Ioannis (Yannis) Skopeteas
IOANNIS (YANNIS) SKOPETEAS
Associate Professor in Film Direction and Camerawork in Cinema and Digital Audiovisual Arts
Ioannis (Yannis) Skopeteas has been teaching screenwriting, directiοn, editing, digital video, lighting and audiovisual cultural applications at the Department of Digital Arts and Cinema, University of Athens.He has taught the same subjects at the Dept. of Cultural Technology and Communication (University of the Aegean, Lesvos, Greece 2002-2023), the Dept. of Photography and Audiovisual arts (University of Western Attica, ex-Technical Educational Institute of Athens, 2003-2017) and the Greek Open University (2012 to the present).
He has been instructor in several Distance Learning programmes, Scientific Director of the Summer School in Arts and Audiovisual Communication at the University of the Aegean and co-ordinator of the Aegeandocs Documentary Film Festival. Ηe is also Scientific co-ordinator of “Academic Tetarto”, the first series of documentaries ever produced in the history of the Greek National Broadcaster by students of a Greek University without external technical or other support.
He holds an MA in 'Image and Communication‘ from Goldsmiths University of London and a Ph.D. from the University of Westminster, conducted on a state scholarship, concerning cinematography practice in the Greek features of the mid-1990s. He has written a monograph on ‘Videocamera and audio-visual recording’ taught in seven Greek Universities at the present, and a book on ‘Narration and Genre in fiction films. With case studies from the Greek cinema’. He is co-editor of the volumes ‘Documentary, another reality’ and e-books ‘Critisizing films’ and ‘Introduction to the documentary film ’. He has authored several book chapters, scientific articles in journals and in conferences and reviews on photographic and audiovisual issues in wider circulation magazines.
He has written the script and directed more than 27 documentaries of a special scientific interest, in collaboration with other University professors and scientists. These documentaries are screened at various festivals, conferences and the Greek National Broadcaster, and some of them play at this time in Greek museums, as approved by the relevant committees. As a researcher, writer and director he has worked with the Greek Olympic Committee, Foundation of the Hellenic World, Benaki Museum, Piraeus Bank Group Cultural Foundation, Pedagogical Institute and Foundation for the Promotion of Journalism Botsi, Museum of Industrial Olive Oil Production, Historical Archive of the Aegean Ergane, Historical Folklore Museum Offshore West Mani, Museum of the Olive and Greek oil Sparta, Museum of Silk Soufli. Also, he was recruited and worked as a script analyst for the European Initiative Euroscript.
Moreover, he has written and directed more than 100 professional audiovisual works (advertising, corporate, shorts). Generally, he has worked as screenwriter and director since 1994. For his work, he has been honored over the years with several awards: Bronze Ermis Awards 2004 as an affiliate of the Company for the Next Generation product presentation Pfizer Zithromax, State Distinction Awards 1999, Honorable Mention at the Drama Festival 1999 for the documentary ‘The Photographer, the Man and the Place’, 1rst prize in the 2nd Meeting of Young Artists for a short film.
Associate Professor in Film Direction and Camerawork in Cinema and Digital Audiovisual Arts
Ioannis (Yannis) Skopeteas has been teaching screenwriting, directiοn, editing, digital video, lighting and audiovisual cultural applications at the Department of Digital Arts and Cinema, University of Athens.He has taught the same subjects at the Dept. of Cultural Technology and Communication (University of the Aegean, Lesvos, Greece 2002-2023), the Dept. of Photography and Audiovisual arts (University of Western Attica, ex-Technical Educational Institute of Athens, 2003-2017) and the Greek Open University (2012 to the present).
He has been instructor in several Distance Learning programmes, Scientific Director of the Summer School in Arts and Audiovisual Communication at the University of the Aegean and co-ordinator of the Aegeandocs Documentary Film Festival. Ηe is also Scientific co-ordinator of “Academic Tetarto”, the first series of documentaries ever produced in the history of the Greek National Broadcaster by students of a Greek University without external technical or other support.
He holds an MA in 'Image and Communication‘ from Goldsmiths University of London and a Ph.D. from the University of Westminster, conducted on a state scholarship, concerning cinematography practice in the Greek features of the mid-1990s. He has written a monograph on ‘Videocamera and audio-visual recording’ taught in seven Greek Universities at the present, and a book on ‘Narration and Genre in fiction films. With case studies from the Greek cinema’. He is co-editor of the volumes ‘Documentary, another reality’ and e-books ‘Critisizing films’ and ‘Introduction to the documentary film ’. He has authored several book chapters, scientific articles in journals and in conferences and reviews on photographic and audiovisual issues in wider circulation magazines.
