KHUTBAH 1

‫الَح ْم ُد ِهلل اَّلِذ ْي َأْن َز َل الَّس ِك ْي َن َة َع َلى ُق ُلْو ِب ْا لُم ْس ِلِم ْي َن الُم ْؤ ِم ِن ْي َن َو َج َع َل الِّض يَا َق‬

. ‫ َأ ْش َه ُد َأ ْن اَل ِإ َلَه ِإ اَّل اُهلل اْلَم ِل ُك ْا لَح ُّق ْا لُم ِب ْي ُن‬. ‫َع َلى ُق ُلْو ِب اْلُم َن اِف ِق ْي َن َو اْلَكاِف ِر ْي َن‬
‫ الَّلُه َّم َص ِّل َو َس لِّم‬. ‫َو َأ ْش َه ُد َأ َّن ُم َح َّم ًد ا َع ْب ُد ُه َو َر ُس ْو ُلُه الَّص اِد ُق اْلَو ْع ِد اَألِم ْي ِن‬

‫َع َلى َس ِّي ِد َن ا َو َم ْو اَل َن ا ُم َح َّم ٍد الَم ْب ُع ْو ِث َر ْح َم ًة ِل ْلَع اَلِم ْي َن َو َع َلى آِلِه َو َص ْح ِب ِه‬
‫ َأ َّم ا َبْع ُد َأ ُّي هَا ْا لَح اِض ُر ْو َن‬. ‫َو الَّت اِب ِع ْي َن اَل َح ْو َل َو اَل ُق َّو َة ِإ اَّل ِب اِهلل ْا لَع ِل ِّي ْا لَع ِظ ْي ِم‬
‫ َق اَل اُهلل َت َع الَى ِف ي‬. ‫ْا لُم ْس ِل ُم ْو َن َح ِف َظ ُكُم اُهلل ُأ ْو ِص ْي ُكْم َو ِإ َّي اَي ِب َت ْق َو ى اِهلل‬
ۚ ‫َم ْخ َر ًج ا َو َيْر ُز ْق ُه ِم ْن َح ْي ُث اَل َي ْح َت ِس ُب‬ ‫ َو َم ن َي َّت ِق اَهَّلل َي ْج َع ل َّلُه‬: ‫ِك َت اِب ِه اْلَكِر ْي ِم‬

‫ٱَهَّلل َٰب ِل ُغ َأ ْم ِر ِه ۦۚ َق ْد َج َع َل ٱُهَّلل ِل ُكِّل َش ْى ٍء‬ ‫َو َم ن َي َت َو َّكْل َع َلى ٱِهَّلل َف ُه َو َح ْس ُب ُه ٓۥ ۚ ِإ َّن‬
‫َق ْد ًر ا‬

Kawitanipun khutbah kito wasiat dateng pribadi kawulo sumrambah dateng

jamaah sekalian, monggo tansah ningkataken keimanan soho ketaqwaan
dateng ngarso dalem Allah SWT kanthi nindakaken dawuh soho nebihi
awisanipun. Ketaqwaan dados bekal ingkang utami mungguh kito anggenipun
ngadep dateng ngarso dalem Allah SWT, sinten tiyang ingkang nggadhahi
ketaqwaan ingkang kiyat, mongko tiyang kolowahu ingkang pikantuk
kamulyan wonten ngarsanipun Allah.

‫اّن اكرامكم عند اهلل اتقاكم‬...

Sanesipun ningkataken ketaqwaan, sampun dados kewajiban kito ugi tansah

ngucap syukur dateng Allah awit sampun pikantuk kenikmatan ingkang
awujud iman lan islam ugi kenikmatan ingkang sanes wonten ing
panggesangan kito. Allah sampun janji sinten tiyang ingkang tansah syukur
nikmat, badhe dipun tambah kenikmatan meniko, nanging menawi kito kufur
kanthi sedoyo kenikmatan kolowahu, mongko Allah bakal ngganjar pasiksan
ingkang ageng.

