| dbo:abstract
|
- Eth (Ð, ð), někdy hláskované jako edh nebo eð, je písmeno elvdalské, faerské (zde nazývané jako edd), islandské a staroanglické abecedy. Bylo také užívané ve Skandinávii během středověku, nicméně postupně bylo nahrazeno dd a později d. V elvdalštině ð označuje znělou dentální frikativu, podobně jako th v anglickém them. Obdobně je tomu tak i v islandštině, ale zde se nikdy neobjevuje na začátku slova. Ve staré angličtině bylo písmeno ð (označováno Anglosasy jako ðæt) používáno zaměnitelně s Þ pro jak znělou tak i neznělou dentální frikativu. Ve střední angličtině bylo postupně od jeho užívání upouštěno. Písmeno þ přežilo déle, zmizelo až kolem roku 1500. V některých velšských textech je ð použito jako symbol pro dd (opět znělá dentální frikativa). Minuskule ð je používána v mezinárodní fonetické abecedě pro označení znělé dentální frikativy. Eth by se nemělo zaměňovat s chorvatským písmenem Đ, đ – velké se opticky shoduje, ale malé se liší. (cs)
- Ð, minuskle ð, estas litero de la feroa kaj islanda alfabetoj, inventita dum frua Mezepoko de anglosaksaj monaĥoj por la anglosaksa lingvo kaj poste kopiita de islandaj skribistoj. Ĝi ankaŭ havis disvastiĝon en Norvegio kaj en diversaj , ĉar la lingvoj prasislanda kaj pranorvega ja esence identis. Moderntempe ĝian minusklon uzas ankaŭ IFA. Ĝi ĝenerale havas la prononcon [ð] (laŭ IFA), krom en la feroa, kie ĝi tute ne prononcatas, havanta nur ortografian funkcion. Islande ĝi havas la nomon eð. Alilingve tiu sono ofte (trans)skribatas kiel th anglamaniere (kiel angle father "patro"), d dan- kaj hispanmaniere (kiel dane fader, hispane padre, ambaŭ "patro"), dh svahilmaniere (kiel svahile fedha "mono"), aŭ malofte eĉ dd kimramaniere (kiel kimre heddiw "hodiaŭ"). En la lingvoj islanda kaj anglosaksa la sono [ð] estas alofono de [θ], skribita Þ. En kelkaj antikvaj dokumentoj ambaŭ skribitas kiel Þ, þ. Modernislande kaj en modernaj eldonoj de anglosaksaj tekstoj, oni kutime uzas la du literojn reciproke neinterŝanĝeble en malsamaj pozicioj: Þ silabkomence, kaj Ð en aliaj pozicioj. Por trovi islandan vorton komencantan per la sono [ð]/[θ], oni do ĉiam serĉu en vortaroj sub Þ. (eo)
- Eth (/ɛð/, uppercase: Ð, lowercase: ð; also spelled edh or eð), known as ðæt in Old English, is a letter used in Old English, Middle English, Icelandic, Faroese (in which it is called edd), and Elfdalian. It was also used in Scandinavia during the Middle Ages, but was subsequently replaced with dh, and later d. It is often transliterated as d. The lowercase version has been adopted to represent a voiced dental fricative in the International Phonetic Alphabet. (en)
- Eth (larriz Ð, xehez ð; baita edh edo eð letraka) antzinako ingelesez, , islandieraz, faroeraz (non edd du izena) eta erabiltzen duten latindar hizki ezohikoa da. Erdi Aroan Eskandinavian erabiltzen zuten baina laster dh eta gero d bilakatu zen. Egun Islandian eta Faroetan baino ez dute erabiltzen. Nazioarteko Alfabeto Fonetikoan, letra xehea adierazteko. Islandierazko ð da: [ð̠] ahoskatzen dena, ingelesezko th-ren antzekoa. Ez da inoiz agertzen hitzaren aurrean. Faroerazko ð ez du fonema berezirik eta arrazoi etimologikoak direla eta mantentzen dute. Galesez ð batzutan 'dd' ordezkatzeko erabiltzen dute. (eu)
