Farklı fırsatların , insanların , kültürlerin beni beklediğini biliyordum. Tek başına başka bir ülkeye gitme fikri biraz gözümü korkutsa da insanın hayaliyse yapamayacağı hiçbir şey yoktur.
I knew that different opportunities, people, and cultures awaited me. Although the idea of going to another country alone scares me a little, there is nothing one cannot do if it is a dream.

Tüm okulun istedikleri evrakları toplamak uzun bir süreç gibi gelmişti bana. Aynı zamanda da yıpratıcı. Normal bir süreçte erasmus yapmadığımız için mail üzerinden imza işlerini , evrak teslimlerini yapmak bir hayli zordu.. Fakat derin bir nefes alıp, güzel şeylerin beni beklediğini bildiğim için yola durmaksızın devam ettim. Tüm bu ders onaylarını hallettikten sonra bavulu hazırlamaya başladım. Sanırım en zevkli kısım buydu. Bir kız olarak sınırlı kilo hakkımız varken eşya seçmek bana her ne kadar işkence gibi gelse de o kısmı da halletmiştim.
It seemed like a long process to collect the documents that the school demanded. It's also frustrating. Since we did not participate in the Erasmus mobility in a normal process, it was very difficult to finish the signature work and the delivery of documents via e-mail. After handling all these course approvals, I started packing. I think that was the most enjoyable part. Even though it was torture for me as a girl to choose items when we have limited weight rights, I took care of that part as well.

Ülkeye ilk ayak bastığım saatler geceydi. Biraz korkmuştum. Kalacağım yurdu bulma konusunda endişelerim vardı. Geldiğim şehir Polonya’nın başkenti olan Varşova’ya iki saat uzaklıkta olan Lodz isimli bir şehirdi. Burada inanılmaz güzel anılar biriktirdim. Yeni bir sürü lezzet tattım. Yabancı arkadaşlar edindim. Bir sürü ülke gezdim. Bol bol fotoğraf çektim .Ve doyasıya güldüm . Her gece odam da toplanıp birbirimize hayatlarımızdan kesitler anlattık. Kart oyunları oynayıp , dans ettik.
It was night when I first set foot in the country. I was a little scared. I was worried about finding my dormitory. The city I came to was called Lodz, which is two hours away from Warsaw, the capital of Poland. I've made amazing memories here. I tasted a lot of new flavors. I made foreign friends. I have travelled to many countries. I took a lot of photos. And I laughed to the fullest. Every night we gathered in my room and told each other parts of our lives. We played card games and danced.

Birbirimizin ablası ,abisi hatta anne babası olduk. Dersler kısmında başlarda çok zorlandım. İngilizce olması en başta büyük bir sorundu . Fakat kendimi zorladım. Pes etmedim. Üzerine gittim. Dersler de söz hakkı alıp sürekli katılım gösterdim. Üniversitenin yaptığı eğitimlere katılıp hediye almaya hak kazandım. Sertifika aldım. Çünkü bu fırsatı küçüklüğümden beri istiyordum. Boş bir dönem geçiremezdim.
We became each other's sisters, brothers, and even parents. At first, I had a hard time with the lessons. The medium of instruction was English and it was a big problem at first. But I forced myself. I did not give up. I went over it. I asked for permission to speak and continuously participated in the lessons. I participated in the training offered by the university and was entitled to receive gifts. I got a certificate. Because I wanted this opportunity since I was little. I couldn't have wasted any time.

Sonuç olarak her güzel şeyin bir sonu olduğunu biliyorum. Bu güzel döneminde sonuna gelmiş bulunmaktayız. Buradan dönerken kolumda o kadar altın bilezikle dönüyorum ki .. Tecrübeler kazandım. Özgüven aşıladım kendime. Bu ülkede tüm çekincelerimi uçurtmanın ucuna bağlayıp uçuşunu izleyecek kadar naçizane anlara şahit oldum. Güçlü ve kendinden oldukça emin bir hür kadın olarak ülkeme dönmenin keyfini yaşıyorum. Bu fırsatı da bana son senem de sağlayan Uşak Üniversitesi’ne de çok teşekkür ederim. Harika bir dört sene geçirdim. Herkesin emeğine sağlık. İyi ki Uşak , iyi ki Uşak Üniversitesi!
After all, I know that all good things come to an end. We have come to the end of this beautiful period. When I come back from here, I come back with so many gold bracelets on my arm. I gained experience. I instilled self-confidence in myself. In this country, I witnessed such humble moments that I tied all my reservations to the tip of the kite and watched it fly away. As a strong and self-confident free woman, I enjoy returning to my country. I would also like to thank Uşak University for providing me this opportunity in my last year. I had a great four years. I feel grateful for the hard work. Thanks God I am at Uşak and Uşak University.

Simge Özfidan
İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi İşletme Bölümü