| dbo:abstract
|
- كانت تسوية لوكسمبورغ (أو «اتفاق لوكسمبورغ») اتفاقا تم التوصل إليه في يناير 1966 لحل «أزمة المقعد الفارغ» التي تسببت في جمود داخل الجماعة الاقتصادية الأوروبية. (ar)
- El Compromís de Luxemburg, assolit el 30 de gener del 1966, fou un acord polític informal entre els estats membres de la CEE. Posà fi a l'anomenada "crisi de la cadira buida" iniciada el 30 de juny del 1965 amb la decisió del president francès Charles De Gaulle de boicotejar les reunions del Consell de Ministres de la CEE, cosa que bloquejà l'activitat de la CEE. La decisió de De Gaulle fou una resposta a la proposta avançada per la Comissió de la CEE el 1965, que suggeria modificacions a la Política Agrícola Comuna, un reforç del Parlament Europeu i de la Comissió, i l'extensió del recurs a votacions a majoria qualificada (i ja no per unanimitat) al si del Consell de Ministres. La proposta de la Comissió anava en el sentit d'un reforç de la integració europea i del caràcter supranacional de la CEE, a la qual cosa De Gaulle s'oposava. Vista la dificultat per arribar a un compromís entre França, la Comissió i els altres estats membres, el 30 juny del 1965 De Gaulle decidí boicotejar les activitats de la CEE en senyal de protesta, fent servir l'anomenada política de la "cadira buida". Amb el compromís assolit a Luxemburg al gener del 1966, els governs dels estats membres de la CEE decidiren que també en els casos en què es preveia una votació a majoria qualificada i no per unanimitat, cada estat podia tenir tanmateix una mena de veto. De fet es mantingué el mètode de votació per unanimitat, que assegurava influència a cada govern dels estats membres. Es decidí, doncs, alentir el procés de construcció d'una Europa supranacional i federal i afavorir en canvi una concepció intergovernamental de la CEE, en què els estats mantinguessin amples poders. A causa de la crisi de la cadira buida, en acabar el mandat de la Comissió Hallstein II a principis del 1967, els governs dels estats membres de la CEE decidiren no renovar el mandat de president de la Comissió Europea a Walter Hallstein. Les regles sobre els mètodes de votació al si del Consell de Ministres de les Comunitats Europees foren modificades amb l'Acta Única Europea entrada en vigor el 1987, que reintroduïa el recurs a les votacions a majoria qualificada en alguns àmbits. (ca)
- Ο συμβιβασμός του Λουξεμβούργου (Luxembourg compromise) είναι μία συμφωνία που επιτεύχθηκε τον Ιανουάριο του 1966, η οποία έλυσε την κρίση του "κενού εδράνου" στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. (el)
- Der Luxemburger Kompromiss (auch als Luxemburger Vereinbarung bekannt) legte am 29. Januar 1966 Divergenzen in der Agrarpolitik der EWG bei. (de)
- The Luxembourg Compromise (or "Luxembourg Accord") was an agreement reached in January 1966 to resolve the "Empty Chair Crisis" which had caused a stalemate within European Economic Community (EEC). (en)
- Il compromesso di Lussemburgo siglato il 29 gennaio 1966 è stato un accordo politico informale tra gli stati membri della CEE. Pose fine alla cosiddetta "crisi della sedia vuota" apertasi il 30 giugno 1965 con la decisione del presidente francese Charles De Gaulle di boicottare le riunioni del Consiglio dei ministri della CEE, di fatto bloccando l'attività della CEE. La decisione di De Gaulle fu una risposta alla proposta avanzata dalla Commissione della CEE nel 1965, che suggeriva modifiche alla politica agricola comune, un rafforzamento del Parlamento europeo e della Commissione e l'estensione del ricorso a votazioni a maggioranza qualificata (e non più all'unanimità) in seno al Consiglio dei ministri. La proposta della Commissione andava nel senso di un rafforzamento dell'integrazione europea e del carattere sovranazionale della CEE, a cui De Gaulle si opponeva. Vista la difficoltà di giungere a un compromesso tra la Francia, la Commissione e gli altri stati membri, il 30 giugno 1965 De Gaulle decise di boicottare le attività della CEE in segno di protesta, attuando la cosiddetta politica della “sedia vuota”. Con il compromesso raggiunto a Lussemburgo nel gennaio 1966 i governi degli stati membri della CEE previdero la possibilità di un rinvio dell'adozione a maggioranza qualificata di una delibera del Consiglio nel caso in cui uno Stato membro invocasse il pregiudizio di "propri interessi molto importanti". Interpretato come un diritto di veto, il compromesso di Lussemburgo, ha per lungo tempo impedito che si procedesse a maggioranza qualificata anche nei casi in cui essa era prevista dai Trattati. Di fatto venne, dunque, mantenuto