- La lettre Ð, nommée eth ou ed, est utilisée en islandais, féroïen, dalécarlien et anciennement vieil anglais et norrois pour transcrire la consonne fricative dentale voisée [ð] (comme le « th » dans les mots anglais moderne them ou that), caractéristique des anciennes langues scandinaves. Son caractère minuscule ressemble à un d cursif ou d insulaire barré (ð). Sa forme sourde est la lettre Þ (thorn). (fr)
- La letra Ð ð, llamada eth, eð, edh, ed o edd (en feroés), se emplea habitualmente para transcribir una consonante dental fricativa sonora th (como en la palabra española cada o las inglesas them o that). La minúscula tiene la forma de la D en la antigua escritura uncial con una barra transversal. Su contraparte consonántica sorda es la letra Þ (thorn). Caracteriza a las antiguas lenguas nórdicas. Aún está presente en los alfabetos islandés y feroés. En islandés representa una dental fricativa sonora, aunque se pronuncia de forma sorda siempre que la letra no va seguida de vocal: eþ. En feroés no se pronuncia (a excepción de ð delante de r en la que se pronuncia como [g] en unas pocas palabras) pero se mantiene por razones etimológicas. También empleada antiguamente para escribir el antiguo inglés, que la tomó del antiguo irlandés o del antiguo nórdico. En inglés puede representar una sorda o sonora, ambos sonidos también representados por Þ. En inglés medio, debido a la influencia de los normandos, se sustituyó por th. También se emplea en el Alfabeto fonético internacional para transcribir la consonante fricativa dental sonora. Es además un carácter frecuente en la transcripción de lenguas germánicas. (es)
- Eth (/ɛð/, huruf besar: Ð, huruf kecil: ð; juga dieja edh or eð) dikenal sebagai ðæt dalam Inggris Kuno, adalah huruf latin yang digunakan di Islandia dan Faroe, yang juga merupakan simbol Alfabet Fonetis Internasional untuk frikatif dental bersuara. (in)
- Ð (hoofdletter Ð, kleine letter ð) (eth, eð of edh, Faeröers: edd) is een letter gebruikt in het Oudengels (Angelsaksisch), modern IJslands en Faeröers. De letter werd ook gebruikt in middeleeuws Scandinavië, maar werd later vervangen door dh. De letter heeft zijn oorsprong in een d met een dwarsstreep. De kleine letter heeft de gekromde vorm van een middeleeuwse geschreven d behouden, in tegenstelling tot de moderne d. In enkele andere talen worden sterk gelijkende letters gebruikt: de Đ/đ (D met streep, Servo-Kroatisch) en de Ɖ/ɖ (Afrikaanse D). (nl)
- ( 대문자의 형태가 유사한 다른 문자에 대해서는 -D 문서를 참고하십시오.) Ð, ð(에드, eð)는 고대 영어, 아이슬란드어, 페로어, 에 쓰인다. 스칸디나비아에서는 중세동안 사용했으나 그 후에 dh, 나중에는 d, 영어에서는 th로 대체되었다. (ko)
- Ð, ðは、アイスランド語、フェロー語の表記で使われる字母。国際音声記号として、小文字は「有声歯摩擦音」を表す。 古くは英語でも使われた（古英語の項を参照）。 大文字が同形の、南スラヴ諸語やベトナム語の「Đ」は、小文字が「đ」であり、別の文字である。また、エウェ語で使われる「Ɖ」「Latin capital letter African D」は、小文字が「ɖ」であり、別字である。いずれもUnicodeでは違う文字として扱う。 (ja)
