| dbo:abstract
|
- اليد السوداء (بالإنجليزية: Black Hand (بالإيطالية: Mano Nera)) كانت نوعًا من أنواع عصابات الابتزاز الإيطالي. ظهرت عملية ابتزاز اليد السوداء في الأصل في القرن الثامن عشر، ووصلت إلى الولايات المتحدة في أواخر القرن التاسع عشر مع المهاجرين. كانت «اليد السوداء» طريقة للابتزاز، وكان رجال العصابات من كامورا والمافيا يمارسون هذه الطريقة. أشارت الصحف الأمريكية في النصف الأول من القرن العشرين أحيانًا إلى «جمعية اليد السوداء» المنظمة، وهي مؤسسة إجرامية تتألف من الإيطاليين، ومعظمهم من المهاجرين الصقليين. ومع ذلك، عارض العديد من الصقليين وجودها واعترضوا على الصورة النمطية العرقية السلبية المرتبطة بها، ولكن لم تكن هذه وجهة النظر الوحيدة بين الأمريكيين الإيطاليين. حيث نشرت صحيفة ذي ايفيننق تيليقراف، وهي صحيفة للجالية الإيطالية الأمريكية في مدينة نيويورك، نشرت افتتاحية في 13 مارس 1909م ردًا على اغتيال ، والتي قالت في جزء منها: «اغتيال بتروسينو هو يوم شرير بالنسبة إلى الإيطاليين في أمريكا، ولا أحد منا يستطيع بعد الآن إنكار وجود جمعية اليد السوداء في الولايات المتحدة». (ar)
- Black Hand (Italian: Mano Nera) was a type of Italian extortion racket. Originally developed in the eighteenth century, Black Hand extortion came to the United States in the later nineteenth century with immigrants. Black Hand was a method of extortion practiced by gangsters of the Camorra and the Mafia. American newspapers in the first half of the twentieth century sometimes made reference to an organized "Black Hand Society", a criminal enterprise composed of Italians, mainly Sicilian immigrants. However, many Sicilians disputed its existence and objected to the associated negative ethnic stereotype, but this was not the only viewpoint among Italian-Americans. Il Telegrafo: The Evening Telegraph, a newspaper for the Italian American community in New York City, printed an editorial on March 13, 1909 in response to Joseph Petrosino's assassination, which read in part, "The assassination of Petrosino is an evil day for the Italians of America, and none of us can any longer deny that there is a Black Hand Society in the United States." (en)
- Die Black Hand (englisch ‚Schwarze Hand‘), auch bekannt als La Mano Negra, signierte (und klassifiziert damit) eine spezielle Methode der Erpressung. (de)
- La Mano Negra (en italiano, Mano Nera, en inglés, Black Hand) era una banda criminal italiana e italoestadounidense especializada en extorsión. A menudo ha sido considerada como un método de extorsión, no una organización criminal como tal, aunque los gánsteres de la Camorra y la Mafia lo practicaban. Un informe de un periódico de junio de 1912 en New York Tribune afirmaba que la Mano Negra «[…] realmente existe solo como una frase. Como organización, tal cosa nunca existió en la mente de la policía. Es una frase hecha familiar a través de los periódicos y el astuto criminal de ascendencia latina no perdieron el tiempo en utilizarlo como un nom de crime, que escribió al pie de sus cartas de chantaje, a veces —de hecho, en general— añadiendo decoraciones fantasiosas propias, como dagas goteando sangre, revólveres escupiendo fuego y balas, calaveras y huesos cruzados dibujados crudamente y el inevitable dibujo de una mano humana». (es)
- La Mano Nera (litt. « main noire ») est une méthode d'extorsion criminelle associée aux émigrants italiens aux États-Unis à la fin du XIXe siècle et au début du XXe siècle. (fr)
- La Mano Nera (in inglese Black Hand) fu un insieme di bande che praticava estorsioni all'interno delle comunità italiane nelle città statunitensi all'inizio del XX secolo. (it)
