Papillon
| Papillon | |
|---|---|
| |
| Regisseur | Franklin J. Schaffner |
| Produksieleier | Robert Dorfmann Franklin J. Schaffner Ted Richmond |
| Draaiboek | Dalton Trumbo Lorenzo Semple jr., geskoei op die boek Papillon deur Henri Charrière |
| Met | Steve McQueen Dustin Hoffman |
| Musiek deur | Jerry Goldsmith |
| Kinematografie | Fred J. Koenekamp |
| Redigeerder | Robert Swink |
| Verspreider | Allied Artists (in VSA), Columbia Pictures (buite VSA) |
| Uitgereik | 1973 |
| Speeltyd | 150 min. |
| Land | VSA |
| Taal | Engels |
| IMDb-profiel | |
Papillon is ’n prent van 1973 wat deur Franklin J. Schaffner geregisseer is. Dit is geskoei op die outobiografie met dieselfde naam deur die Franse gevangene Henri Charrière.
Die hoofrolspeler is Steve McQueen as Charrière ("Papillon"), en Dustin Hoffman is Louis Dega. Omdat die prent op afgeleë plekke geskiet is, was dit taamlik duur vir dié tyd (dit het $12 miljoen gekos), maar dit het binne die eerste jaar meer as dubbel dié bedrag ingebring.[1] Die prent se naam is Frans vir "skoenlapper" en verwys na Charrière se tatoe en bynaam.
Storielyn
[wysig | wysig bron]Bederwingswaarskuwing: Die storielyn of storie se einde volg hieronder.
In die Frankryk van 1930 word Henri Charrière (Steve McQueen), ’n inbreker met die bynaam Papillon vanweë die tatoe van ’n skoenlapper op sy bors, verkeerdelik skuldig bevind aan moord. Hy word gevonnis tot lewenslange gevangenisstraf in die strafkolonie van Frans-Guiana. Op pad daarheen ontmoet hy ’n ander gevangene, Louis Dega (Dustin Hoffman), ’n vervalser en verduisteraar wat oortuig daarvan is dat sy vrou sy vrylating sal bewerkstellig. Dega huur Papillon as sy lyfwag, maar die twee raak eindelik bevriend.
Nadat Papillon vir Dega teen ’n sadistiese tronkbewaarder verdedig het, word hy tot eensame opsluiting gevonnis. Uit dankbaarheid smokkel Dega ekstra kos na hom. Toe dit ontdek word, verminder bewaarders Papillon se kosrantsoen met die helfte en dink hulle sal hom so dwing om te verklap wie vir hom die ekstra kos gebring het. Hoewel Papillon eindelik insekte moet eet om te oorleef en byna kranksinnig raak, weier hy om Dega te verraai. Hy word ná twee jaar uit eensame opsluiting vrygelaat, waarvan hy ses maande in algehele donkerte en op ’n halfrantsoen deurgebring het. Uit dankbaarheid wil Dega vir Papillon terugbetaal, maar dié sê hy hoef nie. Eindelik beplan Papillon om met Dega se hulp te ontsnap. Nog ’n gevangene, Clusiot (Woodrow Parfrey), met wie Papillon en Dega al lank bevriend is, wil saamgaan en Papillon stem in. Hoewel Papillon ook vir Dega saamnooi, wys hy die aanbod van die hand omdat hy steeds glo sy vrou sal hom vrygelaat kry.
Terwyl Papillon in die siekeafdeling herstel, ontmoet hy ’n gay ordonnans, André Maturette (Robert Deman), wat daarop aandring om saam te ontsnap. Die gevangenes koop ’n bewaarder om wat belowe om vir hulle ’n boot te gee. Tydens die ontsnapping slaan ’n bewaarder Clusiot bewusteloos, maar Dega besluit om saam met Papillon en Maturette te ontsnap. Die drie kry dit reg, hoewel Dega sy enkel ernstig beseer in die proses. Nadat hulle die bewaarder betaal het, vind hulle uit die boot is nie seewaardig nie en dat Dega se enkel gebreek is. ’n Plaaslike pelsjagter (John Quade), wat onthul dat die bewaarder baie gevangenes so bedrieg en hulle deur kopjagters laat vang, het die wagtende kopjagters vermoor. Hy verwys Papillon na ’n nabygeleë melaatse kolonie, waar hulle voorraad en ’n boot kry.
