| dbo:abstract
|
- Roger Thorpe Peckinpaugh (February 5, 1891 – November 17, 1977) was an American professional baseball player shortstop and manager. He played in Major League Baseball (MLB) from 1910 through 1927, during which he played for the Cleveland Naps, New York Yankees, Washington Senators and Chicago White Sox. Nap Lajoie discovered Peckinpaugh as a high school student, and signed him to his first professional contract. Peckinpaugh debuted with the Naps, who traded him to the Yankees in 1913. He managed the Yankees for 20 games in 1914 and was the team captain for the remainder of his time with the club. The Senators acquired Peckinpaugh, where he continued to play until his final season, spent with the White Sox. After his playing career, Peckinpaugh managed the Indians from 1928 through 1933 and in 1941. He was also a minor league baseball manager, and served in the front office of the Indians and Buffalo Bisons from 1942 through 1947. Peckinpaugh was considered an excellent defensive shortstop and strong leader. When he managed the Yankees, he became the youngest manager in MLB history. He was named American League Most Valuable Player in 1925. He played in the World Series three times: winning the 1924 World Series with the Senators, losing the 1921 World Series with the Yankees, and losing the 1925 World Series with the Senators. (en)
- ロジャー・ペキンポー（Roger Thorpe Peckinpaugh、 1891年2月5日 - 1977年11月17日）は、アメリカ合衆国オハイオ州ウースター出身のプロ野球選手（遊撃手）。右投げ右打ち。 1925年のアメリカンリーグ最優秀選手で、ヤンキースでは長くキャプテンを務めた。 (ja)
- Roger Thorpe Peckinpaugh (ur. 5 lutego 1891, zm. 17 listopada 1977) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łącznika przez 18 sezonów w Major League Baseball. Peckinpaugh uczęszczał do East High School w Cleveland, gdzie uprawiał baseball, futbol i koszykówkę. Obserwowany był wówczas przez Napa Lajoie, menadżera Cleveland Naps, który zaproponował mu 125 dolarów miesięcznie za grę w zawodowym klubie. Po podpisaniu kontraktu występował w klubach farmerskich Naps, między innymi w New Haven Prairie Hens. W MLB zadebiutował 15 września 1910. W 15 rozegranych meczach miał słabą średnią uderzeń 0,200 i na sezon 1911 został odesłany do rezerw Naps – . W 1912 rozegrał zaledwie 70 meczów przy średniej uderzeń 0,212 i rok później w ramach wymiany przeszedł do New York Yankees. W 1914 został mianowany przez menadżera Yankees kapitanem zespołu. Pod koniec sezonu Peckinpaugh został grającym menadżerem po tym, jak Chance zrezygnował z tej funkcji. W 1915 Peckinpaugh podpisał trzyletni kontrakt wart 18 tysięcy dolarów. W sezonie 1921 wystąpił w World Series, jednak Yankees ulegli New York Giants w ośmiu meczach. W styczniu 1922 przeszedł do Washington Senators. W World Series 1924 roku Senators pokonali New York Giants 4–3, a Peckinpaugh wystąpił w czterech meczach i miał najlepszą średnią uderzeń w zespole (0,417). W sezonie 1925 został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem. W 1927 występował w Chicago White Sox, w którym zakończył karierę. W późniejszym okresie był dwukrotnie menadżerem Cleveland Indians, a także zespołów z NAPBL. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- ロジャー・ペキンポー（Roger Thorpe Peckinpaugh、 1891年2月5日 - 1977年11月17日）は、アメリカ合衆国オハイオ州ウースター出身のプロ野球選手（遊撃手）。右投げ右打ち。 1925年のアメリカンリーグ最優秀選手で、ヤンキースでは長くキャプテンを務めた。 (ja)
- Roger Thorpe Peckinpaugh (February 5, 1891 – November 17, 1977) was an American professional baseball player shortstop and manager. He played in Major League Baseball (MLB) from 1910 through 1927, during which he played for the Cleveland Naps, New York Yankees, Washington Senators and Chicago White Sox. (en)
- Roger Thorpe Peckinpaugh (ur. 5 lutego 1891, zm. 17 listopada 1977) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łącznika przez 18 sezonów w Major League Baseball. Peckinpaugh uczęszczał do East High School w Cleveland, gdzie uprawiał baseball, futbol i koszykówkę. Obserwowany był wówczas przez Napa Lajoie, menadżera Cleveland Naps, który zaproponował mu 125 dolarów miesięcznie za grę w zawodowym klubie. Po podpisaniu kontraktu występował w klubach farmerskich Naps, między innymi w New Haven Prairie Hens. W MLB zadebiutował 15 września 1910. W 15 rozegranych meczach miał słabą średnią uderzeń 0,200 i na sezon 1911 został odesłany do rezerw Naps – . W 1912 rozegrał zaledwie 70 meczów przy średniej uderzeń 0,212 i rok później w ramach wymiany przeszedł do New York Yankees. (pl)
|
_(LOC).jpg){kind=link}
_(416096774).jpg){kind=link}
_(LOC).jpg){kind=link}
_(416096774).jpg){kind=link}
_(LOC).jpg){kind=link}
_(LOC).jpg){kind=link}
