Sigmund Freud
Sigmund Freud (6 Mei 1856 - 23 September 1939) was 'n Oostenrykse neuroloog en die stigter van die psigoanalitiese tradisie binne die sielkunde, 'n beweging wat die teorie dat onderbewuste motiewe baie optrede beheer, gewild gemaak het. Hy het geïnteresseerd geraak in hipnose en hoe dit geestesiekes kon help. Hy het later hipnose laat vaar en eerder vrye assosiasie en droomanalise verkies, deur wat nou bekend staan as "die pratende genesing" te ontwikkel. Dit het die kernelemente van psigoanalise geword. Freud het veral belanggestel in wat toe histerie genoem is.
| Sigmund Freud | |
| |
Freud, deur Max Halberstadt (1921).
| |
| Geboortenaam | Sigismund Schlomo Freud |
|---|---|
| Gebore | 6 Mei 1856 Freiberg in Mähren, Morawië, Keiserryk Oostenryk (tans Příbor, Tsjeggië) |
| Oorlede | 23 September 1939 (op 83) Londen, Engeland |
| Nasionaliteit |  Oostenryk
|
| Vakgebied | neurologie, psigoterapie, psigoanalise |
| Instelling(s) | Universiteit van Wene |
| Alma mater | Universiteit van Wene (MD, 1881) |
| Ander akademiese adviseur(s) | Franz Brentano Ernst Brücke Carl Claus |
| Bekend vir | Psigoanalise |
| Beïnvloed deur | Franz Brentano, Jean-Martin Charcot, Goethe, Schopenhauer |
| Invloed op | Alfred Adler, Carl Jung en Jacques Lacan |
| Toekennings | Goethe-prys (1930) Buitelandse lid van die Royal Society |
| Handtekening | 
|
Freud se teorieë en sy behandeling van pasiënte was opspraakwekkend in die 19de-eeuse Wene, en word selfs vandag nog vurig gedebatteer. Freud se idees word gereeld bespreek en ontleed as werke van literatuur, filosofie en algemene kultuur, te midde van die aanhoudende debat oor hulle waarde as wetenskaplike en mediese verhandelinge.
Vroeë lewe
wysigHy het hom in Wene as medikus bekwaam en in die psigiatrie gespesialiseer. Mettertyd het hy ontdek dat sy pasiënte sielkundige probleme het wat deur 'n blote kennis van die fisiologie van die liggaam verklaar kan word.
Hy het in Parys gaan studeer onder die bekende geneesheer, Charcot. Die nuwe sielkundige tegniek van behandeling wat hy bestudeer het, was hipnose.
Vol vuur en ywer het Freud na Wene teruggekeer, maar is wreed ontnugter toe sy mediese kollegas en mede-psigiaters nie beïndruk was met sy gebruik van hipnose nie. Vir die psigiaters was dit "te sielkundig" en vir die akademiese sielkundiges was dit te onwetenskaplik.
Freud het homself as 'n sielkundige beskou, nie as 'n medikus nie, en hy het die ontleding van die geesteslewe van die mens sy lewenstaak gemaak. Aangesien dit egter grotendeels 'n ontleding van sy eie geesteslewe was, is dit kwalik verbasend dat Freud se persoonlike eienaardighede en eie lewensprobleme 'n groot rol speel in sy psigoanlitiese teorieë.
Sy vader, aan wie hy besonder geheg was, was 'n saggeaarde Joodse handelaar wat meermale ten aanskoue van sy seun, in die openbaar met minagting behandel is. Sy moeder was daarenteen 'n dominerende, ambisieuse persoon, wat haar seun vir 'n loopbaan in die politiek of in die regte wou voorberei. Haar seun moes 'n leier word, ongeag op watter terrein. Hierdie botsende persoonlikhede van sy ouers het reeds in sy kinderjare ernstige konflikte by Freud veroorsaak.
Struikelblokke
wysigToe sy vader te sterwe kom, het Freud behep geraak met sy eie dood. Op middeljarige leeftyd het hy mondkanker ontwikkel, waarvoor hy in die loop van 16 jaar 30 operasies moes ondergaan, sonder om genees te word. Toe sy leerstellinge uiteindelik 'n deurbraak begin maak in die mediese wêreld, het twee van sy getrouste volgelinge, Alfred Adler en Carl Jung, van hom weggebreek en hul eie rigting ingeslaan.
Bronnelys
wysig- KENNIS, vol 14, 1980, bl. 2728, ISBN 0 7981 0836 3
Sien ook
wysig
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Sigmund Freud.- Ego, Superego en Id
- Sigmund Freud birthplace PRIBOR in Czech language