il voto all'unanimità ogni qual volta uno Stato membro riteneva minacciato un proprio interesse vitale. Di fatto fu deciso di rallentare il processo di costruzione di un'Europa sovranazionale e federale e di favorire invece una concezione intergovernativa della CEE, in cui gli stati mantenessero ampi poteri. A causa della crisi della sedia vuota, alla scadenza del mandato della Commissione Hallstein II a inizio 1967 i governi degli stati membri della CEE decisero di non rinnovare il mandato di presidente della Commissione europea a Walter Hallstein. Le regole sui metodi di votazione in seno al Consiglio dei ministri delle Comunità europee vennero modificate con l'Atto unico europeo entrato in vigore nel 1987, che reintroduceva il ricorso alle votazioni a maggioranza qualificata in alcuni ambiti. (it)
- Kompromis luksemburski – porozumienie zawarte w 1966 roku w Luksemburgu przez państwa członkowskie Wspólnot Europejskich, dotyczące sposobu głosowania w Radzie Wspólnot. Zawarcie tego porozumienia zostało wymuszone przez Francję, która nie chciała się zgodzić na niekorzystne dla siebie zmiany, lecz nie miała wystarczającej liczby głosów w systemie większości kwalifikowanej, by się im przeciwstawić. Państwa członkowskie Wspólnot zobowiązały się do podejmowania decyzji jednogłośnie, jeśli dotyczą one ważnych interesów krajów członkowskich. Przedmiotem sporów jest kwestia prawnie wiążącej mocy kompromisu luksemburskiego. Różnie też oceniano formę prawną kompromisu: najczęściej uważa się, że było to tzw. dżentelmeńskie porozumienie (gentlemen's agreement). (pl)
- Het Akkoord van Luxemburg dat op 29 januari 1966 in werking trad, beoogde een einde te maken aan een institutionele crisis die in juni 1965 in de Europese Gemeenschappen was ontstaan, en die ertoe geleid had dat Frankrijk alle bijeenkomsten van de Raad van Ministers was gaan boycotten. Aanleiding van de crisis was het besluit dat per 1 januari 1966 op een aantal beleidsterreinen de eis van unanimiteit in de besluitvorming vervangen zou worden door besluitvorming bij gekwalificeerde meerderheid. Frankrijk kon daar niet mee leven. In het Akkoord van Luxemburg (dat geen verdragswijziging was maar een beleidsdocument ter beëindiging van de crisis) werd vastgesteld dat:
* Er een meerderheidsbesluit kon worden genomen maar als er daarbij zeer gewichtige belangen van één of meerdere lidstaten op het spel stonden, de leden van de Raad van Ministers zouden trachten om tot een voor alle lidstaten acceptabele oplossing te komen;
* De Franse delegatie van mening was dat in die gevallen de discussie moest worden voortgezet totdat er algemene overeenstemming zou zijn bereikt. Het Akkoord van Luxemburg legde dus eigenlijk het verschil van mening tussen de lidstaten vast. Het was een agreement to disagree. Maar tot 1 juli 1987 (met de inwerkingtreding van de Europese Akte) verstoorde het de besluitvorming in de Europese Gemeenschappen, doordat alle lidstaten het gingen toepassen: bijna altijd was er een lidstaat die meende dat er zeer gewichtige belangen op het spel stonden. Met het Verdrag van Amsterdam kreeg dit Akkoord ook een plekje in het recht van de Europese Unie, want voormalig artikel 23 lid 2 van het Verdrag betreffende de Europese Unie maakt het mogelijk dat lidstaten een beroep indienen bij de Europese Raad als ze menen dat een meerderheidsbesluit op het gebied van de tweede pijler (het Gemeenschappelijk Buitenlands en Veiligheidsbeleid) het nationale belang ernstig schaadt. (nl)
- Luxemburgkompromissen var en informell överenskommelse mellan medlemsstaterna i Europeiska ekonomiska gemenskapen, som innebar att medlemsstaterna hade vetorätt i frågor som var av ”nationell angelägenhet”. Den undertecknades den 29 januari 1966. Anledningen till att Luxemburgkompromissen tillkom var på grund av krisen som uppstod i samband med finansieringen av den gemensamma jordbrukspolitik som trädde i kraft 1962. Förut så hade det krävts enhällighet hos medlemsstaterna i Europeiska ekonomiska gemenskapen, men det hade nått sitt slut och rådet började istället ta majoritetsbeslut. Presidenten i Frankrike, Charles de Gaulle, var motståndare till överstatlighet och hade en rädsla för att de andra medlemsstaterna skulle ifrågasätta den gemensamma jordbrukspolitiken, vilket ledde fram till "tomma stolens politik", som i praktiken innebar att Frankrike vägrade delta i de europeiska institutionernas arbete tills de fått tillbaka sin vetorätt. Den "tomma stolens politik" påbörjades den 30 juni 1965 och varade i sju månader. (sv)
