Books by Joanna Stadler (Skwara)
https://tyniec.com.pl/homini/1292-metrum-leonis-9788373548961.html
Metrum Leonis jest mało znany... more https://tyniec.com.pl/homini/1292-metrum-leonis-9788373548961.html
Metrum Leonis jest mało znanym utworem skomponowanym na początku XI w. przez Leona biskupa Vercelli, który w ten sposób dał upust swym żalom na los, jaki go spotkał po śmierci cesarza Ottona III. W poemacie, czerpiącym z tradycji bajki antycznej, autor ukrył prawdziwe postaci historyczne, swych wrogów i przyjaciół, by w zawoalowany sposób i bez obaw poddać krytyce sytuację polityczną we Włoszech na przełomie stuleci.
Biblioteka Antyczna , 2017
http://www.biblioteka.antyczna.uni.wroc.pl/produkt/auzoniusz-dziela-t-1/
Decymus Magnus Auzonius... more http://www.biblioteka.antyczna.uni.wroc.pl/produkt/auzoniusz-dziela-t-1/
Decymus Magnus Auzoniusz (ok. 310–395 n.e.) był nauczycielem pochodzącym z rzymskiej prowincji Galii (dzisiejszej Francji). Talent poetycki sprawił, że powierzono mu edukację przyszłego cesarza Gracjana, który w podzięce ‒ gdy sam objął panowanie nad imperium ‒ ofiarował dawnemu nauczycielowi tytuł konsula.
Za życia podziwiali Auzoniusza cesarze, politycy i współcześni mu ludzie pióra. Niestety, wraz ze śmiercią poety jego sława zaczęła blednąć, a twórczość popadła w zapomnienie. Choć styl autora jest lekki, a utwory często poruszają tematy ponadczasowe, przyjęło się widzieć w nim jednie wtórnego i mało oryginalnego rzemieślnika, choć niekiedy o wirtuozerskich umiejętnościach. Dzisiaj sięga się po jego dzieła niejednokrotnie tylko dlatego, że uchodzą za kopalnię wszelakiej wiedzy na temat realiów życia u schyłku imperium rzymskiego, cenne źródło historyczne dla dziejów kultury późnego cesarstwa. Cytuje się go, kiedy tematem są kwestie antycznej kultywacji wina, budowy młynów wodnych, praktyki stenografii czy systemu szkolnictwa, rzadziej natomiast sięgają po Auzoniuszowe zbiorki czytelnicy pragnący poznać poezję tego niezmiernie płodnego twórcy.
W tomie I Dzieł zebrano cykle i pojedyncze utwory: od opisów przebiegu typowego dnia antycznego pisarza, przez wiersze wspominające zmarłych krewnych i przyjaciół, po erudycyjne epitafia na znanych z mitologii bohaterów wojny trojańskiej. Czytelnik znajdzie tu ponadto: serdeczny utwór skierowany do ojca poety, informujący go o narodzinach wnuka; poruszający Wiersz paschalny, w formie krótkiej modlitwy zawierający wyznanie wiary poety; jeden z najbardziej osobistych utworów Auzoniusza o rozłące z synem; pełną humoru i sarkazmu Zachętę dla wnuka, by nie bał się szkoły, brał przykład z ojca, wuja oraz dziadka i ciężką pracą również zasłużył na chwałę; uroczy opis rodzinnego majątku, a przy tym pochwałę umiarkowania; życzenia urodzinowe dla wnuka; a nawet Zwrot do karty własnego utworu.
Są to wiersze ukazujące charakter i dowcip poety, często niezmiernie osobiste i wzruszające.
Fedrus (I w. n.e.) jest autorem pierwszego łacińskiego zbioru bajek, niesłusznie uważanym jedynie... more Fedrus (I w. n.e.) jest autorem pierwszego łacińskiego zbioru bajek, niesłusznie uważanym jedynie za tłumacza greckich bajek Ezopa (ok. 620‒564 p.n.e.). Skorzystał wprawdzie z pomysłów poprzednika, ale rozbudował fabuły i opatrzył je morałem, przede wszystkim jednak ułożył wierszem, dodał także wiele własnych utworów, wyodrębniając bajkę jako gatunek poetycki. To właśnie jego wersje stały się wzorcem dla nowożytnych bajkopisarzy.
