Mariner 2

'n Model van Mariner 2 word aan President Kennedy gewys tydens 'n vergadering met die NASA beamptes na die suksesvolle voltooiing van die sending, 1963

Mariner 2 (Mariner-Venus 1962), is die eerste Amerikaanse onbemande ruimtetuig wat 'n naby verbyvlug met 'n planeet suksesvol voltooi het. Dit is ook die eerste suksesvolle sending van die Mariner-program. Die ruimtetuig is 'n vereenvoudige weergawe van Blok 1 ruimtetuie van die Ranger-program en 'n presiese weergawe van Mariner 1. Die sendings van Mariner 1 en Mariner 2 staan bekend as die Mariner R sendings. Aanvanklik was die plan dat die ruimtetuie met die Atlas-Centaur vuurpyl gelanseer sou word maar ernstige ontwikkelings probleme met die Centaur het tot gevolg gehad dat die baie kleiner fase twee vuurpyl, Agena B, gebruik is. As gevolg hiervan is die ontwerp van die Mariner-R ruimtetuie baie vereenvoudig omrede die Agena B minder vrag kon dra. Daar was aansienlik minder instrumentasie aan boord, in vergelyking met die Sowjetunie se Wenera sondeerders van die tyd. Die televisie kamera is ook uitgelaat, die Agena B het ongeveer die helfte dra vermoë as die Sowjet se Molnija 8K78 vuurpyl. Mariner 2 was gelanseer op 27 Augustus 1962 en het op 'n afstand van 34,773 km verby Venus gevlieg op 14 Desember 1962.

Die Mariner sondeerder bestaan uit 'n 100 cm diameter seskantige romp, waaraan die sonkragpanele, arms waarop instrumente geheg is en antennes gemonteer is. Die wetenskaplike instrumente aan boord is: twee radiometers (een elk vir die mikrogolf en infrarooi gedeeltes van die elektromagnetiese spektrum, 'n mikrometeoriet sensor, 'n son plasma sensor, 'n gelaaide deeltjie sensor en 'n magnetometer. Hierdie instrumente is ontwerp om metings te neem van die temperatuur verspreiding op die oppervlakte van Venus asook basiese metings van Venus se atmosfeer te neem.

Die primêre doelwit was om soveel as moontlik kommunikasie oor die omgewing van Venus van die ruimtetuig te ontvang en ook om radiometriese temperatuur metings te neem van die planeet. 'n Tweede doelwit was om die interplanetêre magnetiese veldsterkte te meet asook die gelaaide deeltjies.

Op pad na Venus het Mariner 2 die sterkte van die sonwind gemeet, dit is gelaaide deeltjies wat vanaf die son vloei, en die lesing het die meting van Loena 1 in 1959 bevestig. Dit het ook tussen planetêre stof gemeet, wat toe blyk skaarser te wees as wat verwag is. Mariner 2 het ook hoë-energie deeltjies wat van die son af beweeg bespeur, asook kortstondige sonuitbarstings. Dit het ook kosmiese strale van buite die sonnestelsel bespeur. Toe dit verby Venus gevlieg het op 14 Desember 1962 het die twee radiometers die planeet skandeer en gevind dat Venus se wolke koel is maar die oppervlakte buitegewoon warm is.