- ブラックハンド（Black Hand）、またはイタリア語でマーノネーラ（La Mano Nera）とは、単一の組織の名称では無く、複数のギャング組織が行っていた犯罪行為の総称である。主にイタリア系の犯罪組織、カモッラやマフィアによって行われ、その主な犯行手段は脅迫行為であり、相手に金銭を強請る際に黒い手形のマークが押印された脅迫状を送りつけていたことから「ブラックハンド」という名称で呼ばれた。日本の文献では「黒手組」と記載されている場合もある。 (ja)
- Zwarte Hand (Italiaans: Mano Nera, Engels: Black Hand) is een manier van afpersen die bekend werd als handelsmerk van de Camorra en de Maffia. (nl)
- Czarna Ręka – stowarzyszenie włoskich gangów działających wśród włoskich imigrantów w Stanach Zjednoczonych na przełomie XIX i XX wieku.Czarna Ręka stanowi zalążek mafii amerykańskiej. Jej działalność polegała głównie na wymuszaniu haraczy – pod groźbą śmierci – od włoskich imigrantów, którzy licznie przybywali do Ameryki w poszukiwaniu lepszego życia. M.in. na Lower East Side roiło się wielu Sycylijczyków, którzy harowali godzinami za niewielkie pieniądze. Wśród nich pojawili się tacy, którzy na nich żerowali. Proceder ten był praktykowany w niemal wszystkich miastach amerykańskich, do których przybywali i przebywali włoscy imigranci. Czarna Ręka rozciągała swoją obecność na St. Louis, Detroit, Chicago, Kansas City, Nowy Orlean, New Jersey i Nowy Jork. Osoby, które sprzeciwiały się żądaniom, często padały ofiarami morderstw (z rzadka później były zgłaszane) lub w najlepszym przypadku były okaleczane. Stosowano metodę cyklicznego zabicia kogoś dla przykładu (przy użyciu noża, broni palnej, trucizny lub sznura). Joseph (Joe) Petrosino urodzony we Włoszech – najprawdopodobniej – jako jedyny policjant w Nowym Jorku (a być może i w całych Stanach Zjednoczonych) wiedział o działalności Czarnej Ręki w USA. W swoim raporcie pisał: Nie ma kar za posługiwanie się fałszywym nazwiskiem. Dzięki ogromnej powierzchni kraju i przeludnionym miastom bardzo łatwo się ukryć. Władze nowojorskie widząc narastający problem postawiły go na czele specjalnego Włoskiego Departamentu w Miejskiej Komendzie Policji. O działalności Czarnej Ręki Amerykanie dowiedzieli się w 1890 roku, gdy rozhisteryzowany tłum ludzi zlinczował (poprzez powieszenie i rozstrzelanie) 11 Sycylijczyków (domniemanych mafiosów) w Nowym Orleanie. Ofiary te zostały uniewinnione z zarzutu zabójstwa (15 października 1890 r.) komisarza nowoorleańskiej policji – Dave'a Henneseya. Nowy Orlean był wtedy areną walk pomiędzy braćmi Matranga i Provenzano (pobierali 'haracze' od rozładunku każdego statku cumującego w porcie). Petrosino określał Czarną Rękę jako stowarzyszenie luźno ze sobą powiązanych sycylijskich bezwzględnych i zachłannych przestępców, ale niezorganizowanych.Musiał zmienić zdanie gdy w 1901 roku do Stanów Zjednoczonych przybył capo di tutti capi mafii sycylijskiej – Vito Cascio Ferro (w obawie przed aresztowaniem). Don Vito szybko podporządkował sobie Czarną Rękę. Wielu jej członkom pomagał w ucieczce z Sycylii do Stanów. Nauczył ich dyscypliny, a także ustanowił połączenia na linii Palermo – Nowy Jork.To on wprowadził i doprowadził do perfekcji proceder comiesięcznego okupu za ochronę (z wł. Fari vagnari 'u pizzu – zamoczyć dzióbek) – po raz pierwszy zastosowano taki proceder w 1903 roku w Nowym Jorku. Don Vito swoim ludziom podpowiadał, żeby nie wymagali niebotycznych opłat (haraczy) od drobnych ulicznych handlarzy, sklepikarzy i handlowców itp. Powinni płacić za ochronę tyle, aby nie zbankrutować. Mimo braków w wykształceniu, umiał liczyć zyski i wiedział gdzie jest finansowa granica wśród jego ofiar. Musicie zbierać śmietankę z mleka nie tłukąc butelki – brzmiała jego rada. Żądania Czarnej Ręki były regularne i punktualne i nie omijały żadnego sycylijskiego (włoskiego) imigranta. Opornych czekał okrutny los. W 1903 roku w Nowym Jorku znaleziono w beczce ludzką głowę z wetkniętymi