Utwory Fedrusa, będąc prototypem średniowiecznej bajki zwierzęcej, ożywiły zainteresowanie tym rodzajem twórczości i wywarły przemożny wpływ na europejską literaturę piękną. Służyły całym pokoleniom nie tylko podczas nauki języka łacińskiego, ale przekazywały też młodym ludziom wartości moralne godne naśladowania. Bajki wykorzystujące Fedrusowe motywy tworzyli m.in. Jean de La Fontaine, Johann Wolfgang Goethe, Iwan Kryłow, a z polskich autorów Biernat z Lublina, Mikołaj Rej, Franciszek Dionizy Kniaźnin, Adam Mickiewicz oraz Henryk Sienkiewicz.
Opowiastki Fedrusa, zawarte w niniejszym – pierwszym pełnym (160 bajek) – poetyckim przekładzie na język polski, nadal bawią, a czasami śmieszą do łez, uczą i skłaniają do refleksji dzięki celnym i błyskotliwym morałom, w kilku słowach przestrzegającym przed ludzkimi przywarami, bo to ludzie najczęściej skrywają się w bajce pod postacią zwierząt.
Czy zatem nadal myślisz, że bajki to żarty?
Nie chcesz być jak osioł – straszliwie uparty,
ni jak wilk – kłamliwy, ani jak paw – dumny,
lecz na pewno jak sowa – rozważny, rozumny,
a może jak lis ‒ sprytny, więc o radę pytasz?
Słuchaj: nie bądź baranem i Fedrusa czytaj!
Teaching Documents by Joanna Stadler (Skwara)
Conference Presentations by Joanna Stadler (Skwara)
Papers by Joanna Stadler (Skwara)
MEANDER, 2018
Prima decem carmina secundi et tertii libri Epigrammatum Martialis hic ab Ioanna Stadler Polonice... more Prima decem carmina secundi et tertii libri Epigrammatum Martialis hic ab Ioanna Stadler Polonice vertuntur brevi introductione atque annotationibus additis.
Martialis epigramma XI 43, cuius initium est "Deprensum in puero tetricis me vocibus, uxor / corr... more Martialis epigramma XI 43, cuius initium est "Deprensum in puero tetricis me vocibus, uxor / corripis ...," ab Ioanna Stadler Polonice redditum
Uploads
Books by Joanna Stadler (Skwara)
Metrum Leonis jest mało znanym utworem skomponowanym na początku XI w. przez Leona biskupa Vercelli, który w ten sposób dał upust swym żalom na los, jaki go spotkał po śmierci cesarza Ottona III. W poemacie, czerpiącym z tradycji bajki antycznej, autor ukrył prawdziwe postaci historyczne, swych wrogów i przyjaciół, by w zawoalowany sposób i bez obaw poddać krytyce sytuację polityczną we Włoszech na przełomie stuleci.
Decymus Magnus Auzoniusz (ok. 310–395 n.e.) był nauczycielem pochodzącym z rzymskiej prowincji Galii (dzisiejszej Francji). Talent poetycki sprawił, że powierzono mu edukację przyszłego cesarza Gracjana, który w podzięce ‒ gdy sam objął panowanie nad imperium ‒ ofiarował dawnemu nauczycielowi tytuł konsula.
