| dbo:abstract
|
- Paul Kammerer (Viena 1880 - 1926) fou un biòleg austríac que va estudiar i intentar demostrar experimentalment la teoria, actualment desacreditada, de l'herència dels caràcters adquirits, coneguda com a Lamarckisme – la idea que els organismes poden transmetre als seus descendents característiques que han adquirit durant la seva vida. També és conegut com a autor de l'anomenada . (ca)
- Paul Kammerer (17. srpna 1880 Vídeň – 23. září 1926 Puchberg am Schneeberg) byl rakouský biolog a zoolog. Proslavil se experimenty s ropuškou starostlivou, se kterými chtěl prokázat dědičnost získaných vlastností. Pod tíhou podezření, že falšoval své experimentální výsledky, si vzal život. V dopise na rozloučenou falšování popřel. (cs)
- Paul Kammerer (* 17. August 1880 in Wien; † 23. September 1926 in Puchberg am Schneeberg) war ein österreichischer Biologe. Er wurde durch Versuche mit Geburtshelferkröten berühmt, mit denen er die Vererbung erworbener Eigenschaften beweisen wollte. Unter dem Verdacht, seine experimentellen Ergebnisse gefälscht zu haben, nahm er sich das Leben. Ob Kammerer seine Ergebnisse fälschte oder nicht, konnte letztlich nicht erhoben werden. In seinem Abschiedsbrief bestritt er zuletzt weiterhin angebliche Fälschungen. (de)
- Paul Kammerer (17 August 1880, in Vienna – 23 September 1926, in Puchberg am Schneeberg) was an Austrian biologist who studied and advocated Lamarckism, the theory that organisms may pass to their offspring characteristics acquired in their lifetime. (en)
- Paul Kammerer, né le 17 août 1880 à Vienne, mort le 23 septembre 1926 à Puchberg am Schneeberg, est un biologiste et zoologiste autrichien. Partisan de l'hérédité des caractères acquis, Kammerer tenta de convaincre la communauté scientifique de la réalité de ce processus censé rendre compte de l'évolution des espèces. À l'Institut de biologie expérimentale de Vienne, il conduisit à cet effet des expériences notamment sur les ciones, les salamandres et les crapauds accoucheurs. Tandis que l'hypothèse de l'hérédité des caractères acquis, naguère soutenue aussi bien par Lamarck que Darwin, était écartée par une majorité de chercheurs à la suite des travaux de Weismann et de Mendel, les recherches de Kammerer suscitent une polémique mondiale durant une quinzaine d'années. Débutant en 1910, celle-ci enjambe la première guerre mondiale et la dislocation de l'empire d’Autriche pour prendre fin en 1926 après qu'un article de G. Kingsley Noble eût porté une accusation implicite de fraude que sembla accréditer le suicide consécutif de Kammerer. La disqualification de la personne et des travaux du chercheur, portèrent un tort certain à l'hypothèse de l'hérédité des caractères acquis. L'enrôlement forcé du lamarkisme par Lyssenko contribua ensuite fortement à cette disgrâce. Socialiste, moniste, pacifiste, Kammerer s'engagea intellectuellement et publiquement tandis que son pays traversait de grands bouleversements et que l'eugénisme puisait des arguments dans les découvertes de la biologie. Amateur de musique, et musicien lui-même, il s’éprit d'Alma Mahler dont il fit une brève collaboratrice et qui à ce titre laissa des témoignages peu favorables à Kammerer. Kammerer fut l'un des premiers scientifiques à s'intéresser systématiquement aux coïncidences, esquissant le concept de sérialité ou loi des séries, qui sera repris et développé par la suite par le psychiatre Carl Gustav Jung, dans sa théorie de la synchronicité. Pendant longtemps Kammerer n'a plus retenu l'attention des chercheurs que comme un exemple éclatant de fraudeur scientifique. La parution en 1971 du livre d'Arthur Koestler, contesté au moment de sa parution, L'Étreinte du crapaud, et, plus récemment, l'avènement de l'épigénétique invitent cependant à reconsidérer tant la réalité que la compréhension des travaux du biologiste sans que toutefois une certitude puisse être établie. (fr)