- La lettera eth (maiuscola Ð, minuscola ð), scritta anche edh o eð, è una lettera dell'antico inglese (anglosassone) e norreno, oggi ereditata dagli alfabeti islandese e faroese in cui è chiamata "lettera edd" e in Älvdalsmål. Fu usata anche nella Scandinavia medievale, ma fu successivamente sostituita con dh e poi con d. Il suo uso è stato proposto anche per rendere alcuni suoni dei dialetti lombardi nella grafica unificata di . Nell'ordine alfabetico di queste lingue la lettera segue la d. La lettera deriva dalla grafia irlandese (Freeborn 1992, p. 24) ed originariamente era una d con un segno orizzontale a croce aggiunto. La versione minuscola ha mantenuto la forma curva della d di un copista medievale, che in generale la d stessa non ha (ma si noti per esempio il logo Audi in vigore fino al 2009). In islandese ð rappresenta una fricativa dentale sonora, come il digramma th nell'inglese them; comunque il nome della lettera è pronunciato dagli inglesi anche eþ, cioè sordo, a meno che non sia seguito da vocale: non è mai la prima lettera di una parola. Nella versione di del Nynorsk basata su , la ð è sempre muta e introdotta per ragioni etimologiche. Nell'ortografia dell'Älvdalsmål la lettera rappresenta una fricativa dentale sonora. Nell'antico inglese (Old English), ð era di uso intercambiabile con þ (Thorn) per rappresentare la fricativa dentale ora sorda ora sonora. La lettera fu usata per tutta l'era anglosassone, ma gradualmente cadde in disuso nel Middle English, sparendo del tutto intorno al XIV secolo; þ sopravvisse più a lungo per finire sostituita poi dal digramma moderno th intorno al XVI secolo. La eth minuscola è stata adottata nell'alfabeto fonetico internazionale di nuovo per rappresentare la fricativa dentale sonora, e nel settore il nome del simbolo è pronunciato con lo stesso suono sonoro: [ɛð]. Il simbolo IPA per la fricativa dentale sorda è invece θ. (it)
- Ð (duża litera Ð, mała litera ð; nazywana eth, eð lub edh, w farerskim: edd) – litera alfabetu staroangielskiego (anglosaskiego), używana współcześnie w języku islandzkim i farerskim. Minuskuła ð zachowała zakrzywiony kształt charakterystyczny dla średniowiecznych rękopisów, podczas gdy majuskuła Ð pisana jest obecnie z prostą laseczką (inaczej niż w średniowieczu). W obydwu alfabetach, czyli w islandzkim i farerskim, litera ð następuje po literze d. W języku islandzkim ð wymawiane jest jako dźwięczna spółgłoska zębowa, tak jak th w angielskim słowie „them”. W farerskim ð nie jest wymawiane, chyba że poprzedza literę r – wówczas wymawia się ją jak g. W staroangielskim ð mogło oznaczać zarówno spółgłoskę dźwięczną (jak w islandzkim), jak i bezdźwięczną. Podobnie wymawiana była litera thorn, która pojawiała się jednak o wiele częściej niż eth. W języku średnioangielskim litera eth już nie występuje. Mała litera ð używana jest w IPA do oznaczania dźwięcznej zębowej spółgłoski szczelinowej – [ð]. (pl)
- Ð, ð (эт) — буква расширенной латиницы, используемая в англосаксонском языке. В современном английском языке не используется, заменена на диграф th. В настоящее время используется в исландском и фарерском языках, а также в международном фонетическом алфавите, где означает звонкий зубной щелевой согласный. Происходит от перечёркнутого d, причём строчная ð сохраняет средневековое написание d (ð), тогда как сама d не сохраняет. Строчная буква ð использовалась также в африканском эталонном алфавите, однако там ей соответствовала заглавная — форма Ɖ там принадлежала другой букве. (ru)
