AK-47
L'AK-47, acrónimu d'Avtomat Kalashnikov modelu 1947 (del rusu Автомат Калашникова образца 1947 года), es un fusil d'asaltu soviéticu diseñáu en 1947 por Mikhail Kalashnikov, combatiente rusu na Segunda Guerra Mundial. En 1949 l'Exércitu Bermeyu adoptólu como arma principal de la infantería (sotituyendo al subfusil PPSh-41), anque nun foi hasta 1954 cuando entró en serviciu a gran escala. Darréu escoyéronlu los países del bloque oriental nel Pautu de Varsovia como arma reglamentaria pa los sos exércitos na Guerra Fría.
Carauterístiques
[editar | editar la fonte]Calibre: 7,62 x 39 mm Capacidá: 30 cartuchos (estándar) Pesu (col cargador valeru): 4,3 kg Llargor total: 870 mm Percorríu del proyeutil: 415 mm Tasa de disparu 600 / min Velocidáde salida: 715 m/s
Lo que fai peculiar a esti fusil d'asaltu ye'l so sistema de recarga de cartuchos, qu'emplega la fuercia de los gases de combustión producíos pol disparu pa facilitar la colocación d'un nuevu cartuchu na recámara del arma y espulsar el casquiellu emplegáu yá.
Nesti sistema, el furnimimentu de fuercia pal funcionamientu del arma faise al traviés de la toma d'una pequeña cantidá de los gases impulsores del disparu anterior, en pasando la bala p'hacia la boca. Esti gas empobínase p'hacia una toma, al traviés de la qu'entra nel tubu de gas del arma, ellí emburria un pistón que ta coneutáu a la pesllera y al so dispositivu del cierre. De mano abre la pesllera y depués embúrriala p'hacia atrás; depués, un muelle recuperador exerz esta aición p'alantre pa repetir el ciclu.
Esto fai que l'arma tenga un retrocesu menor y que la fiabilidá del disparu seya mayor. El so cargador curváu, que-y da una mayor capacidá nun espaciu menor, ye tamién distintivu d'esti fusil d'asaltu. Los cargadores del AK y los sos derivaos faense d'aluminiu y plásticu p'acelerar y abaratar el tiempu de fabricación.
L'AK-47 ye famosu pola so gran fiabilidá, soporta condiciones atmosfériques mui desfavorables, ensin nengún incidente; probóse que l'arma sigue disparando anque la llancen na llamuerga, la somorguien nel agua y la estrapaye una camioneta. Exemplares vieyos con decenes d'años de serviciu inautivu, nun tienen nengún problema. Ye un arma mui segura y permite a un tirador mediu algamar un blancu humanu a 400 metros de distancia.
Na guerra de Vietnam reparábenla con pieces d'aviones norteamericanos valtaos.
Darréu creáronse nuevos modelos incluyendo una versión modernizada conocida como AKM o d'asaltu con culata plegable AKMS, especialmente fecha pa paracaidistes con un pesu de 3,14 kg.
En 1974, apaez una nueva versión: l'AK-74, fabricáu nun calibre menor, el 5,45 x 45 mm; l'AK-74 cuenta tamién con una versión corta pa operaciones especiales, l'AK-74U, tamién en calibre 5,45 x 39.
Fabricáronlu bien de países ente ellos China, Corea del Norte, Finlandia, Exiptu, países del anterior Pautu de Varsovia y aínda atopáronse modelos fechos por tribus de Paquistán.
La versión norcoreana ye más llarga, checoslovaca más llixera. L'AK ye una de les armes más solicitaes pa combate irregular y el so puntu d'usu mayor foi la cayida del murude Berlín, de la qu'entamaron a comercializase rifles Kalashnikov en gran escala. Convirtióse en símbolu d'insurreiciones populares y del combate al imperialismu, pues emplegáronla bien de grupos rebeldes.
Hai que destacar qu'en base al diseñu del AK-47, desendólquense bien d'armes pa roles de combate estremaos como l'ametralladora llixera RPK, o'l fusil de precisión SVD tamién conocíu como «Dragunov». Tamién ye destacable magar que derivare en delles armes de funciones tan estremaes, la familia AK caltién una modularidá esceicional que permite l'intercambeu de pieces estremaes ente modelos, pudiendo reparar o modificar armes ensin mayor problema pal usuariu.
Historia
[editar | editar la fonte]Mikhail Timofevich Kaláshnikov, siendo militar, combatió na Segunda Guerra Mundial escontra l'Alemania nazi, na que lu mancó nun brazu una bomba. Na so estancia nel hospital inspiróse pa facer una nueva arma, porque les anticuaes carabines soviétiques yeren d'usu difícil y presentaben estremaes complicaciones pa los soldaos del Exércitu Bermeyu.
Foi asina que Kaláshnikov, fizo l'Avtomat-Kalashnikov, AK-1, que forma l'acrónimu d'AK-47. Del AK-47, por mor del so escelente desempeñu, convirtiéndose na espina dorsal del Exércitu Bermeyu, ameyoráronlu, y d'ehí les variantes como l'AKS, AKM, AKMS, RPK, Tipo 56, Tipo 58, Rk-62, AK-74, RPK-74, AK-101, AK-102, AK-103, AK-107 y AK-108, ente otres.
L'AK-47, al poco de la so creación convirtióse nel arma más popular ente los militantes guerrilleros de clase marxista y nel arma principal de los exércitos de los países firmantes del Pautu de Varsovia. Gracies a que los materiales y la construcción de l'AK-47 son de baxu coste, convirtióse nel arma más numberosa de la planeta, calcúlase qu'hai ente 35 y 50 millones de fusiles d'esti tipu ensin cuntar colos que se faen illegalmente tolos años. Prodúcenla 14 países, emplégase de manera oficial por 78 y anguaño, l'AK-47 va fabricase tamién en Venezuela.
L'AK-47 sigue usándose nos confliutos armaos de segundu rangu por bien de grupos rebeldes y terroristes.
Usóse tamién nel golpe d'estáu n'África causáu pol f.r.u. onde foi usada poles fuercies armaes Africanes y al empar dos de los modelos, l'AK-47S y el modelu normal usólos el f.r.u.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a AK-47.
- Páxina del fabricante (n'inglés)
- Páxina non oficial (n'inglés)
