Mamadreza's Reviews > (ژان کریستف (دورۀ چهار جلدی

ژان کریستف تجربه نابی است.  ناب و خاص نه از اون جهت که زیر بار کلمات محتوایِ تازه ای خفته است( البته که هست)،‌ نه.
از اون جهت که یک کتاب خلق شده با یک شخصیت که واقعا در کنارت زندگی میکند. یک شئ باعث تنفس یک شخصیت می‌شود در اتاق تو.
شخصیت پردازی خیلی تعریف سیستماتیکی است برای یک روح سرگردان درون صفحه ها.
همراهی با روحی سرگردان که بعد از محو شدنش،‌ از تو کنار گذاشتن گذشته و پرواز به سوی آینده را طلب میکند،‌ تجربه ی نابی ست.
  رولان کار سختی کرده.خلق یک ماوراء شخصیت. توصیفش خیلی سختِ. باید خوند کتابُ.
شِیدا اولین کلمه برای توصیف کردنشِ. ژان کریستف میگم. از همون اولین بار که روزنه های حقیقت رو در خونه ی فقیرانه اش جستجو میکنه و کتک میخوره ژان کریستف شیدا ست. همواره عاشق بزرگ میشه که خب حرکتی شیدایی ست. پس از آن هم که شیدایی پاریس و روح پرتلاطم شهر بر شیداییَش اضافه میکنه.
لقب بعدی خالق است. یک روح پرتلاطم شیدا چگونه آرام میگیره با عاشق شدن و خلق کردن.
گفتم توصیفش سخت و این دو کلمه اندکی کمک به شما نیست برای فهم. باید کتابُ خوند.
به جز شخصیت زنده کتاب اون داستان وحشت آور و دهشتناک رنج کشیدن این شخصیت ملموس. اون احساس گرایی فرانسوی عاشقانه طور بی محابا. اون محافل پیانو زنی. اون مکمل های بزرگ مثل مادر ژان یا پدربزرگش یا آنتوانت و اولیویه یا سابین لعنتی که همه یک درک و تجربه بودن برای ژان. همش جالب بود برام. خلاصه تجربه نابی بود که جای تو ذوق زن کم نداشت. توصیفات معمول رولان که کش دار و گاهی بی روح میشه از چیزای مختلف گاهی واقعا اعصاب خوردکنه،‌ اما انقدر خوندن کتاب جذاب که این مشکلات بیشتر جنبه انسانی میده به کتاب.