| dbo:abstract
|
- Petro Pantsch, (ukrainisch Петро Панч, Transliteration Petro Panč, bürgerlicher Name Petro Jossypowytsch Pantschenko ukrainisch Петро Йосипович Панченко; * 22. Junijul. / 4. Juli 1891greg. in Walky, Gouvernement Charkow, Russisches Kaiserreich; † 1. Dezember 1978 in Kiew, Ukrainische SSR) war ein ukrainisch-sowjetischer Schriftsteller. (de)
- Petro Panĉ ukraine Петро Панч, pseŭdonimo de Panĉenko Petro (1891-1978) - populara ukraina verkisto, "unu el la plej eminentaj kreantoj de la nova ukraina revolucia literaturo" (S. Sinickij). Li naskiĝis apud Ĥarkivo en familio de radisto, finis Poltavan termezuristan lernejon. Komencis verki en 1921, en 1925 kunfondis Liberan Akademion de l'Proleta Literaturo, kiu estis likvidita en 1927. Verkis multajn rakontojn, novelojn, romanojn. "Bruegis Ukrainio" (“Гомоніла Україна”, 1954) estas lia la plej fama historia romano pri batalo de ukraina popolo en 1638-1649 kontraŭ polaj okupantoj. "Li estis unu el tiuj nemultaj fizike saviĝinta, morale terorigitaj kaj tamen tiuj, kiuj plue restas fidelaj al si, kiuj laŭpove en la plej komplikaj cirkonstancoj de la totalismo subtenas la apenaŭ bruletantan vivon de la ukraina kulturo." (Olesj Honĉar). Laŭreato de Ŝevĉenka ŝtata premio. Verkis ankaŭ por infanoj. En 1931 en Germanio aperis per aparta libreto La morto de Janulans (Leipzig, eldonejo EKRELO) Esperantaj tradukoj de tri liaj rakontoj, interpretitaj de S. Sinickij:
* La morto de Janulans
* La vetkurado
* Letero de Tiĥon (eo)
- Petro Yosypovych Panch (Ukrainian: Петро Йосипович Панч; born 4 July [O.S. 22 June] 1891 in Valky, Kharkov Governorate, Russian Empire – died 1 December 1978 in Kiev, Ukrainian SSR of the Soviet Union) was a Ukrainian writer and playwright, one of founders of the Ukrainian Soviet literature. Member of the Soviet Writers' Union and the Writer's Union of Ukraine, former sotnik of the Ukrainian People's Army. (en)
- Petro Pancz, (ukr Петро Панч), właściwie Petro Josyfowycz Panczenko (ur. 4 lipca 1891 w Wałkach, zm. 1 grudnia 1978 w Kijowie) – ukraiński nowelista, powieściopisarz, autor bajek dla dzieci. Pisał pod pseudonimem Maksym Otawa, P. Pan. Petro Pancz. Urodził się 4 lipca 1891 r. w Wałkach, w Charkowskim powiecie, w rodzinie majstra-kołodzieja. Swoje dzieciństwo opisał w książce На калуновим мості. Mając 15 lat, po ukończeniu dwurocznej szkoły, zaczął pracować – najpierw przepisując dokumenty w miejscowym Domu Ludowym, stając się z czasem pomocnikiem agenta ziemskiego. W wieku 17 lat przeniósł się do Charkowa i rozpoczął pracę w szkole żeńskiej. W Charkowie Pancz spotykał się ze studentami z kręgu Młodzieży Studenckiej. Rozpoczął naukę w Połtawskiej Szkole Geodezyjnej, tuż po zakończeniu nauki został zmobilizowany do armii w 1915 r. W wojsku, w Odeskiej Szkole Artyleryjskiej, zdobył stopień oficera i trafił na front I wojny światowej. Wiosną 1921 r. Pancz wrócił do Wałek. W tym okresie pisarz rozpoczął twórczą działalność. W gazetach „Вісті”, „Незаможник”, „Селянська правда” pojawiły się jego pierwsze utwory, opowiadania, felietony, drukowane pod pseudonimem Maksym Otawa. Wysyłając materiał do „Незаможникa”, Panczenko podpisywał się skrótowo P. Pan, ale nadchodzące czasy „wojny z panami” spowodowały, że wystraszony następstw redaktor gazety zmienił ową skróconą formę na P.Pancz. W 1923 r. Pancz znalazł się z powrotem w Charkowie, ówczesnej stolicy Ukrainy. Pracował w magazynie „Червоний шлях”. Jego książki wychodziły wtedy jedna za drugą: Там, де верби над ставом, Гнізда старі, Поза життям, Солом`яний дим, Мишачі нори. W tym czasie Pancz należał do grup literackich: Плуг, ВАПЛІТЕ, ВУСПП. W 1928 r. został wydany zbiór powieści Голубі ешелони. Przez 20 lat, do 1947 r., Pancz doświadczał niemiłych przytyków za treść książki, której następnej redakcje wychodziły już ideologicznie