- Paul Kammerer (Vienna, 17 agosto 1880 – Puchberg am Schneeberg, 23 settembre 1926) è stato un biologo austriaco. Fu un sostenitore del neolamarckismo, teoria evoluzionistica secondo la quale gli organismi possono trasmettere alla progenie caratteristiche acquisite o perse durante la loro esistenza tramite l'uso o il disuso di una funzione. Agli inizi del Novecento tale teoria conobbe un certo successo, contrapponendosi al neodarwinismo originatosi dalle teorie di August Weismann. Era appena stato riscoperto il lavoro sui caratteri ereditari di Gregor Mendel e il problema del meccanismo sotteso alla trasmissione delle caratteristiche selezionate dall'evoluzione nei primi decenni del secolo era considerato aperto. Kammerer divenne noto per le capacità di manipolare la riproduzione e lo sviluppo di anfibi e fu probabilmente lo sperimentatore neolamarckiano più famoso del primo Novecento. Ottenne infatti diversi risultati che apparivano straordinari. Ciò diede adito a polemiche feroci e ad accuse di frode. Si suicidò nemmeno due mesi dopo che su Nature era stata pubblicata la lettera di Noble che lo accusava esplicitamente di frode nell'esperimento sui rospi ostetrici. Kammerer stesso nella lettera di addio ammise che dopo aver ricontrollato i campioni l'esperimento gli sembrava essere stato manipolato, ma proclamò la sua innocenza, attribuendo la frode a un assistente a lui ignoto. Le polemiche sull'opera di Kammerer continuarono anche dopo la sua morte, ad esempio con la sua difesa da parte del giornalista Arthur Koestler negli anni settanta. Nel tempo c'è stata una certa rivisitazione della sua figura. Alcuni dei suoi risultati sembrano infatti ottenuti in buona fede ma in realtà non sono così eclatanti quanto appariva ai suoi contemporanei e sono almeno in parte spiegabili con meccanismi epigenetici, all'epoca sconosciuti. (it)
- Paul Kammerer (ur. 17 sierpnia 1880 w Wiedniu, zm. 23 września 1926 w Puchberg am Schneeberg) – austriacki biolog, lamarkista. Syn bogatego właściciela fabryki. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Studia rozpoczął na wydziale muzyki, ukończył je już jednak na wydziale nauk przyrodniczych. Specjalizował się w badaniach płazów. Był zwolennikiem sformułowanej przez Jeana Baptiste de Lamarcka teorii o dziedziczeniu cech nabytych w czasie życia osobnika. Przed I wojną światową rozpoczął eksperymenty z płazami z rodzaju Alytes, które w przyrodzie rozmnażają się w środowisku lądowym, zmuszając je do robienia tego w wodzie. U generacji potomnych zauważył pojawienie się czarnej pigmentacji na palcach, charakterystycznej dla gatunków rozmnażających się w wodzie. Ogłosił, że badane zwierzęta uzyskały całkowicie nową cechę pod wpływem zmiany środowiska i przekazały ją następnie potomstwu, co miało potwierdzać teorię Lamarcka. Praca Kammerera spotkała się z powszechnym podziwem, otrzymał nawet ofertę pracy w Moskwie. Inni naukowcy nie mogli jednak powtórzyć w warunkach laboratoryjnych wyników jego eksperymentów, a genetycy tacy jak William Bateson z Cambridge University podważali ich autentyczność. 