Gisteren hadden we op school een studiedag. ‘s Middags was Wim Veen uitgenodigd om te praten over de Homo Zappiens. De meeste van ons hebben wel werl van Wim gelezen.

De presentatie was heel goed en gaf een aantal van de aanwezigen stof tot nadenken. Waarom vond ik het zo goed?  Hij praatte ‘ from inside out’. dat betekent dat hij veel voorbeelden gaf van leersituaties waar zowel hij als leerlingen / studenten inzaten. En liet zien hoe anders jongeren leren, hoe goed jongeren in communities kunnen werken, in games kunnen plannen en leiding geven en dat zij nooit meer informatie lineair / sequentieel tot zich nemen. En hij maakte heel duidelijk dat bijvoorbeeld gamen niet niets doen is maar hard leren. Ook liet hij zien dat hij veel gebruik maakt van virtual worlds om te overleggen, zich te professionaliseren etc.

Dit gaf te denken over de inrichting van ons onderwijs. Het goede gevolg is dat mijn afdelingsleider heel gemotiveerd is om veel te gaan doen aan ‘ virtual learning’. Dat is voor mij als ICT coördinator van de afdeling weer handig.
De andere kant is dat in een gesprek vanmorgen er toch weer teveel collega’s waren die mopperden van  ‘ Ik ben niet geïnteresseerd hoe hij zijn tijd doorbrengt’, tot ‘ dit waait wel weer over’.

Lachen en huilen dus.