- Ð (gemenform: ð), (eð, edh, eth, edd) är en bokstav i bland andra färöiska, isländska, älvdalska, i äldre anglo-saxiska och nordiska alfabeten samt i det Internationella fonetiska alfabetet (IPA). I IPA samt i de flesta språk där den förekommer uttalas bokstaven som [ð], en tonande dental frikativa med stämbandston; uttalet kan jämföras med th- i engelskans this. I färöiska uttalas den normalt inte alls. Mellan vokaler kan den dock uttalas som /j/ eller /v/, beroende på vilka de omgivande vokalerna är. Bokstaven liknar till utseendet Đ/đ som används i nordsamiska, kroatiska och vietnamesiska, och Ɖ/ɖ som används i vissa afrikanska språk, men det är inte samma bokstäver. (sv)
- Ð, ð (eth, também chamada de edh, eð ou ðæt) é uma letra usada em inglês antigo, inglês médio (inicialmente), nórdico antigo, islandês, feroês e dalecarliano, um grupo de dialetos suecos. (pt)
- Ð, ð (ед) — давньоанглійська літера ðæt, сучасною англійською eth /ɛð/ (також edh або eð). Вживається в ісландській і фарерській мовах. Мала форма літери ð застосовується в міжнародному фонетичному алфавіті для позначення дзвінкого зубного фрикативного звуку. Вперше літера ед з'являється в ірландському письмі. В давньоанглійську добу літера ð чергувалася з літерою þ (торн), обидві позначали міжзубний фрикативний звук, як дзвінкий, так і глухий. Вийшли з ужитку прибизно 1300 року, але þ затрималась трохи довше і врешті-решт її замінено диграфом th. (uk)
- Ð, ð (edh，/ɛð/，也拼作 eth) 是法罗语和冰岛语的一个字母。此字母亦有在古英语和中世纪的其他斯堪的那维亚语言使用。
* 在法罗语中，这个字母排在字母表的第 5 位，没有特定的音位，此字母只为语源学上的需要。在少部分词语中，放在 r 前的 ð ，表示 /g/ 音。
* 在冰岛语中，这个字母排在字母表的第 5 位，表示 /ð/ 音。
* 在古英语中，这个字母表示 /ð/ 音或 /θ/ 音。在中古英语时被字母 Þ 所取代。
* 狗狗幣的貨幣符號。 在國際音標中，/ð/ 音表示濁齒擦音。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Eth (/ɛð/, uppercase: Ð, lowercase: ð; also spelled edh or eð), known as ðæt in Old English, is a letter used in Old English, Middle English, Icelandic, Faroese (in which it is called edd), and Elfdalian. It was also used in Scandinavia during the Middle Ages, but was subsequently replaced with dh, and later d. It is often transliterated as d. The lowercase version has been adopted to represent a voiced dental fricative in the International Phonetic Alphabet. (en)
- La lettre Ð, nommée eth ou ed, est utilisée en islandais, féroïen, dalécarlien et anciennement vieil anglais et norrois pour transcrire la consonne fricative dentale voisée [ð] (comme le « th » dans les mots anglais moderne them ou that), caractéristique des anciennes langues scandinaves. Son caractère minuscule ressemble à un d cursif ou d insulaire barré (ð). Sa forme sourde est la lettre Þ (thorn). (fr)
- Eth (/ɛð/, huruf besar: Ð, huruf kecil: ð; juga dieja edh or eð) dikenal sebagai ðæt dalam Inggris Kuno, adalah huruf latin yang digunakan di Islandia dan Faroe, yang juga merupakan simbol Alfabet Fonetis Internasional untuk frikatif dental bersuara. (in)
- Ð (hoofdletter Ð, kleine letter ð) (eth, eð of edh, Faeröers: edd) is een letter gebruikt in het Oudengels (Angelsaksisch), modern IJslands en Faeröers. De letter werd ook gebruikt in middeleeuws Scandinavië, maar werd later vervangen door dh. De letter heeft zijn oorsprong in een d met een dwarsstreep. De kleine letter heeft de gekromde vorm van een middeleeuwse geschreven d behouden, in tegenstelling tot de moderne d. In enkele andere talen worden sterk gelijkende letters gebruikt: de Đ/đ (D met streep, Servo-Kroatisch) en de Ɖ/ɖ (Afrikaanse D). (nl)