7 sierpnia 1926 roku na łamach Nature ukazał się artykuł z Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej, który po przebadaniu okazów płazów Kammerera ogłosił, że w rzeczywistości nie zaszła u nich żadna pigmentacja, lecz ktoś wstrzyknął im pod skórę tusz. Kammerer bronił się, obwiniając swoich asystentów. Ostatecznie w sześć tygodni później popełnił samobójstwo, strzelając sobie w głowę. Paul Kammerer cieszył się popularnością w Związku Radzieckim, na co wpływ miał fakt, iż jego poglądy na temat dziedziczenia współgrały z teoriami głoszonymi przez Trofima Łysenkę. W 1928 roku Grigorij Roszal nakręcił film Salamandra, zainspirowany postacią Kammerera. Kammerer opublikował w 1919 roku książkę „Das Gesetz der Serie” (Prawo serii) dotyczącą powtarzania się identycznych zdarzeń (koincydencji) czyli, w języku potocznym, nadzwyczajnych zbiegów okoliczności. Przeprowadzał obserwacje spotkań w tym samym dniu kilku osób o tym samym nazwisku, częstotliwości wchodzenia do sklepów przez klientów, obserwował ludzi w parku, próbując wykazać, że przechodnie o danym wieku, płci czy ubiorze pojawiają się z określoną regularnością. Na podstawie tych spostrzeżeń doszedł do wniosku, że wiele zdarzeń występuje „seriami”. Jego obserwacje były prawidłowe, chociaż część była o charakterze anegdotycznym; jednak w swojej analizie obserwacji popełniał błąd wynikający z braku zrozumienia rozkładu Poissona. Książka ta była jedną z pierwszych publikacji dotyczących badań „prawa serii”. Wprawdzie Kammerer nie sformułował wyraźnie tego prawa, ale jego błędna analiza wyników obserwacyjnych może być interpretowana tak, że we Wszechświecie nie istnieje przypadek, a część zdarzeń zachodzi w określonym miejscu i czasie na skutek działania pewnych niewidzialnych sił. (pl)
- Paul Kammerer, född 17 augusti 1880 i Wien, död 23 september 1926 i Puchberg am Schneeberg, var en österrikisk biolog. Kammerer blev filosofie doktor 1904 och privatdocent i experimentell morfologi vid Wiens universitet. Han är författare till ett stort antal arbeten på den experimentella morfologins område, vilka blev mycket omstridda. Han avslutade sitt liv med självmord efter att ha anklagats för forskningsfusk. (sv)
- Пауль Каммерер (нем. Paul Kammerer; 17 августа 1880, Вена, Австрия — 23 сентября 1926, Пухберг-ам-Шнеберг) — австрийский зоолог. Известен благодаря опытам, в которых он пытался разводить земноводных в условиях среды, не совпадающих с их естественными условиями обитания. Каммерер изучал эффекты такого воздействия на получающемся потомстве с целью доказать ламаркистскую теорию наследования приобретённых признаков.Результаты этих опытов были признаны сфальсифицированными или просто ошибочными. Через шесть недель после публикации статьи в научном журнале «Nature», доказывающей фальсификацию результатов его опытов, Каммерер покончил жизнь самоубийством. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- Paul Kammerer (Viena 1880 - 1926) fou un biòleg austríac que va estudiar i intentar demostrar experimentalment la teoria, actualment desacreditada, de l'herència dels caràcters adquirits, coneguda com a Lamarckisme – la idea que els organismes poden transmetre als seus descendents característiques que han adquirit durant la seva vida. També és conegut com a autor de l'anomenada . (ca)
- Paul Kammerer (17. srpna 1880 Vídeň – 23. září 1926 Puchberg am Schneeberg) byl rakouský biolog a zoolog. Proslavil se experimenty s ropuškou starostlivou, se kterými chtěl prokázat dědičnost získaných vlastností. Pod tíhou podezření, že falšoval své experimentální výsledky, si vzal život. V dopise na rozloučenou falšování popřel. (cs)
