| dbo:Weapon/length
| |
| dbo:Weapon/weight
| |
| dbo:abstract
|
- The LPO-50 (Lyogkiy Pyekhotnyy Ognyemyot (Легкий Пехотный Огнемет), "Light Infantry Flamethrower") is a Soviet flamethrower. Developed in 1953 to replace the ROKS-2/3 flamethrowers used during World War Two, it was kept in the inventory well into the 1980s. This model was designed as a lightweight, manpack flamethrower with three upright cylinders and a bipod-mounted flame gun. It differed from Western flamethrowers in that it used special ignition cartridges to expel the thickened fuel mixture rather than an inert gas. During the 1960s, the weapon was manufactured by the People's Republic of China. It was replaced in Soviet service by the RPO "Rys" and RPO-A Shmel incendiary rocket launchers in the 1980s. The LPO saw service in the Vietnam War. Viet Cong forces were reported to have used the flamethrower at the 1967 Đắk Sơn massacre. At least one was used in an attack on the USMC base at Con Thien (also in 1967), and there were several captured ones on display in Saigon in 1972. The United States Congress in 2011 cites an Irish Times article, reporting that the Irish Republican Army had an estimated 6 units of this model of flamethrower (prior to 2001). A LPO-50 was used in an attack on a British army checkpoint in 1989. (en)
- El LPO-50 es un lanzallamas soviético. Fue desarrollado en 1953 para reemplazar a los lanzallamas ROKS-2/3 utilizados durante la Segunda Guerra Mundial, y permaneció en el inventario hasta bien entrada la década de 1980. Este modelo fue diseñado como una ligera mochila con tres cilindros, conectados mediante una manguera a un lanzador en forma de fusil con bípode. Se diferenciaba de los lanzallamas occidentales en que usaba los gases del disparo de cartuchos de fogueo especiales para propulsar la mezcla incendiaria en vez de utilizar gas inerte. Durante la década de 1960, esta arma fue fabricada por la República Popular China. Fue reemplazada en las fuerzas armadas soviéticas por los lanzacohetes incendiarios y en la década de 1980. El LPO se utilizó en la Guerra de Vietnam. Las fuerzas del Viet Cong utilizaron este lanzallamas en 1967, durante la . Al menos uno fue utilizado en el ataque a la base estadounidense en (también en 1967), y varios de ellos fueron capturados y exhibidos en Saigón en 1972. El Congreso de los Estados Unidos citó en 2011 un artículo del Irish Times, el cual reporta que el Ejército Republicano Irlandés tenía un estimado de 6 unidades de este modelo de lanzallamas (antes de 2001). (es)
- L'LPO-50 (ЛПО-50, Легкий Пехотный Огнемёт, lanciafiamme leggero da fanteria) è un lanciafiamme prodotto nell'Unione Sovietica a partire dal 1950. (it)
- O LPO-50 (Lyogkiy Pyekhotnyy Ognyemyot (Легкий Пехотный Огнемет), "Lança-chamas de Infantaria Leve") é um lança-chamas soviético. É um lança-chamas portátil de origem soviética que foi desenvolvido logo após a Segunda Guerra Mundial para substituir os lança-chamas . O modelo é de um lança-chamas de peso leve, com uma mochila de três cilindros verticais e sua "pistola" possui cabo de pistola e bipé. Durante a década de 1960, esta arma foi fabricada pela República Popular da China. No serviço soviético, esta arma foi complementada pelo lança-foguetes incendiário na década de 1980, e com a introdução do , ela foi completamente substituída. Foi usado pelo Vietnã do Norte durante a Guerra do Vietnã. Os vietcongues usaram este lança-chamas no em 1967. Pelo menos um foi usado em um ataque à base do Corpo de Fuzileiros Navais dos Estados Unidos em (também em 1967), e havia vários capturados em exibição em Saigon em 1972. O Congresso dos Estados Unidos em 2011 citou um artigo do The Irish Times relatando que o Exército Republicano Irlandês (IRA) tinha cerca de 6 unidades deste modelo de lança-chamas (antes de 2001). (pt)