Nadat hulle die vasteland bereik het, word die drie deur ’n groep soldate gekonfronteer. Die soldate begin skiet en neem Maturette en Dega in hegtenis. Nadat Papillon die soldate ontwyk het, bly hy lank saam met ’n plaaslike stam. Toe hy een oggend wakker word, vind hy uit hulle is sonder hom vort. Hulle het egter ’n klein sakkie pêrels agtergelaat waarmee hulle met Westerlinge handel gedryf het. By ’n polisiekontrolepunt betaal Papillon ’n non met ’n pêrel sodat hy by haar geselskap kan aansluit, en hy gaan saam met haar na haar klooster. Nadat hy erken het hy is ’n voortvlugtige maar dit duidelik gemaak het hy is nie ’n moordenaar nie, vra Papillon die moederowerste om daar weg te kruip en los die res van die pêrels by haar om sy goeie bedoelings te toon. Sy lewer hom egter aan die owerheid uit en hou die pêrels. Sy regverdig dit deur te sê as hy skuldig is aan moord, het hy die armes met sy skenking gevoed; as hy onskuldig is, sal God in die tronk oor hom waak.
As straf vir sy ontsnapping moet Papillon vyf jaar lank in eensame opsluiting bly. Sy hare is grys toe hy eindelik vrygelaat word. Hy sien Maturette, wat aan die sterf is. Later sien hy hoe die owerhede Maturette se lyk in die water vol haaie gooi. Papillon word na die verafgeleë Devil's Island geskuif waar hy weer vir Dega ontmoet. Van ’n hoë rots af hou hy die branders dop en sien elke sewende golf wat in ’n klein hawe inrol, skiet van die rotse af terug en is sterk genoeg om hom die see in te voer. Hy maak twee vlotte van sakke kokosneute en probeer Dega oorreed om saam te kom, maar hy weier. Daarna spring Papillon van die rots af en dryf weg die see in.
’n Verteller sê aan die einde dat Papillon die res van sy lewe vry was. Hy het die tronk, wat in 1953 gesluit is, oorleef. Die tronk word gewys waar dit verlate en toegegroei is.
Belangrikste akteurs
[wysig | wysig bron]- Steve McQueen as Henri Charrière (Papillon)
- Dustin Hoffman as Louis Dega
- Victor Jory as die Indiërhoof
- Don Gordon as Julot
- Anthony Zerbe as die hoof van die melaatse kolonie
- Robert Deman as André Maturette
- Woodrow Parfrey as Clusiot
Produksie
[wysig | wysig bron]Papillon is op verskeie plekke in Spanje en Jamaika verfilm.[2] Die strafkolonie-tonele is in Jamaika verfilm, maar die beroemde toneel waar Papillon van die rots af spring, is in Maui, Hawaii, geskiet.[3] McQueen het daarop aangedring om self die sprong uit te voer.[4] Die skrywer van die boek, Henri Charrière, het as konsultant opgetree tydens die verfilming.
Ontvangs
[wysig | wysig bron]Die bekroonde resensent Roger Ebert het die prent twee uit vier sterre gegee toe dit die eerste keer uitgereik is. Volgens hom was die grootste tekortkoming dat die gehoor nie ’n belangstelling ontwikkel in McQueen en Hoffman se karakters nie: "Jy weet iets is verkeerd as jy wil hê die held moet ontsnap net sodat die fliek kan eindig."[5] Sedert die laat 20ste eeu word Papillon beskou as ’n klassieke avontuurfliek. Dit het tans ’n punt van 82% op Rotten Tomatoes (uit 22 resensies).
In Oktober 2015 is aangekondig Red Granite werk aan ’n nuwe weergawe van die prent met die Deen Michael Noer as regisseur.[6]
Pryse
[wysig | wysig bron]Papillon is in 1974 benoem vir ’n Oscar vir beste oorspronklike musiek (Jerry Goldsmith) en ’n Golden Globe vir beste akteur in ’n drama (McQueen).
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "Movie location and cost information" Geargiveer 8 November 2014 op Wayback Machine, TV Guide
- ↑ "Hondarribia". casa.co.uk (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Augustus 2018. Besoek op 6 Januarie 2015.
- ↑ Franklin J. Schaffner (Scarecrow Filmmakers Series) (1985), Scarecrow Publishing, p. 381. ISBN 978-0-8108-1799-9
- ↑ Sandford, Christopher. Steve McQueen: The Biography. (2002), Taylor Trade Publishing, p. 247. ISBN 978-0-87833-307-3
- ↑ "Papillon Movie Review & Film Summary (1973)". Chicago Sun-Times (in Engels). 16 Desember 1973. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Oktober 2011. Besoek op 17 Augustus 2021.
- ↑ "Steve McQueen's 'Papillon' Gets Remake". Variety (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Desember 2019. Besoek op 8 Oktober 2015.
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]- Papillon op IMDb
- Papillon by Rotten Tomatoes
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
