuğun bağırsaklarını tanrının yemeğine karıştırdılar, bunun üzerine öfkeli Zeus yemeği masanın üzerine attı, bu da şehrin adını Trapezus (τραπέζι "masasından") olmasını açıklar ve Zeus, Lykaon ve oğullarını yıldırımla öldürdü. Sadece en küçük oğlu Nyctimus , Gaia'nın müdahalesiyle kurtulmuştur.[16]
  • John Tzetzes, Apollodorus'un anlatımıyla aynı fikirde olan iki benzer versiyon kaydeder; biri Zeus'a, katledilmiş bir çocuğu servis etme fikrinin Lykaon'un oğullarından Maenalus'a ait olduğundan bahsederken diğeri Nyctimus'u kurban eder.[13]
  • Pausanias'a göre Lykaon, Zeus'un sunağında bir çocuğu kurban edip, sunağın üzerine kan serptikten sonra anında kurda dönüşmüştür.[17]
  • Lycophron'a göre, hepsi Nyctimus'u yedikleri için kurtlara dönüştürüldü. Lycophron, Lykaon ve oğullarının özelliklerini tüm Arkadyalılara atfetmiştir.[18]
  • Hyginus'un Fabulae'da aktardığı versiyon[19] temelde Pseudo-Apollodorus ile aynıdır. Astronomica'da Hyginus, Lycaon'un, Jüpiter (Zeus) ve Lykaon'un kızı Callisto'nun oğlu Arcas'ı kurban ettiğini söyler. Arcas, kurtarılıp hayata döndürüldüğünde, bir avcı olarak yetiştirildi. Yanlışlıkla, kendisini ve annesini (şu an için bir ayıya dönüşmüştür) girişin ölümle cezalandırıldığı bir tapınağın önünde avlamıştır. Her ikisi, Zeus tarafından Arctophylax ve Büyük Ayı takım yıldızlarına dönüştürüldüler.[20]
  • Nicolaus Damascenus, Lycaon'un oğullarının hain olduğunu söyler. Zeus'u denemek için kurbanlara bir çocuğun etini karıştırdılar, bunun üzerine çocuğun öldürülmesi sırasında orada bulunan herkes yıldırımla öldürüldü.
  • Ovid'e göre, Lycaon, Zeus, Arkadya'ya geldiğinde tanrının açıkça gösterdiği ilahi doğasının belirtilerine güvenmedi ve alay etti. Konuğun gerçekten bir tanrı mı yoksa bir ölümlü mü olduğunu bulmaya kararlı olan Lycaon, Zeus'a kısmen pişmiş ve kısmen kavrulmuş bir insan eti sunar. Ayrıca Lycaon, Zeus'un ölümsüzlüğünü sınamak için tanrıyı uyurken öldürmeye çalışır. Bunun üzerine Zeus çatıyı üzerine indirdi ve kaçan Lycaon'u kurda dönüştürdü.[21]
  • Suda sözlüğüne göre Lycaon, babasının Arkadya halkı için koyduğu yasaları özenle koruyordu. Tebaasını adaletsizlikten uzak tutmak için, Zeus'un insanların ne kadar yasal olduğunu gözetmek için ölümlü bir adam kılığında evine sık sık geldiğini söylerdi. Bir gün bir kurban keseceği zaman, halk tanrının orada olup olmadığını öğrenmek için can atıyordu; Lycaon'un onlara Zeus'un ziyaretleriyle ilgili gerçeği söyleyip söylemediğini öğrenmek için kralın elli oğlundan birini öldürüp kurban etiyle karıştırdılar, bunun üzerine hepsi yıldırımla öldürüldü.[22]
  • Eratosthenes'e göre Lykaon, Zeus tarafından tekrar bir araya getirilen ve takımyıldızların üzerine yerleştirilen torununu (yani Arcas) doğramıştır, buna karşılık Lycaon'un evine bir yıldırım çarpmıştır.[23]

Modern yorum

[değiştir | kaynağı değiştir]

İngiliz şair Robert Graves, The Greek Myths adlı eserinde Lycaon efsanesinin kökenini şöyle açıklamıştır:

"Zeus ve çocuğun cesareti hikayesi, bir efsaneden çok, Yunanistan'ın daha medeni bölgelerinde, Arkadya'nın hâlâ Zeus adına icra edilen eski yamyamlık uygulamalarına "barbarca" olarak duyulan tiksintiyi ifade eden ahlaki ve doğal olmayan" ( Plutarkhos : Pelopidas'ın Yaşamı) bir anekdot değildir. Lycaon'un erdemli Atinalı çağdaşı Cecrops, hayvan kurbanlarından bile kaçınarak yalnızca arpa - ekmek sundu. Yazarın, Zeus'un hiçbir zaman tasvip etmediğini inkar ettiği Lykaonia ayinleri, görünüşe göre kurtları bu tür şeylerden caydırmayı amaçlıyordu. "Lycaeus", "dişi kurt" anlamına gelir, aynı zamanda "ışık" anlamına gelir ve Lycaon efsanesindeki şimşek, Arkadyalı Zeus'un yağmur yağdırıcı olarak başladığını gösterir. Kutsal kral—kurt sürüsünün uluduğu ilahi Dişi-kurt, Ay'ın hizmetinde.[24] Yüz aylık ya da sekiz güneş yılı olan Büyük Yıl, kutsal kral ve onun tanisti arasında eşit olarak bölündü; ve Lycaon'un elli oğlu - kutsal kralın saltanatının her ayı için bir tane - yabanmersini çorbası yiyiciler olacak. Yirmi iki rakamı, Lykaon'dan geldiğini iddia eden ve kutsal şölene katılmak zorunda kalan ailelerin bir sayısı tarafından ulaşılmadığı sürece, muhtemelen bir döngü oluşturan yirmi iki beş yıllık lustraya atıfta bulunur - Belirli bir rahibe soyunun saltanatını oluşturan 110 yıllık döngüdür." [25]