- LPO-50 (Liogkij Piechotnyj Ogniemiot obrazca 1950 goda; pol. lekki miotacz ognia piechoty wz. 1950) – radziecki miotacz ognia wprowadzony do służby w latach 50. XX wieku. Miotacz ognia LPO-50 został skonstruowany tak, aby zminimalizować niebezpieczeństwo dla obsługującego go żołnierza. Do wydmuchu mieszanki paliwowej nie użyto sprężonego gazu (uszkodzenie takiego zbiornika skutkowałoby jego natychmiastowym rozerwaniem). Zamiast tego wykorzystano mechanizm pirotechniczny. Podczas jednego strzału, w ciągu ok. 2 sekund opróżnieniu ulegał cały zbiornik mieszanki zapalającej, dlatego też żołnierz miał na plecach trzy takie zbiorniki, każdy o pojemności ok. 3,3 l. Tak więc żołnierz obsługujący LPO-50 mógł oddać 3 strzały. Paliwem wykorzystanym w miotaczu ognia LPO-50 mogła być benzyna lub olej napędowy, jednak w celu zwiększenia zasięgu, zalecano dodanie do paliwa zagęszczacza, którym był środek żelujący NK lub OP-2. Miotacze ognia LPO-50 znajdowały się na wyposażeniu armii państw Układu Warszawskiego, m.in. ZSRR, Polski i NRD. Produkowane były także na licencji w Rumunii. W Polsce zostały wprowadzone w połowie lat 50. i w latach 80. stanowiły nadal uzbrojenie sześciu plutonów: w 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej, 7 Dywizji Desantowej i czterech batalionach obrony przeciwchemicznej. Wycofane do początku XXI wieku. Na wyposażeniu WP były jeszcze w XXI w . Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, jeszcze przed ochłodzeniem się stosunków dyplomatycznych w latach 60. XX wieku przekazał Chinom sporą liczbę miotaczy LPO-50, a także licencję na ich produkcję. Produkowane w Chinach miotacze oznaczono jako Typ 58. Na ich bazie powstały także konstrukcje zmodernizowane: Typ 02 (zastosowanie nowej prądownicy) i Typ 02A (użycie dwóch zbiorników na mieszankę, zamiast trzech). Następcą LPO-50 był rakietowy miotacz ognia RPO Ryś. (pl)
- Лёгкий пехотный огнемёт ЛПО-50 — советский ручной огнемёт. Предназначен для поражения живой силы противника в защитных сооружениях и на открытой местности. Был разработан в Советском Союзе Козловским Евгением Александровичем после окончания Великой отечественной войны для замены фугасных огнемётов ФОГ-2 и ранцевых огнемётов РОКС-3, принят на вооружение Советской армии в середине 1950-х годов. Снят с вооружения армии Российской Федерации. Производился в Румынии, а также производится в Китае под обозначением «Тип 74». (ru)
- LPO-50（Лёгкий пехотный огнемёт ЛПО-50，意為步兵用火焰噴射器）是一種蘇聯於二次大戰後研製的火焰噴射器，它取代了蘇軍在二戰期間使用的ROKS系列火焰噴射器，旨在保護陣地和消滅在室外的敵方人員。 自蘇聯解體後，俄軍早已把LPO-50從制式武器的名單上除名，但由於蘇聯曾把它出口，所以有些國家至今仍有儲備及使用。另外，LPO-50還被羅馬尼亞及中華人民共和國等國家仿製，其中以中華人民共和國把這種武器的仿製型命名為“74式”，並只有兩個燃料罐（原版武器為三個）。 (zh)
|
| dbo:length
| |
| dbo:thumbnail
| |
| dbo:type
| |
| dbo:usedInWar
| |
| dbo:weight
| |
| dbo:wikiPageID
| |
| dbo:wikiPageLength
|
- 4046 (xsd:nonNegativeInteger)
|
| dbo:wikiPageRevisionID
| |
| dbo:wikiPageWikiLink
| |
| dbp:action
|
- Electrically-triggered pyrotechnic cartridges, used 4×1.5 volt batteries (en)
|
| dbp:caliber
| |
| dbp:cartridge
| |
| dbp:designDate
| |
| dbp:isRanged
| |
| dbp:length
| |
| dbp:maxRange
| |
| dbp:name
| |
| dbp:origin
| |
| dbp:range
| |
| dbp:rate
| |
| dbp:type
| |
| dbp:wars
| |
| dbp:weight
|
- 23 (xsd:integer)
- 15.0 (dbd:kilogram)
- 3.2 (dbd:kilogram)
|
| dbp:wikiPageUsesTemplate
| |
| dct:subject
| |
| gold:hypernym
| |
| rdf:type
| |
| rdfs:comment
|
- L'LPO-50 (ЛПО-50, Легкий Пехотный Огнемёт, lanciafiamme leggero da fanteria) è un lanciafiamme prodotto nell'Unione Sovietica a partire dal 1950. (it)
