Кымыз
| Кымыз | |
| каз. Қымыз монг. Айраг | |
| Нигезләнү датасы | XIII гасыр |
|---|---|
 | |
| Чыгыш иле |
Скифия Монголия[1] |
| Җитештерү ысулы | ферментация[d] |
| Матди булмаган мәдәни мирас статусы | Кешелекнең матди булмаган мәдәни мирасның репрезентатив исемлеге[d][1] |
| Нинди веб-биттә тасвирланган | ich.unesco.org/en/RL/01172(ингл.), ich.unesco.org/fr/RL/01172(фр.) һәм ich.unesco.org/es/RL/01172(исп.) |
| Нинди вики-проектка керә | WikiProject Intangible Cultural Heritage[d] |
 Кымыз Викиҗыентыкта | |
Кымыз — бия сөтеннән әчетеп әзерләнгән күпереп торган ак төстәге эчемлек. Кымызны иң беренче күчмә халыклар эшләргә өйрәнгәннәр һәм аны эшләү ысулын гасырлар буена сер итеп саклаганнар.
Русиядә кымыз белән дәвалау учреждениесе башлангыч тапкыр 1890 елда С. Аксаковның оныкасы О. Аксакова тарафыннан төзелә. 1892 елда Шафран тимер юл станциясе тирәли санаторийлар челтәре барлыкка килә. 1898 елда Андреевский санаторие ачыла. Бүген Русияда Башкортстан кымыз белән дәвалау үзәге булып тора. «Зәгъфран», «Йоматау», «Алкино», «Глуховская», «Чехов», «Аксаков» исемендәге шифаханәләр һәм башка оешмалар бар. Шәхси эшкуарларда кымыз җитештерү эшенә кушалар.