Popüler kültürde

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • 1980'lerin mangası Saint Seiya'da, Lycaon Phlegyas, Hades hayaletlerinden biri olarak hizmet eder.
  • Highschool DxD'de Zeus tarafından kurda dönüştürülen Mitolojik Lycaon, Canis Lykaon'da Kutsal Dişliye mühürlendi.
  • Televizyon dizisi Teen Wolf, Lycaon ve oğullarından kurt adamların köken hikâyesi olarak bahseder. Lycaon'un, hayvan ve insan formları arasında şekil değiştirme yeteneğini fetheden druidlere (Elçiler olarak adlandırılır) yaklaştığı söylenirdi. Lycaon ve oğullarına yardım ettiler.
  • Rick Riordan'ın yazdığı The Heroes of Olympus serisinde Lycaon, genellikle hikâyenin kötü adamı için çalışan küçük bir koşucu olarak tasvir edilir. Artemis ve Avcılarının yeminli düşmanıdır.
  • George RR Martin'in A Song of Ice and Fire kitap serisi , Lycaon'un The Rat Cook adlı kitabına çok benzer bir hikâye anlatıyor. Bu hikâyede, baş karakterin tanrılar tarafından bir kurt yerine bir sıçana dönüştürülmesiyle benzer olaylar meydana gelir.
  • Manga serisi Soul Eater'ın anime uyarlamasında, kurt adam olan ve bu hikâyeye atıfta bulunarak uygun bir şekilde “Lycaon” adlı bir tema şarkısı olan bir kötü adam var.
  • Hoyoverse tarafından geliştirilen Zenless Zone Zero isimli oyunda adında “Lycaon” ismi geçen kurt görünümlü bir karakter mevcut. (Von Lycaon)

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Pausanias, Graeciae Descriptio 8.2.1
  2. ^ a b Hyginus, Fabulae 225
  3. ^ a b Early Greek Mythography: Volume II Commentary. Great Clarendon Street, Oxford, OX2 6DP, United Kingdom: Oxford University Press. 2013. s. 107. ISBN 978-0-19-814741-1. 
  4. ^ Apollodorus, 3.8.1; Tzetzes on Lycophron, Alexandra 481
  5. ^ Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae 1.11.2 15 Aralık 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. & 1.13.1; Greek Papyri III No. 140b
  6. ^ Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae 1.13.1
  7. ^ Apollodorus, 3.8.1; Scholia ad Euripides, Orestes 1642
  8. ^ Pausanias, Graeciae Descriptio 8.17.6
  9. ^ Tzetzes on Lycophron, Alexandra 480; Scholia on Apollonius Rhodius, Argonautica, 1.1213; Etymologicum Magnum, 288. 33 (under Dryops)
  10. ^ Stephanus of Byzantium, Ethnica s.v. Psōphis
  11. ^ Apollodorus, 3.8.1 27 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  12. ^ Pausanias, Graeciae Descriptio 8.3.1–5
  13. ^ a b c d e f g h i j k l Tzetzes on Lycophron, Alexandra 481
  14. ^ Plutarch, Quaestiones Graecae, 39
  15. ^ Der Werwolf. Beitrag zur Sagengeschichte (Almanca). von A. Kröner, Stuttgart. 1862. 
  16. ^ Apollodorus, 3.8.1 - 2
  17. ^ Pausanias, Graeciae Descriptio 8.2.3
  18. ^ Lycophron, Alexandra, 480
  19. ^ Hyginus, Fabulae, 176
  20. ^ Theoi: Astronomica, Bear-watcher 1 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., by Gaius Julius Hyginus (translated by Mary Grant).
  21. ^ Ovid, Metamorphoses, 1. 216 - 239
  22. ^ Suda s. v. Lykaōn
  23. ^ Pseudo-Eratosthenes, Catasterismi, 8
  24. ^ Robert Graves. The Greek Myths, section 38: Deucalion's Flood
  25. ^ The Greek Myths. Harmondsworth, London, England: Penguin Books. 1960. ss. s.v. Deucalion's Flood. ISBN 978-0143106715. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Likaon&oldid=34272123" sayfasından alınmıştır