- Лёгкий пехотный огнемёт ЛПО-50 — советский ручной огнемёт. Предназначен для поражения живой силы противника в защитных сооружениях и на открытой местности. Был разработан в Советском Союзе Козловским Евгением Александровичем после окончания Великой отечественной войны для замены фугасных огнемётов ФОГ-2 и ранцевых огнемётов РОКС-3, принят на вооружение Советской армии в середине 1950-х годов. Снят с вооружения армии Российской Федерации. Производился в Румынии, а также производится в Китае под обозначением «Тип 74». (ru)
- LPO-50（Лёгкий пехотный огнемёт ЛПО-50，意為步兵用火焰噴射器）是一種蘇聯於二次大戰後研製的火焰噴射器，它取代了蘇軍在二戰期間使用的ROKS系列火焰噴射器，旨在保護陣地和消滅在室外的敵方人員。 自蘇聯解體後，俄軍早已把LPO-50從制式武器的名單上除名，但由於蘇聯曾把它出口，所以有些國家至今仍有儲備及使用。另外，LPO-50還被羅馬尼亞及中華人民共和國等國家仿製，其中以中華人民共和國把這種武器的仿製型命名為“74式”，並只有兩個燃料罐（原版武器為三個）。 (zh)
- The LPO-50 (Lyogkiy Pyekhotnyy Ognyemyot (Легкий Пехотный Огнемет), "Light Infantry Flamethrower") is a Soviet flamethrower. Developed in 1953 to replace the ROKS-2/3 flamethrowers used during World War Two, it was kept in the inventory well into the 1980s. This model was designed as a lightweight, manpack flamethrower with three upright cylinders and a bipod-mounted flame gun. It differed from Western flamethrowers in that it used special ignition cartridges to expel the thickened fuel mixture rather than an inert gas. During the 1960s, the weapon was manufactured by the People's Republic of China. It was replaced in Soviet service by the RPO "Rys" and RPO-A Shmel incendiary rocket launchers in the 1980s. (en)
- El LPO-50 es un lanzallamas soviético. Fue desarrollado en 1953 para reemplazar a los lanzallamas ROKS-2/3 utilizados durante la Segunda Guerra Mundial, y permaneció en el inventario hasta bien entrada la década de 1980. Este modelo fue diseñado como una ligera mochila con tres cilindros, conectados mediante una manguera a un lanzador en forma de fusil con bípode. El Congreso de los Estados Unidos citó en 2011 un artículo del Irish Times, el cual reporta que el Ejército Republicano Irlandés tenía un estimado de 6 unidades de este modelo de lanzallamas (antes de 2001). (es)
- LPO-50 (Liogkij Piechotnyj Ogniemiot obrazca 1950 goda; pol. lekki miotacz ognia piechoty wz. 1950) – radziecki miotacz ognia wprowadzony do służby w latach 50. XX wieku. Miotacz ognia LPO-50 został skonstruowany tak, aby zminimalizować niebezpieczeństwo dla obsługującego go żołnierza. Do wydmuchu mieszanki paliwowej nie użyto sprężonego gazu (uszkodzenie takiego zbiornika skutkowałoby jego natychmiastowym rozerwaniem). Zamiast tego wykorzystano mechanizm pirotechniczny. Podczas jednego strzału, w ciągu ok. 2 sekund opróżnieniu ulegał cały zbiornik mieszanki zapalającej, dlatego też żołnierz miał na plecach trzy takie zbiorniki, każdy o pojemności ok. 3,3 l. Tak więc żołnierz obsługujący LPO-50 mógł oddać 3 strzały. (pl)
- O LPO-50 (Lyogkiy Pyekhotnyy Ognyemyot (Легкий Пехотный Огнемет), "Lança-chamas de Infantaria Leve") é um lança-chamas soviético. É um lança-chamas portátil de origem soviética que foi desenvolvido logo após a Segunda Guerra Mundial para substituir os lança-chamas . O modelo é de um lança-chamas de peso leve, com uma mochila de três cilindros verticais e sua "pistola" possui cabo de pistola e bipé. Durante a década de 1960, esta arma foi fabricada pela República Popular da China. No serviço soviético, esta arma foi complementada pelo lança-foguetes incendiário na década de 1980, e com a introdução do , ela foi completamente substituída. (pt)
|
| rdfs:label
|
- LPO-50 (es)
- LPO-50 (it)
- LPO-50 (en)
- Miotacz ognia LPO-50 (pl)
- LPO-50 (pt)
- Лёгкий пехотный огнемёт ЛПО-50 (ru)
- LPO-50火焰噴射器 (zh)
|
| owl:sameAs
| |
| prov:wasDerivedFrom
| |
| foaf:depiction
| |
| foaf:isPrimaryTopicOf
| |
| foaf:name
| |
| is dbo:wikiPageDisambiguates
of | |
| is dbo:wikiPageRedirects
of | |
| is dbo:wikiPageWikiLink
of | |
| is foaf:primaryTopic
of | |
