| dbo:abstract
|
- Tit Larci Flavus (en llatí: Titus Lartius Flavus) va ser un magistrat romà que va exercir com a cònsol l'any 501 aC. Era germà del cònsol Espuri Larci Flavus. Formava part de la gens Làrcia. Va ser cònsol per segona vegada el 498 aC. Surt d'una nissaga etrusca, i el seu nomen també apareix escrit Lartius, Larcius o Largius. En aquest segon consolat va conquerir la ciutat de Fidenae. L'any 498 aC la cúria o senat va considerar necessari crear la figura del dictador (només 10 anys després de l'expulsió dels Tarquinis) limitada a sis mesos, però inapel·lable i per tant més completa que la monarquia. Flavus va ser el primer dictador i el seu col·lega li va entregar l'imperium i va ser nomenat magister equitum. Va elaborar el cens i va presidir els comicis consulars, i va deixar el càrrec abans de finalitzar. Potser va dedicar un temple a Saturn o el Capitoli al turó Capitolí. En els disturbis provocats pels plebeus amenaçats pels deutes (494 aC) va recomanar mesures conciliatòries. L'any 493 aC el senat el va enviar a parlamentar amb els plebeus del mont Sagrat i el mateix any va ser llegat del cònsol Pòstum Comini, al setge de Corioli. (ca)
- Titus Larcius Flavus oder Rufus aus der gens Larcia war der Überlieferung nach in den Jahren 501 und 498 v. Chr. römischer Konsul. Seine Kollegen waren Postumus Cominius bzw. Quintus Cloelius Siculus. Während seines ersten Konsulats wurde er zum ersten Diktator der römischen Republik ernannt. Das Cognomen Flavus findet sich bei Dionysios, Hydatius von Aquae Flaviae und im Chronicon Paschale; sowie das Cognomen Rufus beim Chronograph von 354. Livius nennt ihn ohne Cognomen, Cassiodor führt ihn als T. Largus. Seine Ernennung zum Diktator wird erstmals von Cicero in dessen Werk De re publica erwähnt, der sie ins neunte Jahr nach Vertreibung der Könige versetzt, also 501 oder 500 v. Chr. Über seine Diktatur ist nichts Bestimmtes überliefert. Titus Larcius ist in der Überlieferung eng mit der Weihung des Saturntempels verbunden. Robert Werner sieht in Larcius einen „praetor maximus“ der Königszeit, der kein Amt während der Republik innehatte. (de)
- Tito Lartzio Flavo (latinez Titus Larcius Flavus), erromatar kontsul bat izan zen, bi kontsulalditan: K.a. 501ean eta K.a. 498an. Espurio Lartzioren anaia eta Larcia gensekoa zen. Bere cognomena den Flavo, egileren batzuetan baino ez da aurkitzen. Tito Liviok, cognomenik barik deitzen du, bere benetako cognomena zen Rufo, historialariek zergatik ez duten erabiltzen ezagutzen ez delarik. Bere bigarren kontsulaldian, Fidenas hiria hartu zuen. Senatuari zion errespetua, Dionisioren arabera, bere garaiko erromatar jeneralen harrokeriarekin kontrastatzen da. K.a. 498an, Tarkinio Superbo erregea kanporatu eta hamar urtera, Kuriak, magistratura berri bat sortzea beharrezko ikusten du: diktadura, sei hilabeteko iraupenera mugatua, baina, denbora honen barnean, erabateko botereak zituena, bere autoritateari elegiterik jartzea ezinezkoa baitzen. Tito Lartzio Flavo lehen diktadore izendatua izan zen, eta magister equitum izendatu zuen bere kidea. Hiritarren errolda bat egin zuen, Erromak latindarrekin zituen tirabirak konpondu zituen, eta, kontsul izateko hauteskundeen presidente izan ondoren, bere magistraturari uko egin zion beronen tartea amaitu baino lehen. K.a. 493an, Senatuak, plebearekin, hau Mendi Sakratuan banandu zenean negoziatzera bidali zuenetako bat izan zen, eta, urte berean, Postumo Kominio Aurunko kontsularen legatu bezala aritu zen, Coriolos volskotar hiriaren setioan. (eu)