- Paul Kammerer (* 17. August 1880 in Wien; † 23. September 1926 in Puchberg am Schneeberg) war ein österreichischer Biologe. Er wurde durch Versuche mit Geburtshelferkröten berühmt, mit denen er die Vererbung erworbener Eigenschaften beweisen wollte. Unter dem Verdacht, seine experimentellen Ergebnisse gefälscht zu haben, nahm er sich das Leben. Ob Kammerer seine Ergebnisse fälschte oder nicht, konnte letztlich nicht erhoben werden. In seinem Abschiedsbrief bestritt er zuletzt weiterhin angebliche Fälschungen. (de)
- Paul Kammerer (17 August 1880, in Vienna – 23 September 1926, in Puchberg am Schneeberg) was an Austrian biologist who studied and advocated Lamarckism, the theory that organisms may pass to their offspring characteristics acquired in their lifetime. (en)
- Paul Kammerer, född 17 augusti 1880 i Wien, död 23 september 1926 i Puchberg am Schneeberg, var en österrikisk biolog. Kammerer blev filosofie doktor 1904 och privatdocent i experimentell morfologi vid Wiens universitet. Han är författare till ett stort antal arbeten på den experimentella morfologins område, vilka blev mycket omstridda. Han avslutade sitt liv med självmord efter att ha anklagats för forskningsfusk. (sv)
- Paul Kammerer, né le 17 août 1880 à Vienne, mort le 23 septembre 1926 à Puchberg am Schneeberg, est un biologiste et zoologiste autrichien. Partisan de l'hérédité des caractères acquis, Kammerer tenta de convaincre la communauté scientifique de la réalité de ce processus censé rendre compte de l'évolution des espèces. À l'Institut de biologie expérimentale de Vienne, il conduisit à cet effet des expériences notamment sur les ciones, les salamandres et les crapauds accoucheurs. (fr)
- Paul Kammerer (Vienna, 17 agosto 1880 – Puchberg am Schneeberg, 23 settembre 1926) è stato un biologo austriaco. Fu un sostenitore del neolamarckismo, teoria evoluzionistica secondo la quale gli organismi possono trasmettere alla progenie caratteristiche acquisite o perse durante la loro esistenza tramite l'uso o il disuso di una funzione. Agli inizi del Novecento tale teoria conobbe un certo successo, contrapponendosi al neodarwinismo originatosi dalle teorie di August Weismann. Era appena stato riscoperto il lavoro sui caratteri ereditari di Gregor Mendel e il problema del meccanismo sotteso alla trasmissione delle caratteristiche selezionate dall'evoluzione nei primi decenni del secolo era considerato aperto. (it)
- Paul Kammerer (ur. 17 sierpnia 1880 w Wiedniu, zm. 23 września 1926 w Puchberg am Schneeberg) – austriacki biolog, lamarkista. Syn bogatego właściciela fabryki. Studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu. Studia rozpoczął na wydziale muzyki, ukończył je już jednak na wydziale nauk przyrodniczych. Specjalizował się w badaniach płazów. Był zwolennikiem sformułowanej przez Jeana Baptiste de Lamarcka teorii o dziedziczeniu cech nabytych w czasie życia osobnika. Przed I wojną światową rozpoczął eksperymenty z płazami z rodzaju Alytes, które w przyrodzie rozmnażają się w środowisku lądowym, zmuszając je do robienia tego w wodzie. U generacji potomnych zauważył pojawienie się czarnej pigmentacji na palcach, charakterystycznej dla gatunków rozmnażających się w wodzie. Ogłosił, że badane zwierz (pl)
- Пауль Каммерер (нем. Paul Kammerer; 17 августа 1880, Вена, Австрия — 23 сентября 1926, Пухберг-ам-Шнеберг) — австрийский зоолог. Известен благодаря опытам, в которых он пытался разводить земноводных в условиях среды, не совпадающих с их естественными условиями обитания. Каммерер изучал эффекты такого воздействия на получающемся потомстве с целью доказать ламаркистскую теорию наследования приобретённых признаков.Результаты этих опытов были признаны сфальсифицированными или просто ошибочными. (ru)
|