Kanthi mensyukuri sedoyo kenikmatan saking Allah, badhe mbekto manfaat

mboten namung tumrap pribadi kito piyambak, nanging ugi manfaat dateng
tiyang sanes lan masyarakat umum, salah satunggalipun ingkang wujud
perdamaian anggenipun bebrayan. Dados iman, islam soho perdamaian
meniko perkawis ingkang mboten saget dipun pisahaken, sinten tiyang
ingkang nggadhahi iman lan islam ingkang sahe, tartamtu badhe
ngutameaken perdamain wonten ing panggesangan berkeluarga lan
bermasyarakatipun.

Sidang jumah ingkang dipun mulyaaken dening Allah...

Tembung islam piyambak saget dipun artosaken perdamaian, sahinggo sinten

tiyangipun mboten saget njagi perdamaian wonten panggesanganipun , saget
dipun wastani tiyang kolowahu mboten sampurno kaislamanipun sebab nuruti
lampahipun syaiton ingkang ngajak dateng perpecahan.Kamongko Allah
sampun dawuh :

‫َي ا َأ ُّي َه ا اَّلِذ يَن آَم ُن وا اْد ُخ ُلوا ِف ي الِّس ْلِم َكاَّف ًة َو اَل َت َّت ِب ُع وا ُخ ُط َو اِت الَّش ْي َط اِن ِإ َّن ُه‬

‫َلُكْم َع ُد ٌّو ُم ِب يٌن‬

" He wong kang podho iman,podho rungkepono agomo islam kanthi sakabehe .
Lan ojo podho nuruti tumindake syaito, satemene syaiton iku mungsuh kang
nyoto tumrap siro "
Saking ayat meniko mertelaaken bilih, kito kedah ngelampahi agami islam
kanthi sedoyo praktekipun, mboten namung sewates sholat, siyam, zakat
punopo dene haji ingkang sampun dipun wajibaken, nanging amaliyah²
sanesipun kalebet njagi perdamaian wonten ing gesang bermasyarakat .
Senadyan terkadang kito benten pendapat lan keyakinan, nanging kedah
saget ngutameaken kerukunan lan perdamaian. Kanthi kawujudipun
kedamaian badhe nuwuhaken manfaat ingkang kathah, antawisipun
pembangunan ingkang saget majeng soho ketenangan anggenipun
nindakaaken ibadah dateng Allah SWT. Saget kito pirsani, negari² islam
ingkang wonten sak lebetipun peperangan, mboten namung infrastruktur
ingkang risak, nanging badhe ngibadah kemawon tansah nggadhahi raos was -
was sebab nyawanipun terancam.

Hadirin rohimakumullah....

Remen ing dalem perdamaian utawi ngiwo saking perselisihan meniko saget
dados satunggalipun sumber pahala saking Allah SWT, Bahkan saget langkung
ageng pahalanipun tinimbang sholat, puasa lan sedekah. Kados ingkang
sampun dipun dawuhaken dening Rosulullah SAAW. Sawijinipun dinten ,
nalikanipun kanjeng rosul lelenggahan kaliyan poro sohabat, panjenenganipun
paring pangandikan :

.‫ َب َلى‬:‫ َو الَّص َد َق ِة ؟ " َق اُلوا‬، ‫ َو الِّص َي اِم‬، ‫َأ اَل ُأ ْخ ِب ُر ُكْم ِب َأْف َض َل ِم ْن َد َر َج ِة الَّص اَل ِة‬
‫ َو َف َس اُد َذ اِت اْلَبْي ِه اْلَح اِل َق ُة‬. ‫ " ِإ ْص اَل ُح َذ اِت اْلَبْي‬: ‫َق اَل‬
‫ِن َي‬ ‫ِن‬
" Gelem opo ora menowo podo tak kabarke siro kabeh, sawijining bab kang
luwih utomo soko derajate sholat, poso lan sodaqoh?,,,sohabat jawab : estu
purun duh kanjeng Nabi,,, Panjenenganipun ngendiko : ndamaiake wong kang
padudon utowo selisihan, temen perselisihan iku biso ngilangake amal
kebecikan kang wus di tindakake " ( HR Abu dawud lan tirmidzi )

