Paul-Henri Spaak

	Paul-Henri Spaak
	; Paul-Henri Spaak in 1957
	31ste Eerste Minister van België
	Ampstermyn; 20 Maart 1947 – 11 Augustus 1949
Monarg	Karel
Voorafgegaan deur	Camille Huysmans
Opgevolg deur	Gaston Eyskens
	Ampstermyn; 13 Maart 1946 – 31 Maart 1946
Monarg	Karel
Voorafgegaan deur	Achille Van Acker
Opgevolg deur	Achille Van Acker
	Ampstermyn; 15 Mei 1938 – 22 Februarie 1939
Monarg	Leopold III
Voorafgegaan deur	Paul-Émile Janson
Opgevolg deur	Hubert Pierlot
2de Sekretaris-generaal van die Noord-Atlantiese Verdragsorganisasie
	Ampstermyn; 16 Mei 1957 – 21 April 1961
Voorafgegaan deur	Hastings Ismay
Opgevolg deur	Dirk Stikker
President van die Algemene Vergadering van die Europese Gemeenskap vir Steenkool en Staal
	Ampstermyn; 23 Julie 1952 – 1 Januarie 1954
Voorafgegaan deur	Nuwe amp
Opgevolg deur	Alcide De Gasperi
President van die Algemene Vergadering van die Verenigde Nasies
	Ampstermyn; 31 Maart 1946 – 20 Maart 1947
Voorafgegaan deur	Nuwe amp
Opgevolg deur	Oswaldo Aranha
Persoonlike besonderhede
Gebore	Paul-Henri Charles Spaak; 25 Januarie 1899 (125 jaar oud) ; Schaarbeek, België
Sterf	31 Julie 1972 (op 73); Braine-l'Alleud, België
Politieke party	Belgiese Werkersparty; elgiese Sosialistiese Party
Alma mater	Universiteit van Brussel

Paul-Henri Spaak (25 Januarie 1899, Schaerbeek – 31 Julie 1972, Brussel) was 'n Belgiese staatsman wat 'n groot rol in die Europese eenwording gespeel het.

Hy lieg oor sy leeftyd om aan die Eerste Wêreldoorlog deel te kan neem, maar hy word gevange geneem en word 'n krygsgevangene van die Duitsers. Ná die oorlog studeer hy regte aan die Université libre de Bruxelles en verdedig talle Kommuniste. Hy word lid van die Sosialistiese Party in 1920 en parlementslid in 1932. In die kabinet van Paul Van Zeeland word hy minister van Vervoer (1935) en Buitelandse sake (1936). Hy word eerste minister in 1938.

Tydens die Tweede Wêreldoorlog is hy in ballingskap in Engeland en hy word daar minister van buitelandse sake in die Belgiese regering in ballingskap. Hy stig saam met ander regerings in ballingskap die Benelux.^[1] Eerste probeer hy ook om Frankryk daarin te betrek, maar die Franse wil dat die Britte ook meedoen, wat hulle weier. Op 21 Oktober 1943 word die Benelux-verdrag tussen Nederland, België en Luxemburg geteken. Die tolooreenkoms volg op 5 September 1944.^[2]

In 1944 keer Spaak terug na Brussel. In 1945 word hy die eerste voorsitter van die eerste sitting van die Algemene Vergadering van die Verenigde Nasies.

Hy word ook die eerste voorsitter van die Parlementêre Assemblee van die Europese Gemeeskap vir Steenkool en Staal, wat later die Europese Parlement sal word.

Spaak was 'n groot proponent van Europese integrasie. Hy stel, met steun van die Benelux, in 1955 op die Konferensie van Messina voor om die Steenkool en Staal-gemeenskap aan te vul met 'n gemeenskaplike mark, 'n geïntegreerde transportstelsel en 'n gemeenskap vir kernenergie. Dit word in 1958 verwesenlik in die EEG en Euratom. Hy onderteken hierdie Verdrag van Rome vir België.^[3]

Van 1953 tot 1957 het hy ook burgemeester van Sint-Gillis gewees.

Verwysings

↑ europa.eu (fr) .
↑ ontstaansgeschiedenis van de benelux (nl) .
↑ "democraticunion" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Julie 2018.

[1] uropa.eu (fr) .

[2] tstaansgeschiedenis van de benelux (nl) .

[3] "democraticunion" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Julie 2018.

[1]

[2]

[3]