He has written the script and directed more than 27 documentaries of a special scientific interest, in collaboration with other University professors and scientists. These documentaries are screened at various festivals, conferences and the Greek National Broadcaster, and some of them play at this time in Greek museums, as approved by the relevant committees. As a researcher, writer and director he has worked with the Greek Olympic Committee, Foundation of the Hellenic World, Benaki Museum, Piraeus Bank Group Cultural Foundation, Pedagogical Institute and Foundation for the Promotion of Journalism Botsi, Museum of Industrial Olive Oil Production, Historical Archive of the Aegean Ergane, Historical Folklore Museum Offshore West Mani, Museum of the Olive and Greek oil Sparta, Museum of Silk Soufli. Also, he was recruited and worked as a script analyst for the European Initiative Euroscript.
Moreover, he has written and directed more than 100 professional audiovisual works (advertising, corporate, shorts). Generally, he has worked as screenwriter and director since 1994. For his work, he has been honored over the years with several awards: Bronze Ermis Awards 2004 as an affiliate of the Company for the Next Generation product presentation Pfizer Zithromax, State Distinction Awards 1999, Honorable Mention at the Drama Festival 1999 for the documentary ‘The Photographer, the Man and the Place’, 1rst prize in the 2nd Meeting of Young Artists for a short film.
less
InterestsView All (13)
Uploads
στις ταινίες Τέχνης. Στην πράξη, φυσικά, η δημιουργία της αφήγησης σε μυθοπλαστικές ταινίες οργανώνεται από το στάδιο συγγραφής του σεναρίου τους, και κατά συνέπεια, η παρούσα εργασία αποτελεί μια εισαγωγή στη
σεναριογραφία.
Αποτελεί επίσης μια εισαγωγή στην ταξινόμηση σε Είδη των
κινηματογραφικών μυθοπλαστικών ταινιών με κριτήριο την αφήγησή τους, προτείνοντας μια θεωρία που αναπόφευκτα διαφέρει από τις γενικότερες θεωρίες περί Ειδών και οδηγεί σε διαφορετικά αποτελέσματα. Ο διαχωρισμός
των ταινιών σε Είδη αναφέρεται στη σύμβαση, τη συμφωνία, που γίνεται μεταξύ των δημιουργών της ταινίας, των επενδυτών/ παραγωγών και των θεατών, σχετικά με το τι οι θεατές παρακολουθούν, τι πρέπει να περιμένουν και πώς πρέπει να το αντιληφθούν. Κάθε κριτικός, κάθε εποχή και σχεδόν κάθε ΜΜΕ υιοθετούν ένα δικό τους σύστημα κατηγοριοποίησης των κινηματογραφικών ταινιών που αφορά την κουλτούρα των αναγνωστών του ή των θεατών των ταινιών. Η προσπάθεια των κριτικών και θεωρητικών του
κινηματογράφου για ένα μοντέλο κατάταξης των ταινιών είναι συνεχής και επηρεάζεται κάθε φορά από κυρίαρχες θεωρίες και από την ανάγκη συμπερίληψης όλων των στοιχείων της ταινίας που θεωρούνται κρίσιμα για τον κυρίαρχο κριτικό λόγο. Όμως, η μέθοδος κατάταξης διαφοροποιείται από
τις άλλες προσεγγίσεις, αφού πρόκειται για κατάταξη σε Είδη μόνο με βάση τα αφηγηματικά στοιχεία τους.
Επιπλέον, η μελέτη «Η δημιουργία της μυθοπλαστικής αφήγησης και τα Είδη των κινηματογραφικών ταινιών. Με παραδείγματα από τον Ελληνικό Κινηματογράφο» αποτελεί μια συστηματική προσπάθεια κατηγοριοποίησης
όλων των ταινιών του Ε λληνικού Κινηματογράφου σε Είδη, ίσως η πρώτη σε τέτοια έκταση, με βάση κριτήρια σχετικά με την αφήγησή τους και στο πλαίσιο της σημερινής διεθνούς θεωρίας.