Saking hadits meniko saget kito pendet hikmah, bilih kito dados umat islam
ingkang sahe kedah saget dados " juru damai " wonten ing sak lebetipun
bermasyarakat, ampun malah dados penyebab saking perselisihan punopo
malih tumbak cucukan nalikanipun wonten sederek ingkang berselisih .

Perbedaan meniko sampun limrah wontenipun, punopo malih kito gesang ing
negari indonesia meniko, kathah suku, adat budoyo, agomo lan bohoso,
ingkang sedayanipun dados rahmatipun Allah SWT. Ugi wonten ing kehidupan
agami islam, kathah perbedaan pandangan,keyakinan lan madzab. ingkang
sedoyo sami² bersumber saking Al quran soho sunahipin kanjeng Nabi, lan
kaulipun poro ulama. Nanging sedayanipun mboten saget dipun dadosaken
alesan ingkang ndamel perpecahan lan permusuhan. Kito kedah nyikapi kanthi
dewoso sahinggo perdamaian lan persatuan tetep kacipto wonten ing
kehidupan. Ing akhiripun menawi kito saget nglestariaken persatuan meniko ,
Allah bakal hangganjar ketentreman, keamanan lan barokahipun rejeki ugi
anak turun ingkang sahe.

‫َب اَر َك اُهلل ِل ْي َو َلُكْم ِف ي اْلُق ْر آِن ْا لَكِر ْي ِم َو َنَف َع ِن ْي َو ِإ َّي اُكْم ِب َم ا ِف ْي ِه ِم َن ْا آلَي اِت‬
‫َو الِّذ ْك اْلَح ِك ْي ِم َو َتَق َّب َل ِم ِّن ي َو ِم ْن ُكْم ِت اَل َو َت ُه ِإ َّن ُه ُه َو الَّس ِم ْي ُع ْا لَع ِل ْي ُم َو َأُق ْو ُل‬
‫ِر‬
‫َق ْو ِل ي َه َذ ا َف أْس َت ْغ ِف ُر اَهلل الَع ِظ ْي َم ِإ َّن ُه ُه َو الَغ ُف ْو ُر الَّر ِح ْي م‬

KHUTBAH 2
‫َاْلَح ْم ُد ِهلِل اَّلِذ ْي َأ َم َر َن ا ِب ْا ِال ِّت َح اِد َو ْا ِال ْع ِت َص اِم ِب َح ْب ِل اِهلل اْلَم ِت ْي ِن ‪َ .‬أ ْش َه ُد َأ ْن َال ِإ َلَه‬
‫ِإ َّال اُهلل َو ْح َد ُه َالَش ِر ْي َك َلُه ِإ َّي اُه َن ْع ُب ُد َو ِإ َّي ُا ه َن ْس َت ِع ْي ُن ‪َ .‬و َأ ْش َه ُد َأ َّن ُم َح َّم ًد ا َع ْب ُد ُه‬

‫َو َر ُس ْو ُلُه َاْلَم ْب ُع ْو ُث َر ْح َم ًة ِل ْلَع اَلِم ْي َن ‪َ .‬ا لَّلُه َّم َص ِّل َع َلى َس ِّي ِد َن ا ُم َح َّم ٍد َو َع َلى آِلِه‬
‫َو َأ ْص َح اِب ِه َأ ْج َم ِع ْي َن ‪ِ .‬ا َّتُق وا اَهلل َم ا اْس َت َط ْع ُت ْم َو َس اِر ُع ْو ا ِإ َلى َم ْغ ِف َر ِة َر ِّب‬