zmienione. Pierwsza powieść Право на смерть była już od początku poddana cenzurze i ukazała się pod nazwą Облога ночі. W latach 30. Pancz przerabiał tematykę rewolucyjno-historyczną o dzieciach i dla dzieci, w książkach Малий партизан, Будемо літати, Син Таращанського полку. W latach 1939–1940 stał na czele , a podczas II wojny światowej był głównym redaktorem działu literatury w radiostacji „Ukraina Radziecka” w Moskwie. Wtedy został członkiem Komitetu Wszechsłowiańskiego, w którym pracował do zakończenia wojny. W tych latach jego twórczy dorobek to: Рідна земля, Гнів матері, Зозуля, Кортить курці просо. W 1954 r. ukazał się jeden z najlepszych utworów Pancza: powieść Гомоніла Україна. W 1965 Pancz napisał o swojej młodości w powieści На калиновим мості. Utwór ten został odznaczony później Nagrodą im. Tarasa Szewczenki. Twórczość dla dzieci to osobny dział w twórczości Panczenki: jeszcze w 1922 r. napisał krótki utwór Свистин, a potem w 1924 r. Портрет. W latach trzydziestych światło dzienne ujrzały książeczki dla dzieci: Гиля, гуси, Вовчий хвіст, Будемо літати, Гарні хлопці, Для вас і про вас. Ostatnia książka Panczenki, zbiór przemyśleń i krótkich form literackich Відлітають журавлі, ukazała się w 1973 r. (pl)
- Петро́ Панч (укр. Петро Панч; наст. имя и фамилия Пётр Иосифович Панченко, укр. Петро Йосипович Панченко; 1891—1978) — украинский советский писатель и редактор. (ru)
- Петро́ Йо́сипович Панч (справжнє прізвище — Панченко; 4 липня 1891, Валки — 1 грудня 1978, Київ) — український письменник, член «Плугу», ВАПЛІТЕ, ВУСПП. Сотник Дієвої Армії УНР. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Petro Pantsch, (ukrainisch Петро Панч, Transliteration Petro Panč, bürgerlicher Name Petro Jossypowytsch Pantschenko ukrainisch Петро Йосипович Панченко; * 22. Junijul. / 4. Juli 1891greg. in Walky, Gouvernement Charkow, Russisches Kaiserreich; † 1. Dezember 1978 in Kiew, Ukrainische SSR) war ein ukrainisch-sowjetischer Schriftsteller. (de)
- Petro Yosypovych Panch (Ukrainian: Петро Йосипович Панч; born 4 July [O.S. 22 June] 1891 in Valky, Kharkov Governorate, Russian Empire – died 1 December 1978 in Kiev, Ukrainian SSR of the Soviet Union) was a Ukrainian writer and playwright, one of founders of the Ukrainian Soviet literature. Member of the Soviet Writers' Union and the Writer's Union of Ukraine, former sotnik of the Ukrainian People's Army. (en)
- Петро́ Панч (укр. Петро Панч; наст. имя и фамилия Пётр Иосифович Панченко, укр. Петро Йосипович Панченко; 1891—1978) — украинский советский писатель и редактор. (ru)
- Петро́ Йо́сипович Панч (справжнє прізвище — Панченко; 4 липня 1891, Валки — 1 грудня 1978, Київ) — український письменник, член «Плугу», ВАПЛІТЕ, ВУСПП. Сотник Дієвої Армії УНР. (uk)
- Petro Panĉ ukraine Петро Панч, pseŭdonimo de Panĉenko Petro (1891-1978) - populara ukraina verkisto, "unu el la plej eminentaj kreantoj de la nova ukraina revolucia literaturo" (S. Sinickij). Li naskiĝis apud Ĥarkivo en familio de radisto, finis Poltavan termezuristan lernejon. Komencis verki en 1921, en 1925 kunfondis Liberan Akademion de l'Proleta Literaturo, kiu estis likvidita en 1927. Verkis multajn rakontojn, novelojn, romanojn. "Bruegis Ukrainio" (“Гомоніла Україна”, 1954) estas lia la plej fama historia romano pri batalo de ukraina popolo en 1638-1649 kontraŭ polaj okupantoj. "Li estis unu el tiuj nemultaj fizike saviĝinta, morale terorigitaj kaj tamen tiuj, kiuj plue restas fidelaj al si, kiuj laŭpove en la plej komplikaj cirkonstancoj de la totalismo subtenas la apenaŭ bruletanta (eo)
- Petro Pancz, (ukr Петро Панч), właściwie Petro Josyfowycz Panczenko (ur. 4 lipca 1891 w Wałkach, zm. 1 grudnia 1978 w Kijowie) – ukraiński nowelista, powieściopisarz, autor bajek dla dzieci. Pisał pod pseudonimem Maksym Otawa, P. Pan. Petro Pancz. (pl)
|
