| dbo:abstract
|
- A solo concerto is a musical form which features a single solo instrument with the melody line, accompanied by an orchestra. Traditionally, there are three movements in a solo concerto, consisting of a fast section, a slow and lyrical section, and then another fast section. However, there are many examples of concertos that do not conform to this plan. (en)
- Il concerto solista o solistico è una forma di concerto nata con la musica barocca e prediletta nel periodo classico, in cui uno strumento solista dialoga con una piccola orchestra. Nel Medioevo e nel Rinascimento le musiche per danze venivano eseguite alternando brani lenti e altri più veloci e allegri. Nel 1600-1700 lo strumento solista prediletto era il violino. (it)
- 독주 협주곡(獨奏協奏曲, solo concerto, 솔로 콘체르토)은 관현악과 함께하는 멜로디 라인과 함께 하나의 독주악기를 장식하는 음악 형태이다. 즉, 하나의 독주악기와 관현악으로 구성되는 것이 가장 일반적 형태인데, 독주악기에 따라 피아노 협주곡·바이올린 협주곡 등으로 불린다. 합주협주곡과 다른 점은 독주악기가 보다 두드러진 움직임을 보이고 보다 오랜 시간 연주된다는 점이며, 교향곡에 맞먹을 정도의 깊은 세계를 표현할 수 있는 형식이다. 최초의 독주협주곡은 G. 토렐리(1658-1709), T. 알비노니(1671-1750) 등에 의한 것인데 1700년경에 공개되었고 또한 A. 비발디(1678경-1741/42)에 의해 확립되고 대규모의 형식으로 발전하였다. 그의 협주곡은 빠름－느림－빠름의 3악장으로 되어 있으며 각각 그 내부는 일련의 투티와 솔로로 이루어져 있다. 비발디의 형식을 이어받은 사람으로는 F. 제미니아니(1687-1763), G. 타르티니(1692-1770), P. 로카텔리(1693-1764), 헨델, 바흐, G. 텔레만(1681-1767) 등을 들 수 있다. 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 "독주협주곡" 항목을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다. (ko)
- Koncert solowy – forma muzyczna charakterystyczna dla epoki baroku, klasycyzmu i romantyzmu. Polega na tym, że jeden solista występuje z akompaniamentem orkiestry. Utwór zazwyczaj złożony jest z trzech części w układzie szybka-wolna-szybka. Najwięksi twórcy: barok: Antonio Vivaldi, Giuseppe Tartini, Giovanni Battista Bononcini, Johann Sebastian Bach klasycyzm: Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven, (pl)
- Een soloconcerto of soloconcert is een concerto waarbij een solist een muzikale dialoog aangaat met de begeleidende groep, in dit geval meestal een orkest, bestaande uit strijkers of een meer uitgebreide symfonische bezetting. De solist kan theoretisch een instrumentist of een zanger zijn, maar er bestaan praktisch gezien geen concerti voor zang en orkest (enige uitzondering misschien: het Opus 82 van Reinhold Glière). Het soloconcerto ontwikkelde zich in de barokperiode vanuit het concerto grosso, waarbij een solistengroep t.o.v. het orkest concerteert, tot een centrale en vaak breed uitgewerkte vorm uit de klassieke en romantische periode. Vooral in de 19e eeuw etaleerden vele virtuozen hun muzikale en technische mogelijkheden via het soloconcerto. Bach, Mozart, Beethoven, Mendelssohn, Schumann, Liszt, enz. zijn maar enkele voorbeelden van bekende historische klaviervirtuozen die uitmuntten via eigen geschreven soloconcerti voor hun instrument. Daarnaast spreken we ook van een dubbelconcerto (twee solisten) of een tripelconcerto (drie solisten). Antonio Vivaldi schreef concerti "Con Molti Stromenti", dus voor meerdere instrumenten. O.a. Bach, Graupner en Telemann volgden zijn voorbeeld. (nl)
|
| rdfs:comment
|
- A solo concerto is a musical form which features a single solo instrument with the melody line, accompanied by an orchestra. Traditionally, there are three movements in a solo concerto, consisting of a fast section, a slow and lyrical section, and then another fast section. However, there are many examples of concertos that do not conform to this plan. (en)
- Il concerto solista o solistico è una forma di concerto nata con la musica barocca e prediletta nel periodo classico, in cui uno strumento solista dialoga con una piccola orchestra. Nel Medioevo e nel Rinascimento le musiche per danze venivano eseguite alternando brani lenti e altri più veloci e allegri. Nel 1600-1700 lo strumento solista prediletto era il violino. (it)
- Koncert solowy – forma muzyczna charakterystyczna dla epoki baroku, klasycyzmu i romantyzmu. Polega na tym, że jeden solista występuje z akompaniamentem orkiestry. Utwór zazwyczaj złożony jest z trzech części w układzie szybka-wolna-szybka. Najwięksi twórcy: barok: Antonio Vivaldi, Giuseppe Tartini, Giovanni Battista Bononcini, Johann Sebastian Bach klasycyzm: Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven, (pl)
- 독주 협주곡(獨奏協奏曲, solo concerto, 솔로 콘체르토)은 관현악과 함께하는 멜로디 라인과 함께 하나의 독주악기를 장식하는 음악 형태이다. 즉, 하나의 독주악기와 관현악으로 구성되는 것이 가장 일반적 형태인데, 독주악기에 따라 피아노 협주곡·바이올린 협주곡 등으로 불린다. 합주협주곡과 다른 점은 독주악기가 보다 두드러진 움직임을 보이고 보다 오랜 시간 연주된다는 점이며, 교향곡에 맞먹을 정도의 깊은 세계를 표현할 수 있는 형식이다. 최초의 독주협주곡은 G. 토렐리(1658-1709), T. 알비노니(1671-1750) 등에 의한 것인데 1700년경에 공개되었고 또한 A. 비발디(1678경-1741/42)에 의해 확립되고 대규모의 형식으로 발전하였다. 그의 협주곡은 빠름－느림－빠름의 3악장으로 되어 있으며 각각 그 내부는 일련의 투티와 솔로로 이루어져 있다. 비발디의 형식을 이어받은 사람으로는 F. 제미니아니(1687-1763), G. 타르티니(1692-1770), P. 로카텔리(1693-1764), 헨델, 바흐, G. 텔레만(1681-1767) 등을 들 수 있다. (ko)
- Een soloconcerto of soloconcert is een concerto waarbij een solist een muzikale dialoog aangaat met de begeleidende groep, in dit geval meestal een orkest, bestaande uit strijkers of een meer uitgebreide symfonische bezetting. De solist kan theoretisch een instrumentist of een zanger zijn, maar er bestaan praktisch gezien geen concerti voor zang en orkest (enige uitzondering misschien: het Opus 82 van Reinhold Glière). (nl)
|