do ust genitaliami. Ofiarą był Sycylijski imigrant, notabene pracował dla ludzi ze ścisłego kierownictwa Czarnej Ręki. Dowody zbrodni przekonały Petrosino, że za tym zabójstwem stoi Don Vito. Rok później Vito wrócił na Sycylię, w kieszeni miał fotografię 'niepokornego' policjanta – myślał już wtedy o zemście. Ostatecznie Petrosino zginął 12 marca 1909 r. (najprawdopodobniej sam Don Vito wykonał wyrok, razem z nim były jeszcze dwie inne osoby). Słynną ofiarą Czarnej Ręki był włoski tenor operowy Enrico Caruso. Przed wybuchem I wojny światowej otrzymał list z żądaniem okupu w wysokości dwóch tysięcy dolarów. Autorzy listu, posłużyli się znakiem Czarnej Ręki, grozili mu śmiercią w przypadku niewpłacenia pieniędzy. Przestraszony tenor zapłacił okup. To jednak zaostrzyło apetyty szantażystów. Niebawem dostał kolejny list, tym razem z żądaniem wpłacenia piętnastu tysięcy dolarów. Caruso postanowił nie płacić haraczu i przy okazji powiadomił policję (był to odważny krok, gdyż mało kto wcześniej się na to zdecydował w obawie przed zemstą). Policjanci polecili Caruso, żeby zapłacił okup, lecz jednocześnie zastawili na nich pułapkę. W ich ręce – w trakcie przejęcia przesyłki umieszczonej pod schodami pewnej fabryki – wpadło dwóch włoskich biznesmenów (okazało się, że nie mieli oni żadnych powiązań z Czarną Ręką i światem przestępczym). Obaj zostali później skazani i trafili do więzienia. Świat przestępczy nie szukał zemsty na Caruso za sprawę z policją. Caruso nie zwlekając nawiązał kontakt z Jimem "Big" Colosimo, który następnie zwrócił się do Johnny'ego Torrio z propozycją rozwiązania problemów z szantażystami wielkiego tenora. Caruso nie zgodził się na propozycję ich fizycznej eliminacji. Do końca życia (zm. 1921 r.) korzystał z policyjnej obstawy i kilku detektywów podczas występów w Stanach i Europie. Enrico Caruso mógł powiedzieć, że miał szczęście, które innym niestety nie dopisało. W 1905 roku niepokorny brooklyński rzeźnik Gaetano Costa postanowił nie płacić haraczu (1000 dolarów miesięcznie). Kilku morderców weszło do jego lokalu i bez skrupułów zastrzeliło go przy kasie. Zabójcy mieli wywodzić się z gangu Lupo Wolf (1877 – 1944, szwagier braci Morello; zob. Rodzina Morello) – niczego nikomu nie udowodniono. Lupo Wolf (wł. Ignazio Saietta) przez wiele lat uchodził za czołowego gangstera spod Czarnej Ręki. To on prowadził tzw. "Stajnię Morderstw", gdzie pogrzebano ponad 60 ofiar przestępczych porachunków. Innym znanym członkiem Czarnej Ręki był Paul Di Cristina (specjalista od ściągania haraczy). Zginął zastrzelony gdy jeden z niepokornych – właściciel sklepu spożywczego Pietro Pepitone – odmówił zapłacenia okupu. Proceder wymuszania haraczy spod znaku Czarnej Ręki miał gigantyczny zasięg. Policja nowojorska wyliczyła, że w 1908 r. na jeden zgłoszony przypadek wymuszenia przypadało 250 przypadków niezgłaszanych organom ścigania. Podobnie (a nawet gorzej) było w Chicago. Czarna Ręka i jej proceder umarła śmiercią naturalną. Początek lat 20. to okres rozwoju nielegalnej produkcji, dystrybucji i sprzedaży alkoholu (słynna Prohibicja w Stanach Zjednoczonych), które gwarantowały zdecydowanie większe zyski i mniejsze ryzyko wpadki. Ówcześni gangsterzy Frankie Yale na Brooklynie, Vincenzo Cosmanno i bracia Genna w Chicago oraz Scarface Di Giovanni w Kansas City (to oni najczęściej parali się tym procederem) zrozumieli, że czas zmienić przestępcze przyzwyczajenia. Kilku niepoprawnych gangsterów nadal zajmowało się wymuszeniami, ale prędzej czy później zostali wyłapani przez policję. (pl)