- Люксембурзький компроміс (Luxembourg Compromise) — спосіб розв'язання кризи «порожнього крісла», що виникла в липні 1965 року, внаслідок демонстративної відмови Франції від свого місця в Раді. Рішення президента Франції Шарля де Ґолля бойкотувати засідання Ради було викликане завершенням перехідного періоду, упродовж якого рішення щодо єдиного ринку ухвалювались одностайно. Перспектива голосування кваліфікованою більшістю такого життєво важливого для Франції питання, як фінансування спільної сільськогосподарської політики, і вірогідність залишитись у меншості змусили де Ґолля вдатися до такого радикального заходу. Люксембурзький компроміс, завдяки якому країни-члени здобули право накладати [вето] на пропозиції, що зачіпають головні національні інтереси, досягнуто в січні 1966 року. (uk)
- 卢森堡妥协是在1966年1月达成的协议，用于解决欧洲经济共同体的所造成的僵持。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- كانت تسوية لوكسمبورغ (أو «اتفاق لوكسمبورغ») اتفاقا تم التوصل إليه في يناير 1966 لحل «أزمة المقعد الفارغ» التي تسببت في جمود داخل الجماعة الاقتصادية الأوروبية. (ar)
- Ο συμβιβασμός του Λουξεμβούργου (Luxembourg compromise) είναι μία συμφωνία που επιτεύχθηκε τον Ιανουάριο του 1966, η οποία έλυσε την κρίση του "κενού εδράνου" στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. (el)
- Der Luxemburger Kompromiss (auch als Luxemburger Vereinbarung bekannt) legte am 29. Januar 1966 Divergenzen in der Agrarpolitik der EWG bei. (de)
- The Luxembourg Compromise (or "Luxembourg Accord") was an agreement reached in January 1966 to resolve the "Empty Chair Crisis" which had caused a stalemate within European Economic Community (EEC). (en)
- 卢森堡妥协是在1966年1月达成的协议，用于解决欧洲经济共同体的所造成的僵持。 (zh)
- El Compromís de Luxemburg, assolit el 30 de gener del 1966, fou un acord polític informal entre els estats membres de la CEE. Posà fi a l'anomenada "crisi de la cadira buida" iniciada el 30 de juny del 1965 amb la decisió del president francès Charles De Gaulle de boicotejar les reunions del Consell de Ministres de la CEE, cosa que bloquejà l'activitat de la CEE. (ca)
- Il compromesso di Lussemburgo siglato il 29 gennaio 1966 è stato un accordo politico informale tra gli stati membri della CEE. Pose fine alla cosiddetta "crisi della sedia vuota" apertasi il 30 giugno 1965 con la decisione del presidente francese Charles De Gaulle di boicottare le riunioni del Consiglio dei ministri della CEE, di fatto bloccando l'attività della CEE. (it)
- Het Akkoord van Luxemburg dat op 29 januari 1966 in werking trad, beoogde een einde te maken aan een institutionele crisis die in juni 1965 in de Europese Gemeenschappen was ontstaan, en die ertoe geleid had dat Frankrijk alle bijeenkomsten van de Raad van Ministers was gaan boycotten. Aanleiding van de crisis was het besluit dat per 1 januari 1966 op een aantal beleidsterreinen de eis van unanimiteit in de besluitvorming vervangen zou worden door besluitvorming bij gekwalificeerde meerderheid. Frankrijk kon daar niet mee leven. In het Akkoord van Luxemburg (dat geen verdragswijziging was maar een beleidsdocument ter beëindiging van de crisis) werd vastgesteld dat: (nl)
- Kompromis luksemburski – porozumienie zawarte w 1966 roku w Luksemburgu przez państwa członkowskie Wspólnot Europejskich, dotyczące sposobu głosowania w Radzie Wspólnot. Zawarcie tego porozumienia zostało wymuszone przez Francję, która nie chciała się zgodzić na niekorzystne dla siebie zmiany, lecz nie miała wystarczającej liczby głosów w systemie większości kwalifikowanej, by się im przeciwstawić. Państwa członkowskie Wspólnot zobowiązały się do podejmowania decyzji jednogłośnie, jeśli dotyczą one ważnych interesów krajów członkowskich. (pl)
- Luxemburgkompromissen var en informell överenskommelse mellan medlemsstaterna i Europeiska ekonomiska gemenskapen, som innebar att medlemsstaterna hade vetorätt i frågor som var av ”nationell angelägenhet”. Den undertecknades den 29 januari 1966. (sv)
- Люксембурзький компроміс (Luxembourg Compromise) — спосіб розв'язання кризи «порожнього крісла», що виникла в липні 1965 року, внаслідок демонстративної відмови Франції від свого місця в Раді. Рішення президента Франції Шарля де Ґолля бойкотувати засідання Ради було викликане завершенням перехідного періоду, упродовж якого рішення щодо єдиного ринку ухвалювались одностайно. Перспектива голосування кваліфікованою більшістю такого життєво важливого для Франції питання, як фінансування спільної сільськогосподарської політики, і вірогідність залишитись у меншості змусили де Ґолля вдатися до такого радикального заходу. (uk)
|
.jpg=3fwidth=3d300)
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