‫اْلَع اَلِم ْي َن ‪ِ .‬إ َّن اَهلل َو َم َالِئ َكَت ُه ُي َص ُّلْو َن َع َلى الَّن ِب ِّي َي اَأ ُّي هَا اَّلِذ ْي َن َء اَم ُن ْو ا َص ُّلْو ا‬

‫َع َلْي ِه َو َس ِّلُم ْو ا َت ْس ِل ْي ًم ا ‪َ .‬و َص َّلى اهلل َع َلى َس ِّي َد َن ا َو َم ْو اَل َن ا ُم َح َّم ٍد َو َع َلى آِلِه‬
‫َو َص ْح ِب ِه َو َس َّلَم َا لَّلُه َّم اْغ ِف ْر ِل ْلُم ْؤ ِم ِن ْي َن َو اْلُم ْؤ ِم َن اِت َو اْلُم ْس ِلِم ْي َن َو اْلُم ْس ِل َم اِت‬

‫َا َالْح َي اِء ِم ْنُه ْم َو اَاْلْم َو اْت ِإ َّن َك َس ِم ْي ٌع َق ِر ْي ٌب ُم ِج ْي ُب الَّد َع َو اِت َو َي ا َق اِض َي‬
‫اْلَح اَج اِت ِب َر ْح َم ِت َك َي ا َا ْر َح َم الَّر ِح ِم ْي َن ‪ .‬الَّلُه َّم ِإ َّن ا َن ُع وُذ ِب َك ِم ْن َع َذ اِب َج َه َّن َم‬
‫َو َن ُع وُذ ِب َك ِم ْن َع َذ اِب اْلَق ْب ِر َو َن ُع وُذ ِب َك ِم ْن ِف ْت َن ِة اْلَم ِس يِح الَّد َّج اِل َو َن ُع وُذ ِب َك‬
‫ِم ْن ِف ْت َن ِة اْلَم ْح َي ا َو اْلَم َم اِت اللُه َّم اْد َف ْع َع َّن ا ْا لَب َالَء َو ْا لَو َباَء َو الَّز َالِز َل َو ْا لِم َح َن‬
‫َو ُس ْو َء ْا لِف ْت َن ِة َو ْا لِم َح َن َم ا َظ َه َر ِم ْنَه ا َو َم ا َبَط َن َع ْن َب َلِد َن ا ِا ْن ُد وِن ْي ِس َّي ا خآَّص ًة‬
‫َو َس اِئ ْا لُب ْلَد ا ْا لُم ْس ِلِم ْي َن عآَّم ًة َي ا َر َّب ْا لَع اَلِم ْي َن ‪َ .‬ر َّبَن ا آِت َن ا ِف ي الُّد ْن َي ا َح َس َن ًة‬
‫ِن‬ ‫ِر‬
‫ْل‬ ‫ْأ‬ ‫َذ‬ ‫ًة‬
‫َو ِف ي اآلِخ َر ِة َح َس َن َو ِق َن ا َع اَب الَّن اِر ِع َب اَد اِهلل ِإ َّن اَهلل َي ُم ُر ُكْم ِب ا َع ْد ِل‬
‫َو ْا ِإل ْح َس اِن َو ِإ يَت آِئ ِذ ي اْلُق ْر َبى َو َي ْنَه ى َع ِن اْلَف ْح َش آِء َو اْلُم نَكِر َو اْلَب ْغ ِي َي ِع ُظ ُكْم‬
‫َلَع َّلُكْم َت َذ َّكُر ْو َن ‪َ .‬ف اْذ ُكُر وا اَهلل اْلَع ِظ ْي َم َي ْذ ُكْر ُكْم َو اْد ُع ْو ُه َي ْس َت ِج ْب َلُكْم َو َلِذ ْكُر‬
‫اِهلل َأ ْكَب ُر‬