- «Чёрная рука» (итал. La mano nera; сиц. A manu niura) — итальянская разновидность рэкета. Появившись в XVIII веке в Италии, «вымогательство чёрной руки» (англ. Black Hand extortion) пришло в США в конце XIX века с иммигрантами. «Чёрная рука» была методом вымогательства, практикуемым гангстерами каморры и мафии. Американские газеты первой половины XX века иногда упоминали о «Чёрной руке» как о преступном предприятии, состоящем из итальянцев, в основном из сицилийских иммигрантов. Однако многие итальянцы оспаривали существование «Чёрной руки» и возражали против связанного с ней негативного этнического стереотипа, но это была не единственная точка зрения итало-американцев. Газета итало-американского сообщества Нью-Йорка Il Telegrafo: The Evening Telegraph 13 марта 1909 года напечатала редакционную статью в ответ на убийство нью-йоркского полицейского Джозефа Петрозино, в которой, в частности, говорилось: «Убийство Петрозино — тяжёлый день для итальянцев Америки, и никто из нас больше не может отрицать, что в Соединенных Штатах существует общество „Чёрной Руки“». (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Die Black Hand (englisch ‚Schwarze Hand‘), auch bekannt als La Mano Negra, signierte (und klassifiziert damit) eine spezielle Methode der Erpressung. (de)
- La Mano Nera (litt. « main noire ») est une méthode d'extorsion criminelle associée aux émigrants italiens aux États-Unis à la fin du XIXe siècle et au début du XXe siècle. (fr)
- La Mano Nera (in inglese Black Hand) fu un insieme di bande che praticava estorsioni all'interno delle comunità italiane nelle città statunitensi all'inizio del XX secolo. (it)
- ブラックハンド（Black Hand）、またはイタリア語でマーノネーラ（La Mano Nera）とは、単一の組織の名称では無く、複数のギャング組織が行っていた犯罪行為の総称である。主にイタリア系の犯罪組織、カモッラやマフィアによって行われ、その主な犯行手段は脅迫行為であり、相手に金銭を強請る際に黒い手形のマークが押印された脅迫状を送りつけていたことから「ブラックハンド」という名称で呼ばれた。日本の文献では「黒手組」と記載されている場合もある。 (ja)
- Zwarte Hand (Italiaans: Mano Nera, Engels: Black Hand) is een manier van afpersen die bekend werd als handelsmerk van de Camorra en de Maffia. (nl)
- اليد السوداء (بالإنجليزية: Black Hand (بالإيطالية: Mano Nera)) كانت نوعًا من أنواع عصابات الابتزاز الإيطالي. ظهرت عملية ابتزاز اليد السوداء في الأصل في القرن الثامن عشر، ووصلت إلى الولايات المتحدة في أواخر القرن التاسع عشر مع المهاجرين. (ar)
- Black Hand (Italian: Mano Nera) was a type of Italian extortion racket. Originally developed in the eighteenth century, Black Hand extortion came to the United States in the later nineteenth century with immigrants. (en)
- La Mano Negra (en italiano, Mano Nera, en inglés, Black Hand) era una banda criminal italiana e italoestadounidense especializada en extorsión. A menudo ha sido considerada como un método de extorsión, no una organización criminal como tal, aunque los gánsteres de la Camorra y la Mafia lo practicaban. (es)
- Czarna Ręka – stowarzyszenie włoskich gangów działających wśród włoskich imigrantów w Stanach Zjednoczonych na przełomie XIX i XX wieku.Czarna Ręka stanowi zalążek mafii amerykańskiej. Jej działalność polegała głównie na wymuszaniu haraczy – pod groźbą śmierci – od włoskich imigrantów, którzy licznie przybywali do Ameryki w poszukiwaniu lepszego życia. M.in. na Lower East Side roiło się wielu Sycylijczyków, którzy harowali godzinami za niewielkie pieniądze. Wśród nich pojawili się tacy, którzy na nich żerowali. Enrico Caruso mógł powiedzieć, że miał szczęście, które innym niestety nie dopisało. (pl)
- «Чёрная рука» (итал. La mano nera; сиц. A manu niura) — итальянская разновидность рэкета. Появившись в XVIII веке в Италии, «вымогательство чёрной руки» (англ. Black Hand extortion) пришло в США в конце XIX века с иммигрантами. (ru)
|