Ως εισαγωγικό, το βιβλίο είναι μια συνοπτική παράθεση θεωριών και παραδειγμάτων, καθώς καθένας από τα βασικούς άξονες της αφήγησης και καθένα από τα Είδη που αναλύονται στα ξεχωριστά κεφάλαια, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βιβλίο από μόνο του. Χωρίζεται σε δύο μέρη. Στo πρώτο
μέρος παρατίθενται τα βασικά χαρακτηριστικά της μυθοπλαστικής αφήγησης (κεφάλαια 1-3) και εξηγούνται βασικοί όροι. Στη συνέχεια, στο δεύτερο μέρος
(κεφάλαια 4-9) διερευνάται πώς αυτή λειτουργεί σε σχέση με την κατηγοριοποίηση των κινηματογραφικών ταινιών μυθοπλασίας σε Είδη (Genres), αναλύοντας εκτεταμένα τις τέσσερις βασικές ομάδες Ειδών που
καλλιεργούνται στην Ελλάδα. Η διερεύνηση γίνεται από την πλευρά του
δημιουργού της αφήγησης, που είναι στην πράξη ο σεναριογράφος, δηλαδή ο υπεύθυνος να οργανώσει και συγγράψει το βασικό κείμενο που περιλαμβάνει
τα θεμέλια της αφήγησης μιας ταινίας.
Το κεφάλαιο 1 επικεντρώνεται σε ορισμούς και βασικές έννοιες της αφήγησης στα οπτικοακουστικά έργα, ιδίως στις ταινίες, και αποσαφηνίζει όρους που αφορούν τη μυθοπλασία και το σενάριο, δηλαδή το κείμενο που οργανώνει την αφήγηση. Προσφέρει ακόμη, μια περιληπτική επισκόπηση των
βασικών αφηγηματικών κατηγοριών στα δύο βασικά και παραδοσιακά μέσα διανομής και προβολής αφηγηματικών έργων, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, καθώς και μια συνοπτική περιγραφή της αφήγησης στα έργα
για τηλεόραση.
Στο κεφάλαιο 2 παρατίθενται οι καθιερωμένες αντιλήψεις σχετικά με τη λειτουργία της Σεναριακής Ιδέας και τον ρόλο που έχουν οι Χαρακτήρες στην εξέλιξη της Πλοκής σε ταινίες Κλασικής αφήγησης όλων των Ειδών.
Στο κεφάλαιο 3 εξετάζεται ο ρόλος που έχει η συγκρότηση της Δομής στην εξέλιξη της Πλοκής με την τριμερή Αριστοτελική προσέγγγιση, με γραμμικό ή εναλλακτικό τρόπο.
Στο κεφάλαιο 4 προτείνεται και αναπτύσσεται η βασική θεωρία της κατηγοριοποίησης σε Είδη γενικότερα και, στη συνέχεια, με βάση την αφήγηση: σε αντιδιαστολή με τις γενικές θεωρίες των Ειδών και συνδυάζοντας σύγχρονες θεωρίες, η παρούσα μελέτη ταξινομεί τις ταινίες με βάση τη διαφοροποίησή τους ως προς το βασικό πυρήνα της αφήγησης (Χαρακτήρας
Πρωταγωνιστής, Χαρακτήρας Ανταγωνιστή, σχήμα της βασικής δράσης, Καταλυτικό Γεγονός, τρόπος Επίλυσης, αφηγηματικό Ύφος, αφηγηματικός Ρυθμός, δραματικός Τόνος). Αν οι ταινίες διαφέρουν ως προς όλα αυτά τα στοιχεία, τότε ανήκουν σε άλλο Είδος, αν όμως διαφοροποιούνται μόνο ως προς το αφηγηματικό Ύφος, τον αφηγηματικό Ρυθμό ή και τον δραματικό Τόνο, τότε ανήκουν απλώς σε άλλο υποείδος, καθώς αυτά τα στοιχεία θα μπορούσαν, για τη μυθοπλαστική αφήγηση, να θεωρηθούν απλώς ως «πρόσθετες ιδιότητες» (add-ons) ενός βασικού Είδους.
