Jean Thurel

Jean Thurel, fusillier van die Touraine-regiment op 89-jarige ouderdom. Sy drie Médaillon Des Deux Épées-medaljes en sy Légion d’honneur -medalje is sigbaar in hierdie 1788-portret deur Antoine Vestier, wat in 1804 gewysig is om die Légion d’honneur in te sluit.

Jean Thurel, of Jean Theurel (Franse uitspraak: [tyʁɛl]; 6 September 1698 – 10 Maart 1807), was 'n fusillier van die Franse leër en 'n honderdjarige met 'n buitengewoon lang loopbaan wat gestrek het oor meer as 75 jaar diens in die Touraine Regiment. Thurel, gebore in die bewind van Lodewyk XIV en sterf tydens dié van Napoleon I, het in drie verskillende eeue geleef.

Militêre loopbaan

Die beleg van Bergen in 1747, waarin Franse magte onder bevel van die Comte de Lowendal Nederlandse magte onder bevel van goewerneur-generaal Cronström verslaan het.

Thurel is gebore in Orain, Boergondië in 1698. Hy het op 17 September 1716 op 18-jarige ouderdom by die Régiment de Touraine aangesluit en het altesaam 75 jaar lank daar gedien, onder Lodewyk XV van Frankryk en Lodewyk XVI van Frankryk, tot 29 Januarie 1792.

Thurel is by twee geleenthede ernstig in die geveg gewond. In 1733, tydens die beleg van Kehl, is hy met 'n musket in die bors geskiet, en by die Slag van Minden in 1759 het hy sewe swaardhoue ontvang, waaronder ses in die kop. Drie van sy broers is in die Slag van Fontenoy in 1745 gedood. Een van Thurel se seuns was 'n korporaal en 'n veteraan in dieselfde geselskap; hy het gesterf in die Slag van die Saintes, 'n vlootgeveg wat op 12 April 1782 aan die kus van Dominica, Wes-Indiese Eilande tydens die Amerikaanse Onafhanklikheidsoorlog plaasgevind het.

Thurel, 'n goed gedissiplineerde soldaat van die linie-infanterie, is slegs een keer gedurende sy hele loopbaan vermaan, tydens die 1747-beleg van Bergen op Zoom, terwyl die Franse troepe die stadskern beset het. Hy is vermaan omdat die deure van die vesting gesluit was, het hy oor die muur geklim om toegang te verkry sodat hy nie die oproep sou mis nie. Nog 'n voorbeeld van Thurel se dissipline en fisieke fiksheid het in 1787 voorgekom. Toe sy regiment beveel is om na die kus te marsjeer om op skepe van die Franse Vloot te gaan, is hy weens sy hoë ouderdom die geleentheid gebied om in 'n koets te reis. Die 88-jarige Thurel het die aanbod geweier en die hele afstand te voet gemarsjeer en gesê dat hy nog nooit tevore per koets gereis het nie en op daardie stadium nie van plan was om dit te doen nie. Sy nederigheid is duidelik in sy onwrikbare weiering om enige bevorderings te aanvaar; hy het sy hele militêre loopbaan 'n laaggeplaaste fusillier gebly.

Eerbewyse en toekennings

Médaillon Des Deux Épées waarvan Thurel drie medaljes ontvang het.

In die hoop om verlenging van dienssyfers te verbeter, het Lodewyk XV die Médaillon Des Deux Épées ('Medalje van die Twee Swaarde') deur koninklike besluit in 1771 ingestel. Dit was die eerste militêre toekenning in Frankryk waarvoor 'n voessoldaat in aanmerking kon kom. Hierdie medalje is aanvanklik toegeken aan soldate wat in die Franse weermag gedien het, as 'n beloning vir hul lang lewe van diens. Die dekreet is in 1774 uitgebrei sodat matrose van die Franse Vloot ook in aanmerking gekom het om die medalje te ontvang. 'n Soldaat of matroos sal 24 jaar lank moet diens doen om vir die Médaillon Des Deux Épées in aanmerking te kom. Thurel is bekroon met twee Médaillon Des Deux Épées in 1771, die jaar wat die medalje ingestel is, ter erkenning van die twee tydperke van 24 jaar (1716–1740 en 1740–1764) waartydens hy tot dan gedien het.

Soortgelyke Légion d'Honneur-medalje is deur Napoleon I aan Thurel toegeken.

Op 8 November 1787 is Thurel aan die koninklike hof by die Paleis van Versailles voorgestel. Die 33-jarige koning van Frankryk, Lodewyk XVI, het die 88-jarige [teenstrydige] weermag privaat op 'n respekvolle wyse as "vader" aangespreek en gevra of Thurel sou verkies om die Ordre Royal et Militaire de Saint-Louis ('Koninklike en Militêre Orde van Saint Louis') toegeken te word of 'n derde Médaillon Des Deux Épées-medalje, ter erkenning van die tydperk van 1764 tot 1788. Dit was 'n hoogs ongewone versoek - nie net omdat voetsoldate en onderoffisiere normaalweg nie in aanmerking kom om die Ordre Royal et Militaire de Saint-Louis te ontvang nie, wat gereserveer was vir bevelvoerende offisiere van die leër of die vloot - maar ook omdat Thurel nog vier maande militêre diensplig gehad het om te voltooi voordat hy in aanmerking kom vir 'n derde Médaillon Des Deux Épées-medalje. Thurel het gekies om 'n derde Médaillon Des Deux Épées te ontvang, op voorwaarde dat die koning self die medalje aan sy uniform heg. Lodewyk XVI het Thurel sy wens toegestaan. Die Comte d'Artois het Thurel sy swaard aangebied, en die dames van die hof het 'n koets tot sy beskikking gestel tydens sy verblyf in die Parys-omgewing. Die koning het ook aan Thurel 'n jaarlikse pensioen van 300 livres toegestaan. Baie min mans het ooit die 48 jaar van militêre diens voltooi wat vereis word om 'n tweede medalje te ontvang. Thurel was die enigste een wat dit drie keer ontvang het. In 1788 het die offisiere van sy regiment gesamentlik betaal vir 'n portret van Thurel wat deur Antoine Vestier geskilder word (sien hierbo).

Op 26 Oktober 1804, op die ouderdom van 106, het Thurel een van die eerste ontvangers geword van die nuutgestigte Ordre National de la Légion d'Honneur ('Nasionale Orde van die Legioen van Eer'), die hoogste toekenning in Frankryk. Napoleon I het hom ook beloon met 'n pensioen van 1 200 frank. Hy is later as die "oudste soldaat van Europa" voorgestel. Hy het gedurende sy merkwaardige lang lewe gesond gebly in liggaam en gees. Hy sterf in Tours op 10 Maart 1807, op die ouderdom van 108, na 'n kort siekbed.