- ( 대문자의 형태가 유사한 다른 문자에 대해서는 -D 문서를 참고하십시오.) Ð, ð(에드, eð)는 고대 영어, 아이슬란드어, 페로어, 에 쓰인다. 스칸디나비아에서는 중세동안 사용했으나 그 후에 dh, 나중에는 d, 영어에서는 th로 대체되었다. (ko)
- Ð, ðは、アイスランド語、フェロー語の表記で使われる字母。国際音声記号として、小文字は「有声歯摩擦音」を表す。 古くは英語でも使われた（古英語の項を参照）。 大文字が同形の、南スラヴ諸語やベトナム語の「Đ」は、小文字が「đ」であり、別の文字である。また、エウェ語で使われる「Ɖ」「Latin capital letter African D」は、小文字が「ɖ」であり、別字である。いずれもUnicodeでは違う文字として扱う。 (ja)
- Ð, ð (эт) — буква расширенной латиницы, используемая в англосаксонском языке. В современном английском языке не используется, заменена на диграф th. В настоящее время используется в исландском и фарерском языках, а также в международном фонетическом алфавите, где означает звонкий зубной щелевой согласный. Происходит от перечёркнутого d, причём строчная ð сохраняет средневековое написание d (ð), тогда как сама d не сохраняет. Строчная буква ð использовалась также в африканском эталонном алфавите, однако там ей соответствовала заглавная — форма Ɖ там принадлежала другой букве. (ru)
- Ð, ð (eth, também chamada de edh, eð ou ðæt) é uma letra usada em inglês antigo, inglês médio (inicialmente), nórdico antigo, islandês, feroês e dalecarliano, um grupo de dialetos suecos. (pt)
- Ð, ð (ед) — давньоанглійська літера ðæt, сучасною англійською eth /ɛð/ (також edh або eð). Вживається в ісландській і фарерській мовах. Мала форма літери ð застосовується в міжнародному фонетичному алфавіті для позначення дзвінкого зубного фрикативного звуку. Вперше літера ед з'являється в ірландському письмі. В давньоанглійську добу літера ð чергувалася з літерою þ (торн), обидві позначали міжзубний фрикативний звук, як дзвінкий, так і глухий. Вийшли з ужитку прибизно 1300 року, але þ затрималась трохи довше і врешті-решт її замінено диграфом th. (uk)
- Ð, ð (edh，/ɛð/，也拼作 eth) 是法罗语和冰岛语的一个字母。此字母亦有在古英语和中世纪的其他斯堪的那维亚语言使用。
* 在法罗语中，这个字母排在字母表的第 5 位，没有特定的音位，此字母只为语源学上的需要。在少部分词语中，放在 r 前的 ð ，表示 /g/ 音。
* 在冰岛语中，这个字母排在字母表的第 5 位，表示 /ð/ 音。
* 在古英语中，这个字母表示 /ð/ 音或 /θ/ 音。在中古英语时被字母 Þ 所取代。
* 狗狗幣的貨幣符號。 在國際音標中，/ð/ 音表示濁齒擦音。 (zh)
- Eth (Ð, ð), někdy hláskované jako edh nebo eð, je písmeno elvdalské, faerské (zde nazývané jako edd), islandské a staroanglické abecedy. Bylo také užívané ve Skandinávii během středověku, nicméně postupně bylo nahrazeno dd a později d. V elvdalštině ð označuje znělou dentální frikativu, podobně jako th v anglickém them. Obdobně je tomu tak i v islandštině, ale zde se nikdy neobjevuje na začátku slova. V některých velšských textech je ð použito jako symbol pro dd (opět znělá dentální frikativa). Minuskule ð je používána v mezinárodní fonetické abecedě pro označení znělé dentální frikativy. (cs)