Za życia podziwiali Auzoniusza cesarze, politycy i współcześni mu ludzie pióra. Niestety, wraz ze śmiercią poety jego sława zaczęła blednąć, a twórczość popadła w zapomnienie. Choć styl autora jest lekki, a utwory często poruszają tematy ponadczasowe, przyjęło się widzieć w nim jednie wtórnego i mało oryginalnego rzemieślnika, choć niekiedy o wirtuozerskich umiejętnościach. Dzisiaj sięga się po jego dzieła niejednokrotnie tylko dlatego, że uchodzą za kopalnię wszelakiej wiedzy na temat realiów życia u schyłku imperium rzymskiego, cenne źródło historyczne dla dziejów kultury późnego cesarstwa. Cytuje się go, kiedy tematem są kwestie antycznej kultywacji wina, budowy młynów wodnych, praktyki stenografii czy systemu szkolnictwa, rzadziej natomiast sięgają po Auzoniuszowe zbiorki czytelnicy pragnący poznać poezję tego niezmiernie płodnego twórcy.
W tomie I Dzieł zebrano cykle i pojedyncze utwory: od opisów przebiegu typowego dnia antycznego pisarza, przez wiersze wspominające zmarłych krewnych i przyjaciół, po erudycyjne epitafia na znanych z mitologii bohaterów wojny trojańskiej. Czytelnik znajdzie tu ponadto: serdeczny utwór skierowany do ojca poety, informujący go o narodzinach wnuka; poruszający Wiersz paschalny, w formie krótkiej modlitwy zawierający wyznanie wiary poety; jeden z najbardziej osobistych utworów Auzoniusza o rozłące z synem; pełną humoru i sarkazmu Zachętę dla wnuka, by nie bał się szkoły, brał przykład z ojca, wuja oraz dziadka i ciężką pracą również zasłużył na chwałę; uroczy opis rodzinnego majątku, a przy tym pochwałę umiarkowania; życzenia urodzinowe dla wnuka; a nawet Zwrot do karty własnego utworu.
Są to wiersze ukazujące charakter i dowcip poety, często niezmiernie osobiste i wzruszające.
Utwory Fedrusa, będąc prototypem średniowiecznej bajki zwierzęcej, ożywiły zainteresowanie tym rodzajem twórczości i wywarły przemożny wpływ na europejską literaturę piękną. Służyły całym pokoleniom nie tylko podczas nauki języka łacińskiego, ale przekazywały też młodym ludziom wartości moralne godne naśladowania. Bajki wykorzystujące Fedrusowe motywy tworzyli m.in. Jean de La Fontaine, Johann Wolfgang Goethe, Iwan Kryłow, a z polskich autorów Biernat z Lublina, Mikołaj Rej, Franciszek Dionizy Kniaźnin, Adam Mickiewicz oraz Henryk Sienkiewicz.
Opowiastki Fedrusa, zawarte w niniejszym – pierwszym pełnym (160 bajek) – poetyckim przekładzie na język polski, nadal bawią, a czasami śmieszą do łez, uczą i skłaniają do refleksji dzięki celnym i błyskotliwym morałom, w kilku słowach przestrzegającym przed ludzkimi przywarami, bo to ludzie najczęściej skrywają się w bajce pod postacią zwierząt.
Czy zatem nadal myślisz, że bajki to żarty?
Nie chcesz być jak osioł – straszliwie uparty,
ni jak wilk – kłamliwy, ani jak paw – dumny,
lecz na pewno jak sowa – rozważny, rozumny,
a może jak lis ‒ sprytny, więc o radę pytasz?
Słuchaj: nie bądź baranem i Fedrusa czytaj!
Teaching Documents by Joanna Stadler (Skwara)
Conference Presentations by Joanna Stadler (Skwara)
Papers by Joanna Stadler (Skwara)
Metrum Leonis jest mało znanym utworem skomponowanym na początku XI w. przez Leona biskupa Vercelli, który w ten sposób dał upust swym żalom na los, jaki go spotkał po śmierci cesarza Ottona III. W poemacie, czerpiącym z tradycji bajki antycznej, autor ukrył prawdziwe postaci historyczne, swych wrogów i przyjaciół, by w zawoalowany sposób i bez obaw poddać krytyce sytuację polityczną we Włoszech na przełomie stuleci.