- Tito Larcio fue un político y militar romano de los siglos VI y V a. C. perteneciente a la gens Larcia. (es)
- Titus Larcius Flavus est un homme d'État romain qui est le premier magistrat investi de la dictature en 501 ou 498 av. J.-C. Comme la plus grande partie des hommes et des institutions de cette époque romaine, la réalité de son existence historique et de ses actions n'est pas assurée, les sources lacunaires présentent des récits et des traditions considérablement réécrits et déformés. (fr)
- Titus Larcius (surnamed Flavus or Rufus; fl. c. 501–493 BC) was a Roman general and statesman during the early Republic, who served twice as consul and became the first Roman dictator. (en)
- Tito Larcio Flavo (in latino Titus Larcius; ... – ...; fl. VI-V secolo a.C.) è stato un politico romano del VI e del V secolo a.C., membro di una famiglia etrusca (cfr. Lars Tolumnius, Lars Porsena) insediata a Roma da molto tempo. (it)
- ティトゥス・ラルキウス・フラウス（ラテン語: Titus Larcius Flavus、生没年不詳）もしくはルフス（ラテン語: Rufus）は、共和政ローマ初期（紀元前6世紀）の政治家、軍人。二度執政官を務め、更にローマで初の独裁官に就任したとされる。 (ja)
- Titus Lartius Flavus was een Romeinse politicus en broer van Spurius Lartius Rufus. Hij was in 501 v.Chr. consul. In hetzelfde jaar werd hij tot eerste dictator tegen de verbonden Latijnen gekozen, ofschoon Dionysius van Halicarnassus deze benoeming in 498 v.Chr. plaatst, waarin hij de stad Fidenae tot overgave dwong en eerst daarna de dictatuur zou hebben verkregen, toen de met schulden beladen plebejers in de Latijnse Oorlog de krijgsdienst weigerden. Zijn magister equitum was Spurius Cassius Vecellinus. T Lartius liet terstond al de burgers opschrijven en al de weerbare manschappen opnieuw in centuriën verdelen. Met de Latijnen bracht hij een wapenstilstand tot stand. In 496 v.Chr. na de Slag bij het Meer van Regillus was Lartius voor de herstelling van de vroegere betrekkingen met de Latijnen en een zachte behandeling van de overwonnenen. Later na de uitwijking van de plebs naar de Heilige Berg (secessio plebis, 494 v.Chr.), toen hij mogelijk praefectus urbi was, en in het volgende jaar (493 v.Chr.) bij de onderhandelingen met het volk, waaraan hij als gezant van de senaat deelnam, was hij van mening, om aan het gezamenlijke volk zijn schulden kwijt te schelden, waardoor hij de patriciërs tegen zich innam. (nl)
- Tito Lárcio (em latim: Titus Lartius), cujo sobrenome era Flavo (em latim: Flavus) ou Rufo (em latim: Rufus), foi um político romano da gente eleito cônsul por duas vezes, em 501 e 489 a.C., com Póstumo Comínio Aurunco e Quinto Clélio Sículo. Foi também o primeiro ditador romano em 501 a.C. Era irmão de Espúrio Lárcio, cônsul em 506 e 490 a.C.. (pt)
- Тит Ларций Флав или Руф (лат. Titus Lartius Flavus или Rufus) — политический деятель первых лет Римской республики, дважды консул, первый римский диктатор. (ru)
- Тит Ла́рцій Флав або Тит Ларцій Руф (лат. Titus Lartius Flavus, Titus Lartius Rufus; ? — після 493 року до н. е.) — політичний, державний та військовий діяч Римської республіки, консул 501 та 498 років до н. е. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Tito Larcio fue un político y militar romano de los siglos VI y V a. C. perteneciente a la gens Larcia. (es)
- Titus Larcius Flavus est un homme d'État romain qui est le premier magistrat investi de la dictature en 501 ou 498 av. J.-C. Comme la plus grande partie des hommes et des institutions de cette époque romaine, la réalité de son existence historique et de ses actions n'est pas assurée, les sources lacunaires présentent des récits et des traditions considérablement réécrits et déformés. (fr)