- Ð, minuskle ð, estas litero de la feroa kaj islanda alfabetoj, inventita dum frua Mezepoko de anglosaksaj monaĥoj por la anglosaksa lingvo kaj poste kopiita de islandaj skribistoj. Ĝi ankaŭ havis disvastiĝon en Norvegio kaj en diversaj , ĉar la lingvoj prasislanda kaj pranorvega ja esence identis. Moderntempe ĝian minusklon uzas ankaŭ IFA. Ĝi ĝenerale havas la prononcon [ð] (laŭ IFA), krom en la feroa, kie ĝi tute ne prononcatas, havanta nur ortografian funkcion. Islande ĝi havas la nomon eð. Alilingve tiu sono ofte (trans)skribatas kiel th anglamaniere (kiel angle father "patro"), d dan- kaj hispanmaniere (kiel dane fader, hispane padre, ambaŭ "patro"), dh svahilmaniere (kiel svahile fedha "mono"), aŭ malofte eĉ dd kimramaniere (kiel kimre heddiw "hodiaŭ"). (eo)
- Eth (larriz Ð, xehez ð; baita edh edo eð letraka) antzinako ingelesez, , islandieraz, faroeraz (non edd du izena) eta erabiltzen duten latindar hizki ezohikoa da. Erdi Aroan Eskandinavian erabiltzen zuten baina laster dh eta gero d bilakatu zen. Egun Islandian eta Faroetan baino ez dute erabiltzen. Nazioarteko Alfabeto Fonetikoan, letra xehea adierazteko. Islandierazko ð da: [ð̠] ahoskatzen dena, ingelesezko th-ren antzekoa. Ez da inoiz agertzen hitzaren aurrean. Faroerazko ð ez du fonema berezirik eta arrazoi etimologikoak direla eta mantentzen dute. (eu)
- La letra Ð ð, llamada eth, eð, edh, ed o edd (en feroés), se emplea habitualmente para transcribir una consonante dental fricativa sonora th (como en la palabra española cada o las inglesas them o that). La minúscula tiene la forma de la D en la antigua escritura uncial con una barra transversal. Su contraparte consonántica sorda es la letra Þ (thorn). También se emplea en el Alfabeto fonético internacional para transcribir la consonante fricativa dental sonora. Es además un carácter frecuente en la transcripción de lenguas germánicas. (es)
- La lettera eth (maiuscola Ð, minuscola ð), scritta anche edh o eð, è una lettera dell'antico inglese (anglosassone) e norreno, oggi ereditata dagli alfabeti islandese e faroese in cui è chiamata "lettera edd" e in Älvdalsmål. Fu usata anche nella Scandinavia medievale, ma fu successivamente sostituita con dh e poi con d. Il suo uso è stato proposto anche per rendere alcuni suoni dei dialetti lombardi nella grafica unificata di . Nell'ordine alfabetico di queste lingue la lettera segue la d. Nella versione di del Nynorsk basata su , la ð è sempre muta e introdotta per ragioni etimologiche. (it)
- Ð (duża litera Ð, mała litera ð; nazywana eth, eð lub edh, w farerskim: edd) – litera alfabetu staroangielskiego (anglosaskiego), używana współcześnie w języku islandzkim i farerskim. Minuskuła ð zachowała zakrzywiony kształt charakterystyczny dla średniowiecznych rękopisów, podczas gdy majuskuła Ð pisana jest obecnie z prostą laseczką (inaczej niż w średniowieczu). W obydwu alfabetach, czyli w islandzkim i farerskim, litera ð następuje po literze d. Mała litera ð używana jest w IPA do oznaczania dźwięcznej zębowej spółgłoski szczelinowej – [ð]. (pl)
- Ð (gemenform: ð), (eð, edh, eth, edd) är en bokstav i bland andra färöiska, isländska, älvdalska, i äldre anglo-saxiska och nordiska alfabeten samt i det Internationella fonetiska alfabetet (IPA). I IPA samt i de flesta språk där den förekommer uttalas bokstaven som [ð], en tonande dental frikativa med stämbandston; uttalet kan jämföras med th- i engelskans this. I färöiska uttalas den normalt inte alls. Mellan vokaler kan den dock uttalas som /j/ eller /v/, beroende på vilka de omgivande vokalerna är. (sv)
|
