François Quesnay
François Quesnay (4 de xunu de 1694, Méré – 16 d'avientu de 1774, Versalles) foi un economista francés de la escuela fisiocrática, siendo d'oficiu médicu ciruxanu.
François Quesnay | |
|---|---|
 | |
| Vida | |
| Nacimientu | Méré[1], 4 de xunu de 1694[2] |
| Nacionalidá |
 Francia |
| Muerte | Versalles[3], 16 d'avientu de 1774[2] (80 años) |
| Familia | |
| Familia | |
| Estudios | |
| Llingües falaes |
castellanu[4] francés[3] |
| Oficiu | filósofu, economista, médicu, enciclopedista, ciruxanu, naturalista, escritor |
| Trabayos destacaos | Tableau économique |
| Premios |
ver
|
| Influyencies | Confucio |
| Miembru de |
Royal Society Academia Francesa de les Ciencies |
| Movimientu |
fisiocracia (es)  |
 | |
Biografía
editarFrançois Quesnay nació en Merey, nel actual departamentu Eure, cerca de París, fíu d'un abogáu y pequeñu terrateniente. A la edá de dieciséis años empezó'l so aprendizaxe como ciruxanu, coló a París, onde estudió medicina y ciruxía y, en llogrando la calificación de maestru ciruxanu establecer en Mantes. En 1737 foi designáu secretariu perpetuu de l'academia de ciruxía fundada por François Gigot de La Peyronie, y pasó a ser ciruxanu del rei. En 1744 graduóse como doctor de medicina, concedióse-y primero'l cargu de médicu del rei pa más tarde ser xubíu a primer médicu consultor, instalándose nel Palaciu de Versalles. Los sos aposentos taben nel entresuelo. Lluis XV tenía a Quesney n'alta estima, y acostumaba a llama-y "el mio pensador"; cuando-y dio títulu nobiliariu asignaríalu como armes tres flores de pensamientu (en francés, como n'español, la pallabra que noma al bronce, pensée tamién tien el significáu pensamientu), col lema Propter excogitationem mentis.
Dedicóse principalmente a los estudios económicos, tomando parte nes intrigues palaciegues, nes que tuvo perpetuamente arreyáu. Conoció –aproximao en 1750– a Vincent de Gournay (1712-1759), que tamién foi un pioneru del pensamientu económicu, y alredor d'esta pareya formaríase progresivamente el grupu filosóficu de los economistes o fisiócratas. Los sos discípulos más destacaos fueron: Victor Riquetti, marqués de Mirabeau (autor de L'Ami des hommes, 1745-1760 y Philosophie rurale, 1763); Nicolas Badeau (Introduction a la philosophie économique, 1771); G. F. Le Trosne (De l'ordre social, 1777); André Morellet, conocíu poles sos disputa con Ferdinando Galiani sobre'l comerciu de granu mientres la Guerra de la Farina; Mercier Larivière, y Dupont de Nemours. Adam Smith, que mientres la so visita al continente con Henry Scott pasó dalgún tiempu en París conocería a Quesnay y a dalgunos de los sos siguidores, homenaxó los sos servicios científicos na so obra La riqueza de les naciones.
Quesnay morrió'l 16 d'avientu de 1774 y tuvo abondu tiempu como pa ver al so discípulu Turgot nel cargu de ministru de finances. Casáu en 1718, tuvo un fíu y una fía. El so nietu sería miembru de l'Asamblea llexislativa (Francia).
Foi'l creador de la escuela fisiócrata, na que se sostenía que l'agricultura yera l'únicu mediu pa xenerar riqueces nun país, basándose nes esperiencies d'Inglaterra.
Obres
editar
En 1758 publicó'l Tableau économique, que contenía los principios de les idees de los fisiócratas (ye tamién llamáu'l padre del fisiocratismo). Este ye quiciabes el primer trabayu qu'intenta describir el funcionamientu de la economía de forma analítica y puede considerase la primer contribución importante al pensamientu económicu.
Les publicaciones nes que Quesnay espunxo'l so sistema fueron: dos artículos, sobre "Fermiers" (granxeros) y sobre "Grains" (granos) na L'Encyclopédie de Diderot y D'Alembert (1756, 1757). un tratáu sobre les lleis naturales na Physiocratie de Dupont de Nemours (1768); Maximes ,générales de gouvernement economique d'un royaume agricole (máximes xenerales del gobiernu económicu d'un reinu agrícola)(1767) y la, publicada simultáneamente, Tableau économique avec son explication, ou extrait des économies royales de Maximilien de Bethune, duc de Sully (col famosu lema Pauvres paysans, pauvre royaume; pauvre royaume, pauvre roi: llabradores probes, reinu probe; reinu probe, rei probe)); Dialogue sur le commerce et les travaux des artisans, y otres pieces menores.
Los sos escritos económicos recoyer nel segundu volume de los Principaux économistes, publicaos por Guillaumin con prefaciu y notes de Eugène Daire; tamién los sos OEuvres économiques et philosophiques taben introducíes por August Oncken (1888); una reimpresión en facsímil de la Tableau économique a partir del orixinal sería publicada pola British Economic Association (1895). El restu de los sos escritos fueron l'artículu Évidence na Encyclopédie y Recherches sur l'évidence des vérites geometriques, con un Projet de nouveaux éléments de géometrie, 1773. L'Aponderamientu de Quesnay foi pronunciáu na Academia francesa de ciencies por Grandjean de Fouchy.[5]
Ver tamién
editarReferencies
editar- ↑ Cita: (...) naquit à Mérey près Montfort-l'Amaury (...). URL de la referencia: http://www.academie-sciences.fr/pdf/eloges/quesnay_p85_vol3573.pdf.
- ↑ 2,0 2,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 121577604. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ 3,0 3,1 Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 121577604. Data de consulta: 4 xunetu 2024. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Escoyeta de l'Academia, 1774, p. 134
Bibliografía
editar- Gide, Charles; Rist, Charles (2000). «Les Physiocrates», Histoire des doctrines économiques depuis les physiocrates jusqu'à nos jours (en francés). Paris: Dalloz, páx. 1-55. ISBN 978-2-247-04129-9.
- Higgs, Henry (1897). The Physiocrats: Six Lectures on the French Economistes of the 18th Century. Londres: Macmillan and Co..
Datos: Q13575
Multimedia: Francois Quesnay