Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Gaan na inhoud

Johannes IV Laskaris

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Johannes IV Doukas Laskaris
Keiser van die Romeine
(aanspraakmaker)
Johannes IV, uit ’n manuskrip van die 15de eeu.
Johannes IV, uit ’n manuskrip van die 15de eeu.
Titel Keiser van Nicea
(aanspraakmaker: Bisantynse keiser)
Bewind 18 Augustus 1258 - 25 Desember 1261
Voorganger Theodorus II Laskaris
Opvolger Michael VIII Palaiologos (Bisantynse Ryk)
Gebore 25 Desember 1250
Oorlede Omstreeks 1305
Dinastie Laskaris
Vader Theodorus II Laskaris
Moeder Elena van Bulgarye
Godsdiens Oosters-Ortodoks

Johannes IV Doukas Laskaris (Grieks: Ἰωάννης Δ΄ Δούκας Λάσκαρις, Iōannēs IV Doukas Laskaris; 25 Desember 1250 – omstreeks 1305) was van 1258 tot 1261 keiser van die Niceense Ryk. Dit was een van die Griekse state wat gestig is uit oorblyfsels van die Bisantynse Ryk nadat Rooms-Katolieke van die Vierde Kruistog die stad Konstantinopel in 1204 oorgeneem en die Latynse Ryk gestig het.

Johannes was die enigste seun van keiser Theodorus II Laskaris en Elena van Bulgarye.

Bewind

[wysig | wysig bron]

Johannes IV was net sewe jaar oud tot sy pa dood is en hy die troon geërf het. Die jong monarg was die laaste lid van die Laskaris-dinastie. Sy regent was oorspronklik die burokraat George Mouzalon, maar hy is deur die adel vermoor en hulle leier, Michael Palaiologos, het die pos oorgeneem. Kort daarna, op 1 Januarie 1259 het Palaiologos homself medekeiser Michael VIII gemaak.

Nadat Michael Konstantinopel op 25 Julie 1261 van die Latynse Ryk verower het, is Johannes IV in Nicea agtergelaat. Hy is op sy 11de verjaardag, 25 Desember 1261, in opdrag van Michael verblind.[1] Dit het hom ongeskik vir die troon gemaak en hy is verban en in ’n fort in Bithinië opgesluit.

Johannes het die res van sy lewe as ’n monnik onder die naam Joasaph[2] deurgebring.[3]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Hackel 2001, p. 71
  2. Donald M. Nicol, The Last Centuries of Byzantium, 1261–1453, 2de uitg. (Cambridge: University Press, 1993), p. 246
  3. Gharipour Mohammad. "Sacred Precincts: The Religious Architecture of Non-Muslim Communities Across the Islamic World" BRILL, 14 November 2014. ISBN 9004280227 p. 147

Bykomende bronne

[wysig | wysig bron]
  • Hackel, Sergei (2001). The Byzantine saint (2001 uitg.). St Vladimir's Seminary Press. ISBN 0-88141-202-3. {{cite book}}: Ongeldige |ref=harv (hulp)
  • Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia