Priaschterbriaderschàft St. Pius X.

Dialäkt: Mìlhüüserdiitsch

s’ Sìnnbìld vu dr Priaschterbriaderschàft St. Pius X.: ìm Jesüs un ìn dr Mària-n-ìhra verainta Harza unt’r a Kritzeskroon

D’ Priaschterbriaderschàft St. Pius X. (làtiin. Fraternitas Sacerdotalis Sancti Pii X, Kìrzel FSSPX; umgàngsschprààchlig oft Piusbriaderschàft odd’r Piusbriader) ìsch a Priaschterverainigung vu kàthoolischa Tràdizionàlischta. Grìnda worra-n-ìsch sa ànna 1970 vum Arzbischoof Marcel Lefebvre z’ Ecône ìm Schwiizer Kàntoon Wallis. Ìhra Hàuiptziil ìsch d’ Üüssbìldung vu reemisch-kàthoolischa Priaschter, wo d’ làtiinischa Mass vu 1962 abhàlta. Mìt dr Zitt hàt d’ Briaderschàft ìmmer mehr Priaschter gwäijt un hàt zàhlriicha Seelsorgazäntra-n-ìn dr gànza Walt grìnda, wo „Priora“ haissa. Ìn jeedem Prior laawa zamma mehrera Priaschter ìn Gmainschàft un versorga ìn da Glàuiwiga ìn da Kàpalla, wo mìt’m Prior verbunda sìnn. Sa lehra àui àn da Schüala vu dr Briaderschàft. Dr Sìtz vu dr Piusbriaderschàft bfìndet sìch hìtt z’ Mänzinge-n-ìm Kàntoon Zuug.

D’ Priaschterbriaderschàft betràchtet sìch àls Bschtàndtail vu dr reemisch-kàthoolischa Kìrìch, àwwer lehnt s’ Zwaita Vàtikànischa Konzil (1962–1965) àb, un bsunders d’ näija Lehra um dr Religioonabund, Religioonsfräihait, Kollegialitäät vu da Bischääf so wia d’ Litürgiireform, wo-n-uff Ànordnung vum Konzil äntschtànda-n-ìsch. Dia Näijhaita betràchtet sa àls „modärnistisch“; sìe datta-n-a Bruch dàrschtälla mìt wàs d’ Kìrìch bisharig glehrt hàt. Schtàttdässa bfärdert sa-n-a Ärnäijerung vum Priaschtertumm so wia d’ „Verbraitung un Wìederhärschtällung vu dr achta kàthoolischa Lehr“. Sitter 2018 ìsch dr Itàlianer Davide Pagliarani dr Generààloowera vu dr Piusbriaderschàft. Finànziara düat sìch d’ Briaderschàft dur Schpanda.

Sitter 1975 hàt d’ Piusbruderschàft kää kànoonischa Schtàtüs meh ìn dr reemisch-kàthoolischa Kìrìch. Sa düat àlso ìhra Priaschterseminàra, Priora un Kàpalla ohna Ärlàuibniss un Kontrolla vu da kìrìchlicha Beheerda laita. Ànna 1988 hàt dr Lefebvre ìn viar Priaschter vu dr Briaderschàft —ìm Richard Williamson, em Alfonso de Galarreta, em Bernard Tissier de Mallerais un em Bernard Fellay— d’ Bischoofswäih gschpanda, ohna Ärlàuibniss vum Pàpscht Johànnis Pooli II. —kurz vorhar ìsch a Ainigungsversüach mìt da reemischa Beheerda gschaitert gsìì. Wial dia Wäiha geega dr kàthoolischa Kìrcharacht gschtoossa hann, sìnn àlla betailigta Litt üss dr reemischa Kìrìch üüssgschlossa worra. D’ religiöösa-n-Üüssschliassung hàt jedoch dr Benedikt XVI. ànna 2009 ruckgangig gmàcht; ’s ìsch àlso wahrend’ra kurza Zitt a Verhàndlungs- un Ärnecherungsverfàhra gsìì. M’r hann àlso glàuiwa, àss d’ Piusbriaderschàft wìeder ìn d’ Kìrìch iiglìedert wara wurd. Jedoch hann zàhlriicha Mìtglìeder vu da Piusbriader jeener Mìttelwaag kàtegoriischerwiis àbglehnt, àlso ìsch d’ Verseehnung gschaitert. Sitterhar ìsch d’ Lààg ìn’ma „Status quo“ blìewa: ìn da Àuiga vu da reemischa Beheerda lìegt d’ Piusbriaderschàft ìn’ra Gràuizoona zwìscha Bruch un schtìllschwiigenda Züaschtìmmung.

Ìn dr Vergàngahait hann mehrera Priaschter un Ààhanger vu dr Piusbriaderschàft äffentlig ìhra àntijìddischa Mainunga üssgrädd. ’S ìsch zem Biischpìel àm Farnsah a Interview vum Bischoof Williamson gsìì, wo-n-a Juudavernìchtungslöigner gsìì-n-ìsch. Dàs hàt a schwaara Kriisa ìm Benedikt XVI. siim Pontifikàt üssgleest, dänn d’ Sandung ìsch kurz noh dr Uffheewung vu dr religiöösa-n-Üüssschliassung üssgschtrààhlt worra. Schpeeter ìsch dr Williamson üss dr Piusbriaderschàft üüssgschlossa worra.

Lìteràtüür

• Jean Anzevui: Le Drame d’Ecône. Historique, analyse et documents. Valprint, Sion 1976.
• Wolfgang Beinert (Üüssg.): Vatikan und die Pius-Brüder. Anatomie einer Krise. Herder, Freiburg i.Br. 2009, ISBN 978-3-451-30279-4.
• Franz Xaver Bischof: Widerstand und Verweigerung – Die Priesterbruderschaft St.Pius X. Chronologie eines Schismas. In: Münchener Theologische Zeitschrift, 60 (2009), S. 234–246.
• Stephan Haering OSB: Rom und die Piusbruderschaft. Ein kirchenrechtlicher Blick auf die Vorgänge des ersten Halbjahres 2009. In: Münchener Theologische Zeitschrift, 60 (2009), S. 247–257.
• Peter Neuner: Eine neue Modernismuskrise? Theologiegeschichtliche Überlegungen zum Streit um die Piusbruderschaft. In: Münchener Theologische Zeitschrift, 60 (2009), S. 258–270.
• Andreas Pitsch: Die ekklesiologischen Irrlehren von Marcel Lefebvre. Entstehungsgeschichte, Rechtfertigung und Auswirkungen. Müstair: Verax, 2008; ISBN 978-3-909065-29-5.
• Alois Schifferle: Das Ärgernis Lefebvre. Informationen und Dokumente zur neuen Kirchenspaltung. Paulusverlag, Fribourg 1989, ISBN 3-7228-0211-3.
• Alois Schifferle: Die Pius-Bruderschaft. Informationen – Positionen – Perspektiven. Butzon & Bercker, Kevelaer 2009, ISBN 978-3-7666-1281-6.

Weblìnks

 Commons: Priesterbruderschaft St. Pius X. – Sammlig vo Multimediadateie

offiziälla Websitta

• FSSPX ìm Diitschlànd
• FSSPX ìm Frànkrììch
• FSSPX ìm Itàlia
• FSSPX ìn dr Schwiiz
• FSSPX ìm Eeschtriich

ìwwer d’ Gschìcht

• Peter J. Vere: A Canonical History of the Lefebvrite Schism. In: earthlink.net. 2009, archiviert vom Original am 15. Oktober 2004; abgruefen am 15. Dezember 2020 (änglisch). 
• Wolfgang Schrems: Dreißig Jahre unerlaubte Bischofsweihen. In: katholisches.info. 2021; abgruefen am 25. Dezember 2021. 
• Johannes Lorenz: Barrikaden der Verteidigung: 50 Jahre Priesterbruderschaft St. Pius X. In: katholisch.de. 13. Dezember 2020; abgruefen am 15. Dezember 2020. 

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Priesterbruderschaft_St._Pius_X.“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.