Decymus Magnus Auzoniusz (ok. 310–395 n.e.) był nauczycielem pochodzącym z rzymskiej prowincji Galii (dzisiejszej Francji). Talent poetycki sprawił, że powierzono mu edukację przyszłego cesarza Gracjana, który w podzięce ‒ gdy sam objął panowanie nad imperium ‒ ofiarował dawnemu nauczycielowi tytuł konsula.
Za życia podziwiali Auzoniusza cesarze, politycy i współcześni mu ludzie pióra. Niestety, wraz ze śmiercią poety jego sława zaczęła blednąć, a twórczość popadła w zapomnienie. Choć styl autora jest lekki, a utwory często poruszają tematy ponadczasowe, przyjęło się widzieć w nim jednie wtórnego i mało oryginalnego rzemieślnika, choć niekiedy o wirtuozerskich umiejętnościach. Dzisiaj sięga się po jego dzieła niejednokrotnie tylko dlatego, że uchodzą za kopalnię wszelakiej wiedzy na temat realiów życia u schyłku imperium rzymskiego, cenne źródło historyczne dla dziejów kultury późnego cesarstwa. Cytuje się go, kiedy tematem są kwestie antycznej kultywacji wina, budowy młynów wodnych, praktyki stenografii czy systemu szkolnictwa, rzadziej natomiast sięgają po Auzoniuszowe zbiorki czytelnicy pragnący poznać poezję tego niezmiernie płodnego twórcy.
W tomie I Dzieł zebrano cykle i pojedyncze utwory: od opisów przebiegu typowego dnia antycznego pisarza, przez wiersze wspominające zmarłych krewnych i przyjaciół, po erudycyjne epitafia na znanych z mitologii bohaterów wojny trojańskiej. Czytelnik znajdzie tu ponadto: serdeczny utwór skierowany do ojca poety, informujący go o narodzinach wnuka; poruszający Wiersz paschalny, w formie krótkiej modlitwy zawierający wyznanie wiary poety; jeden z najbardziej osobistych utworów Auzoniusza o rozłące z synem; pełną humoru i sarkazmu Zachętę dla wnuka, by nie bał się szkoły, brał przykład z ojca, wuja oraz dziadka i ciężką pracą również zasłużył na chwałę; uroczy opis rodzinnego majątku, a przy tym pochwałę umiarkowania; życzenia urodzinowe dla wnuka; a nawet Zwrot do karty własnego utworu.
Są to wiersze ukazujące charakter i dowcip poety, często niezmiernie osobiste i wzruszające.
Utwory Fedrusa, będąc prototypem średniowiecznej bajki zwierzęcej, ożywiły zainteresowanie tym rodzajem twórczości i wywarły przemożny wpływ na europejską literaturę piękną. Służyły całym pokoleniom nie tylko podczas nauki języka łacińskiego, ale przekazywały też młodym ludziom wartości moralne godne naśladowania. Bajki wykorzystujące Fedrusowe motywy tworzyli m.in. Jean de La Fontaine, Johann Wolfgang Goethe, Iwan Kryłow, a z polskich autorów Biernat z Lublina, Mikołaj Rej, Franciszek Dionizy Kniaźnin, Adam Mickiewicz oraz Henryk Sienkiewicz.
Opowiastki Fedrusa, zawarte w niniejszym – pierwszym pełnym (160 bajek) – poetyckim przekładzie na język polski, nadal bawią, a czasami śmieszą do łez, uczą i skłaniają do refleksji dzięki celnym i błyskotliwym morałom, w kilku słowach przestrzegającym przed ludzkimi przywarami, bo to ludzie najczęściej skrywają się w bajce pod postacią zwierząt.
Czy zatem nadal myślisz, że bajki to żarty?
Nie chcesz być jak osioł – straszliwie uparty,
ni jak wilk – kłamliwy, ani jak paw – dumny,
lecz na pewno jak sowa – rozważny, rozumny,
a może jak lis ‒ sprytny, więc o radę pytasz?
Słuchaj: nie bądź baranem i Fedrusa czytaj!