- Titus Larcius (surnamed Flavus or Rufus; fl. c. 501–493 BC) was a Roman general and statesman during the early Republic, who served twice as consul and became the first Roman dictator. (en)
- Tito Larcio Flavo (in latino Titus Larcius; ... – ...; fl. VI-V secolo a.C.) è stato un politico romano del VI e del V secolo a.C., membro di una famiglia etrusca (cfr. Lars Tolumnius, Lars Porsena) insediata a Roma da molto tempo. (it)
- ティトゥス・ラルキウス・フラウス（ラテン語: Titus Larcius Flavus、生没年不詳）もしくはルフス（ラテン語: Rufus）は、共和政ローマ初期（紀元前6世紀）の政治家、軍人。二度執政官を務め、更にローマで初の独裁官に就任したとされる。 (ja)
- Tito Lárcio (em latim: Titus Lartius), cujo sobrenome era Flavo (em latim: Flavus) ou Rufo (em latim: Rufus), foi um político romano da gente eleito cônsul por duas vezes, em 501 e 489 a.C., com Póstumo Comínio Aurunco e Quinto Clélio Sículo. Foi também o primeiro ditador romano em 501 a.C. Era irmão de Espúrio Lárcio, cônsul em 506 e 490 a.C.. (pt)
- Тит Ларций Флав или Руф (лат. Titus Lartius Flavus или Rufus) — политический деятель первых лет Римской республики, дважды консул, первый римский диктатор. (ru)
- Тит Ла́рцій Флав або Тит Ларцій Руф (лат. Titus Lartius Flavus, Titus Lartius Rufus; ? — після 493 року до н. е.) — політичний, державний та військовий діяч Римської республіки, консул 501 та 498 років до н. е. (uk)
- Tit Larci Flavus (en llatí: Titus Lartius Flavus) va ser un magistrat romà que va exercir com a cònsol l'any 501 aC. Era germà del cònsol Espuri Larci Flavus. Formava part de la gens Làrcia. Va ser cònsol per segona vegada el 498 aC. Surt d'una nissaga etrusca, i el seu nomen també apareix escrit Lartius, Larcius o Largius. En els disturbis provocats pels plebeus amenaçats pels deutes (494 aC) va recomanar mesures conciliatòries. L'any 493 aC el senat el va enviar a parlamentar amb els plebeus del mont Sagrat i el mateix any va ser llegat del cònsol Pòstum Comini, al setge de Corioli. (ca)
- Titus Larcius Flavus oder Rufus aus der gens Larcia war der Überlieferung nach in den Jahren 501 und 498 v. Chr. römischer Konsul. Seine Kollegen waren Postumus Cominius bzw. Quintus Cloelius Siculus. Während seines ersten Konsulats wurde er zum ersten Diktator der römischen Republik ernannt. Das Cognomen Flavus findet sich bei Dionysios, Hydatius von Aquae Flaviae und im Chronicon Paschale; sowie das Cognomen Rufus beim Chronograph von 354. Livius nennt ihn ohne Cognomen, Cassiodor führt ihn als T. Largus. (de)
- Tito Lartzio Flavo (latinez Titus Larcius Flavus), erromatar kontsul bat izan zen, bi kontsulalditan: K.a. 501ean eta K.a. 498an. Espurio Lartzioren anaia eta Larcia gensekoa zen. Bere cognomena den Flavo, egileren batzuetan baino ez da aurkitzen. Tito Liviok, cognomenik barik deitzen du, bere benetako cognomena zen Rufo, historialariek zergatik ez duten erabiltzen ezagutzen ez delarik. Bere bigarren kontsulaldian, Fidenas hiria hartu zuen. Senatuari zion errespetua, Dionisioren arabera, bere garaiko erromatar jeneralen harrokeriarekin kontrastatzen da. (eu)
- Titus Lartius Flavus was een Romeinse politicus en broer van Spurius Lartius Rufus. Hij was in 501 v.Chr. consul. In hetzelfde jaar werd hij tot eerste dictator tegen de verbonden Latijnen gekozen, ofschoon Dionysius van Halicarnassus deze benoeming in 498 v.Chr. plaatst, waarin hij de stad Fidenae tot overgave dwong en eerst daarna de dictatuur zou hebben verkregen, toen de met schulden beladen plebejers in de Latijnse Oorlog de krijgsdienst weigerden. Zijn magister equitum was Spurius Cassius Vecellinus. (nl)
|