Η θεωρία οδηγεί σε αποτελέσματα αρκετά διαφορετικά από τις γενικές θεωρίες περί Ειδών: για παράδειγμα, με αυτή τη συλλογιστική, από αφηγηματική άποψη δεν υπάρχουν ταινίες Μελό, αλλά Κοινωνικές ή Αισθηματικές Δραματικές ταινίες με πρόσθετο Τόνο Μελό. Δεν υπάρχει αφηγηματικό Είδος Μιούζικαλ, αλλά Ρομαντικές Κωμωδίες ή Δραματικές
ταινίες ή Γουέστερν με πρόσθετο Ύφος Μιούζικαλ. Το Μιούζικαλ δεν θεωρείται αυτόνομο Είδος ως προς την αφήγηση, έστω και αν έχουν γραφτεί χιλιάδες
πονήματα γι’ αυτό. Ακόμη, το Θρίλερ, δεν είναι ξεχωριστό Είδος, αλλά Πρόσθετος Τόνος και Ρυθμός, που μπορεί να αφορά τόσο τις Αστυνομικές, όσο τις ταινίες Τρόμου, τις Επιστημονικής Φαντασίας, τις Περιπέτειες κ.λπ.
Στο δεύτερο μέρος του κεφαλαίου 4 καταγράφονται τα δημοφιλέστερα Είδη διεθνώς, τα οποία δεν καλλιεργούνται ιδιαίτερα στην Ελλάδα που είναι οι ταινίες Γουέστερν, οι Περιπέτειες, οι Πολεμικές ταινίες, οι Αθλητικές, οι Επικές,
οι Βιογραφίες, οι Επιστημονικής Φαντασίας και οι ταινίες Τρόμου.
Στο κεφάλαιο 5 εξετάζονται και συγκρίνονται τα Είδη μέσα στην ιδιαίτερη περίπτωση της ελληνικής κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Συγκρίνονται τα Eίδη που ευδοκίμησαν στην ελληνική βιομηχανία κινηματογράφου, τόσο στη μεγάλη ακμή της στη δεκαετία του 1960 όσο και στην πρόσφατη περίοδο που διανύουμε, και σχολιάζεται με παραδείγματα η
εξαφάνιση αρκετών από αυτά.
Στο κεφάλαιο 6 παρατίθεται η θεωρία για τη Δραματική ταινία, ένα δημοφιλέστατο Είδος διεθνώς, και τα υποείδη της. Στη συνέχεια, εξετάζονται οι διάφορες παραλλαγές της και υποείδη που καλλιεργήθηκαν στην Ελλάδα όπως η Αισθηματική, η Κοινωνική, η Μελό, η Ρεαλιστική Κοινωνική ταινία και η
Δραματική ταινία με Τόνο Νοσταλγίας.
To κεφάλαιο 7 αναφέρεται στα κυριότερα μορφικά χαρακτηριστικά της ομάδας ταινιών Κωμωδίας διεθνώς, και παρατίθενται βασικά στοιχεία για τις ελληνικές Κωμωδίες, τα Είδη και υποείδη της, όπως η Κωμωδία Καταστάσεων,
η Ρομαντική Κωμωδία, Η Φαρσοκωμωδία, η Σάτιρα, η Κωμωδία με Ύφος Μιούζικαλ, η «Τρελή» Κωμωδία, η Κωμωδία Νοσταλγίας κ.ά.
Το κεφάλαιο 8 εισάγει τους αναγνώστες στην ομάδα ταινιών
Eγκλήματος και ιδιαίτερα στην Aστυνομική, Υποκόσμου, Εγκληματικής Προσωπικότητας, Νουάρ, Κατασκοπική και Δικαστική ταινία, για τις οποίες έχει αναπτυχθεί μια σχετικά στέρεα παράδοση στην Ελλάδα.
Τέλος, στο κεφάλαιο 9 κατηγοριοποιείται η ταινία Τέχνης ως ξεχωριστό Είδος.
Παρατίθεται εκτεταμένα η βασική θεωρία για την αφήγηση στα ταινίες Τέχνης (Art cinema narration) που αιτιολογεί μια τέτοια κατηγοριοποίηση σε υποείδη, και δίνονται χαρακτηριστικά παραδείγματα ελληνικών ταινιών Τέχνης, ειδικά
από την περίοδο του ΝΕΚ και τον Κινηματογράφο του Δημιουργού που καλλιεργήθηκε τότε.
Οι λέξεις που χρησιμοποιούνται ως όροι στη σεναριογραφία και την αφήγηση (όπως Χαρακτήρας, Πλοκή, Επίλυση κ.λπ.) μπαίνουν με κεφαλαίο.