Pilanka Katha (Sadri) - II

SC/ST Research & Training Institute, Odisha, 2020

SC/ST Research & Training Institute, Odisha, 2020

2018

Synthetic bodies, identity, authenticity and purpose. The phenomenon of synthetic people in popular culture and the recent popularity of such figures is explored in relation to one of its historical contexts

2018

Prefixes are the preferred way to end an era, alter of post? In 2009 at the Tate the concepts of ‘Alter-modern’ and ‘relational aesthetics’ were deployed to announce the end of postmodernity.

2014

2018

2009

Diese Masterarbeit behandelt die Verknupfungen zwischen Rhetorik und Kommunikation in der albanischen Politik. Sie hat zum Ziel, deren entscheidende Rolle zu demonstrieren, indem die Muster dieses Prozesses in der postkommunistischen Gesellschaft analysiert werden. Unter Verwendung von Methoden der Kommunikationsforschung bietet die Arbeit eine theoriebasierte Analyse der Kommunikationsverhaltnisse in Albanien mit Schwerpunkt auf der Rolle der Medien und ihrer Funktionen im Kommunikationsprozess; dies wurde verflochten mit empirisch-anthropologischer Forschung, wie Interviews mit einer Reihe von albanischen Politikern und Abgeordneten des albanischen Parlaments. Durch die Analyse der Auswirkungen von Kommunikationselementen, wie Sprache, Glaube und die Anwendung von diversen Kommunikationstypen auf die Art und Weise, wie Politiker ihre Positionen in Bezug zur Offentlichkeit festlegen, mochte ich herauskristallisieren, inwieweit diese Kommunikation fur die albanische Politik reprasen...

Kërkime Pedagogjike, 2024

Tema që po rrekemi të trajtojmë përfshihet në "domeinin" e Filozofisë të së Drejtës. Kjo fushë mund të konsiderohet jo fort e rrahur në literaturën profesionale shqiptare. Problematikat e saj janë lënë në hije jo vetëm përgjatë periudhës së diktaturës së proletariatit, por dhe në dy dekadat e fundit. Shqetësimi kryesor i hulumtimit të mëposhtëm është përballja e dy qasjeve të ndryshme të filozofisë të së drejtës, asaj materialiste dhe asaj formaliste. Këto dy qasje kanë qenë në përballje midis tyre përgjatë shekullit të kaluar dhe përbëjnë një nga skenat më të gjalla të një konflikti sa filozofik ashtu dhe politik. Objekti specifik i këtij punimi është trajektorja që ka marrë legjislacioni shqiptar në periudhën e diktaturës së proletariatit. Planet teorike që përshkojnë punimin janë tre. Dy prej të cilëve bëjnë pjesë në traditën marksiste-materialiste të ligjit dhe i treti është ai i normativizmit ligjor së Hans Kelsenit, të cilin me kujdesin e duhur po e quajmë formalizëm ligjor. Pohimet bazë që e përshkruajnë këtë punim, janë tre. Së pari që materializmi ligjor fillestar i përfaqësuar nga Pashukanisi, i cili kishte karakter të fortë marksist u zëvendësua nga një formë më realiste e marksizmit ligjor, si ajo e Vishinskit. Së dyti, ky zëvendësim e solli shtetin e diktaturës së proletariatit më afër me shtetet klasike, ku u zhvilluan sistemet ligjore moderne. Së treti, formalizmi ligjor është çelës leximi më i përshtatshëm i realiteteve institucionale si ato që krijohen rëndom kur pushteti është konsoliduar apo ka iluzionin e të qenit të tillë, madje dhe kur këto realitete janë të veshura nga një filozofi apo ideologji materialiste. Për shkak se ky hulumtim nuk ka për qëllim të jetë një udhëtim historiko-sociologjik në Shqipërinë e periudhës “komuniste”, qendra e rëndesës së tij janë realitetet institucionale dhe ideore të kohës. Edhe pse kjo mund të duket një mungesë e qëllimtë e punimit, mendojmë se kjo mungesë është e justifikuar për sa kohë teza e punimit, dhe konkluzioni i saj tregon realitete institucionale që arrijnë një vetëmjaftueshmëri shpjeguese. Rezulton se këto realitete mund t’i flasin vetes me gjuhën e vetes pa ndihmën thelbësore të realiteteve sociale më të gjera pavarësisht se pavarësia dhe shkëputja që institucionet krijojnë nga ambienti social mund të sjellë probleme në funksionimin e tyre në kohë. Kështu narracioni i punimit formësohet në vazhdimësi si një justifikim për zgjedhjen e qendrës së rëndesës dhe koherencën e saj përfundimtare, të pretenduar, si dhe një përgjigje ndaj vetë fokusimit në këto realitete formale.