БЕҲУЗУР [бе.. + ҳузур] Безовта, ҳаловатсиз. Туни билан алоқ-чалоқ туш кўриб чиққани учунми, ўзини беҳузур сезди. «Ёшлик».
Беҳузур бўлмоқ Ўзини алланечук ёмон ҳис этмоқ. [ Элмурод] Беҳузур бўлиб, саратон иссиғига чидамаган семиз одамдай тўлғанди. П. Турсун, Ўқитувчи. Кўнгли беҳузур бўлмоқ Кўнгли алланечук ёмон бўлмоқ. Денисов.. кўнгли беҳузур бўлиб, қаттиқ ўқчиди. Ойбек, О. в. шабадалар. Кўнглини беҳузур қилмоқ Кўнглини айнитиб, алланечук ёмон аҳволга солмоқ. Тўғрисини айтганда, гап тинглаш ҳам кўнгилни беҳузур қилади. А. Қодирий, Обид кетмон. Нусратбекнинг томот ачишди, аччиқ тамаки ҳиди ва тахир таъми кўнглини беҳузур қш1ди. С. Нуров, Майсаларни аёз урмайди. Илиққина сув юрагини оздириб, кўнглини беҳузур қш!ди. «Саодат».